Test: Kawasaki ZZR-1200

De romantiek van antiek

Vergeleken met de nieuwste generatie motorfietsen is de ZZR-1200 een stuk antiek. Behalve het klokje en de ontsteking is er niets digitaals te vinden op deze evergreen. Analoge meterjes, carburateurs in plaats van injectie, een drooggewicht van 236 kilo: allemaal zaken die wijzen op een gedateerd ontwerp.

Antiek (we spreken liever van conventioneel) heeft echter ook zo zijn voordelen.

Zuinige jongen

Hoewel we maar weinig mensen kennen die zich er druk om maken, is het brandstofverbruik bij een olieprijs van circa 50 dollar per vat geen detail meer dat over het hoofd gezien mag worden. De voordelen van carburateurs spreken hier boekdelen. De ZZR-1200 haalde met gemak een gemiddeld verbruik van 1:18,1 - en dat in de winter! Op zomerse dagen zal het ons niet verbazen als je met een beetje zuinige gashand een waarde haalt die boven de 1:20 ligt. Dat betekent dat een actieradius van 460 kilometer haalbaar moet zijn. Theoretisch natuurlijk, want dan staat het kraantje -jawel- al een flinke tijd op reserve.

Makkelijk te onderhouden

Als je zelf veel onderhoud doet, dan is deze Kawa een heerlijk ding. Je hebt geen last van "moeilijke" elektronica, boordcomputers, injectiesystemen en al die andere dingen die de gemiddelde mechanicus tot waanzin kunnen drijven. Het is allemaal begrijpelijke, conventionele techniek. Een werkplaatshandboek erbij en een kind kan de was doen.

Betrouwbaarheid

Het feit dat we te maken hebben met een conventioneel blok en weinig elektronische poespas wil niet per definitie zeggen dat er niets aan stuk kan, maar de kans daarop is wel kleiner. En als er al kinderziektes waren, dan zijn die er inmiddels wel al lang uitgehaald.