Test: Honda VT1300CX

Ze zullen het nooit weten. Als ik het gas open trek en de V-twin er net iets te beschaafd vandoor roffelt, neemt de twijfel op hun gezichten toe. En terecht, want ik heb aan deze fraaie Honda VT1300CX niets geschroefd, gezaagd of verdraaid. Ik heb hem met geen sleutel aangeraakt, behalve de contactsleutel dan. En ook dat pas nadat ik de halve motor had afgezocht naar het contactslot. Want die zit niet op de kroonplaat en niet - zoals bij veel Harleys – op de tank. En hij zit ook niet rechts onder de tank en niet onder het zadel, wat ook een populaire verstopplaats is. Bij de VT1300CX zit hij in het linker luchtfilterdeksel, waarvan ik vermoed dat er niet eens een luchtfilter achter zit. Want schone schijn, dat is belangrijk bij een custom. En meestal moet het op een Harley lijken. Maar ditmaal niet. De VT1300CX is geïnspireerd op de motoren die je tegenwoordig vaak bij customshows ziet. Het soort dat je de ruziënde Orange County Chopper boys ziet maken. Met hele lange, onderuit staande voorvorken, extreem hoge tanks en met frames waar je dwars doorheen kunt kijken, omdat dit de motor een luchtig, slanke postuur geeft.

De VT1300CX is ontworpen in het Honda Research centrum in Amerika, in samenwerking met HQ in Japan. De ontwerpers kregen in de designfase de vrije hand en wilden nu eens geen conventionele custom bouwen. Ditmaal keken ze zeer nauwlettend naar de manier waarop zelfbouwers hun motoren “chopten”. Derhalve kreeg de VT, die in Amerika Fury mag heten, een typisch “high neck”-design, met een naakt dubbel “barebone” wiegframe, een achterbrug met een hardtail look en een paar 45mm-voorpoten met een lengte waarop zelfs Christina Aguilera jaloers mag worden. Op de bovenste framebuis huist een plat, pindavormig tankje dat met een inhoud van 12.8 liter het ergste doet vermoeden voor het actieradius. De vloeiende, gewelfde lijnen golven door in de brede, holle zitting en in één moeite door in een bolle duozit, die er uitziet alsof de genodigde bijzonder verliefd moet zijn om een rit op dat kussen te accepteren. Onder de buddy vraagt een groot, dik achterspatbord met LED-achterlicht om de aandacht, ondersteund door een flinke, maar net niet overdreven brede 200 mm achterslof. Die dan weer een schril contrast vormt met het smalle 90/90-21 voorbandje, dat net als het achterwiel op een kunstig uit aluminium vormgegeven velg ligt. En natuurlijk is de VT1300C voorzien van de nodige Bling-Bling, met een zee aan chroomkleurige motordeksels, een verchroomde voorvork en natuurlijk twee strakke verchroomde uitlaatpijpen.

Wat doe je als je visite krijgt? Opruimen. Alle zooi wegwerken in laatjes en kastjes, want dan ziet het er netjes uit. De Honda-ingenieurs hebben bij de VT1300CX ook de voorjaarskolder in de
Minimalisme ten voeten uit.
  kop gekregen, want ze hebben werkelijk alles wat enigszins kan storen uit het zicht gewerkt. Een beetje volgens de oude chopper-leer. Want, voor diegenen die dat niet weten, choppers ontstonden in Amerika na de tweede wereldoorlog, toen er een overschot aan gebruikte legermotoren op de markt kwam. Alles wat niet nodig was werd eraf gesloopt. En de frames doorgesneden en aangepast. Gekapt of “gechopt dus. Het is dus ook een chopper (spreek uit: tjopper) en geen shopper (spreek niet uit: sjopper). Het is geen boodschappenkar!…

Anyway, bouw je een echte chopper, dan moet hij er zo strak en kaal mogelijk uitzien. En dat heeft Honda begrepen. Er zijn op de VT1300CX nauwelijks kabels en slangen te zien, de radiateur is tussen de framebuizen weggewerkt en er zijn geen zichtbare spatbordsteunen. De monoschokdemper is eveneens verborgen, maar beschikt wel over hydraulisch verstelbare veervoorspanning en instelbare uitgaande demping. En natuurlijk beschikt de VT1300CX over een cardan, want een cleane look verdraagt geen rondspattend kettingsmeer. Maar Honda is wel heel ver gegaan om een cleane look te krijgen. Er werden zelfs speciale cilinderkoppen ontworpen, waar de koelslangen doorheen lopen om ze aan het zicht te onttrekken. En ook het ABS mag niet gezien worden: de regelmodule daarvan is onder de scharnieras van de aluminium swingarm verstopt.