Test: Kawasaki ZX-6R

No Fear

Zoals we al zeiden: we zouden het zwaar te verduren krijgen met de ZX-6R. Was dag één al een zware beproeving, dag twee begon met behoorlijk gemengde gevoelens. Het goede nieuws was dat het was gestopt met regenen, het slechte nieuws echter dat het was gaan sneeuwen! Het werd dan een lang ontbijt met koffie, heel erg veel koffie (Fräulein, wir möchten nóch ein Känchen Kaffee). Als uiteindelijk de zon van zich laat zien kan er weer gewerkt gaan worden, alhoewel dat in eerste instantie toch weer tegenviel. Daarvoor gaven de Bridgestone BT014 banden te weinig vertrouwen. Nu was het ook wel heel erg koud (het had "s nachts nog flink gevroren) en dus verre van ideale werkomstandigheden.

Nu zal dat vertrouwen ook wel grotendeels tussen de oren zitten, maar het was wel opmerkelijk dat ik dat probleem niet had op de R6 die de ZX-6R vergezelde en was uitgerust met Michelin Pilot Powers.

Zevenvijftig?

In eerste instantie zijn het dan ook meer de toereigenschappen die onder de loep worden genomen dan de supersportieve rijeigenschappen. Het is opvallend hoe gemakkelijk deze Kawasaki zich laat rijden. Rustig toeren is geen probleem, alhoewel rustig dan weer een relatief begrip is. Al snel ben je toch weer harder aan het rijden dan Koos Spee lief is. En daar is dan toch weer die vermogensafgifte debet aan. Het is gewoon onvoorstelbaar hoe beresterk dit motorblok is. Als je niet beter zou weten, zou je never-nooit geloven dat het hier om een 600cc (okay: 636cc) motorfiets gaat. Sterker nog: zeker weten dat deze 636 sterker is dan een ZXR750 of ZX-7R (om maar in eigen huis te blijven). De motor voelt simpelweg aan als ware het een zevenenhalf, en dat alleen al is een compliment aan het adres van Kawasaki. Het enige verschil met die zevenenhalf is dan het toerengebied, want daar waar die eerder genoemde motoren het bij 12.500 toeren wel voor gezien hielden, gaat deze ZX-6R door tot maar liefst 15.500 tpm.

Krolse kat

Pas nadat de zon het asfalt tot acceptabele temperaturen heeft opgewarmd, kan de motor zijn ware ik laten zien. Geef gas met deze Kawa en hij laat je meteen merken uit welk stukje groen hij is gesneden. Als een krolse kat daagt de motor je uit, nog harder, nog platter. Wat een sensatie, onvoorstelbaar. Meteen is duidelijk wat men bij Kawasaki ook al weer bedoelde met Mean Green. De motor stuurt messcherp en is erg koersvast. Lange, snelle bochten of juist korte, krappe rotondes, het maakt de motor allemaal niets uit.

Met gemak gooi je de motor van links naar rechts en als je iets té enthousiast bent geweest, dan kun je nog altijd vertrouwen op de vertragende werking van de 4-zuiger radiale remmen. Goedendag wat een remvertraging.

Tegenstrijdigheden?

Toch is de motor op een of andere manier ook weer een vat met tegenstijdigheden, want zo breed als de powerband is zo smal is eigenlijk toch weer zijn werkgebied. Om te beginnen de vering: deze is van het kaliber "snoei-en snoeihard". Nu zal dat op zich best werken zodra je op een circuit rijdt, maar het Eiffelgebied is op de Nordschleife na verre van een circuit en dan is het een heel ander verhaal. Pas nadat de voorvork zowel in- als ook uitgaande demping helemaal open was gedraaid konden we onze draai vinden op de motor, daarvoor stuiterde de voorkant letterlijk alle kanten op. Daarnaast de vermogensafgifte. Het blok is zwaar getuned dan dat is te horen ook. Bij 8.000 tpm schreeuwt de motor het uit alsof je een varken staat te villen. Alsof de Kawa tegen je zeggen wil: óf je gaat nu rustig rijden, óf je gaat nu echt gas geven, maar je stopt nú met motortje pesten. Pluspunt in deze is dan weer dat alleen jij als rijder dat geluid ervaart en de rest van de straat verschoond blijft van (asociale) herrie. Nu kan de sound van deze 636 niet tippen aan dat van zijn grote broer, maar die had dan ook een heel erg vet geluid. En nog steeds is er bij de ZX-6R sprake van een heel erg racy motorgeluid.

Als laatste hebben we dan nog de zithouding. Nu ben ik met mijn 1.89 meter niet een van de kleinste, maar punt is dat ik bij tempo "rustig aan" telkens blijf worstelen met de zithouding, die nodigt uitsluitend uit voor snelheid, adrenaline en kneedowns!