Test: Kawasaki ZX-6R

Vis in het water

Zoals we al zeiden: het lag in de lijn der verwachtingen dat deze groene, erm... vooruit dan: grijze jongen zich gedurende de testperiode als een vis in het water zou voelen. Iets wat gedurende de week dat wij de motor ter beschikking hadden maar al te vaak letterlijk bewaarheid zou worden. Het begint meteen vanaf dag één, als wij de motor ophalen om vervolgens als verzopen katers in Stein te arriveren waar op de Jaros testbank het

vermogen van de motor wordt gemeten. Met de kop vol in de wind en de kraan van boven in “standje openâ€ÃƒÆ’‚ zijn de net geen tweehonderd kilometer die wij in één ruk over "s lands snelwegen moeten afleggen dan ook bepaald geen pretje. Ik weet niet wat men in Japan verstaat onder verbeterde aërodynamica, maar vooralsnog kan ik me daar nog niets bij voorstellen. Met name door de erg lage voorkant is de windbescherming dan ook praktisch nul.

Zware beproeving

Ook qua comfort was deze eerste kennismaking een zware beproeving, waarbij mijn knoken niet geheel pijnvrij bleven. Met name mijn hoog opgetrokken knieën begonnen zich nu al behoorlijk te melden. Daarnaast moest ik, gezien de in Nederland toegestane snelheid, in een zo goed en kwaad mogelijke “toerhoudingâ€ÃƒÆ’‚ het digitale display door het ruitje aflezen. Zeker in de regen…. onleesbaar. Geen optimale kennismaking dus. Dit terwijl de ZX6R meer dan voldoende ruimte naar achteren biedt. Ik ben zelf 1,89 mtr. en kon mezelf desondanks nog helemaal plat op de tank leggen, zij het dat mijn helm groter is dan de hoogte van de ruit, wat maakt dat "helemaal uit de wind" er niet bij is met de standaard ruit. Nu heeft men bij Kawasaki daar al over nagedacht. Voor 75 euro ex. BTW slaag je bij je Kawa-dealer voor een hartstikke mooi gevormd hoger ruitje waarmee je a) al de eerder genoemde problemen oplost en b) de motor -zeker indien een beetje getint- een nog meer racy uiterlijk geeft. Doen dus!

Display

Nu we het toch over het display hebben: we blijven erop hameren dat dit beter zou moeten kunnen. Niet alleen is door de lage kuipruit het display moeilijk afleesbaar, daarnaast is het ook nog eens volledig digitaal, wat het overzicht niet ten goede komt. In plaats van in een oogomslag alle informatie tot je kunnen nemen is het telkens weer zoeken naar de juiste informatie. Natuurlijk, het is ook een kwestie van wennen en uiteindelijk zal je ook hier mee leren omgaan, maar feit blijft dat een analoge toerenteller met los digitaal display toch overzichtelijker is. En dan hebben we het nog niet gehad over de kreet FUEL, die in het scherm gaat knipperen zodra het benzinelampje gaat branden. Nu is die kreet op zich niet het probleem, wel dat dit in plaats van de tripmeter -die vanaf dat moment dus niet meer opvraagbaar is- verschijnt.

Geen pakezel

Zoals het wellicht een echte supersport betaamd is ook de ZX-6R verre van een pakezel.

Met enige mazzel vind je soms nog wat opbergruimte onder je zitje maar door de aanwezigheid van de seatpipe is ook die ruimte nu tot nul gereduceerd. Tanktasje dan maar weer mee, hoewel je dan weer rekening moet houden met de uit kunststof vervaardigde tank. Een tanktas met magneten, zoals wij bij ons hadden, kan wel maar is geen aanrader. Deal er bij aankoop van de ZX-6R naast het verhoogde ruitje dus ook nog zo’n praktisch tasje af, wat je eenvoudig op het duozitje kunt bevestigen.