Test: Ducati Multistrada 620

Killer...queen

Hoe meer we ons met de Multistrada over het Nederlandse wegennet begeven, hoe meer bewondering we krijgen voor het concept dat Ducati met deze familie heeft bedacht. Daar waar ik persoonlijk bij de laatste generatie ST4 juist het idee had dat men in Bologna met dank aan de steeds strenger wordende milieu- en geluidseisen de verkeerde weg waren ingeslagen, ademt deze motor van a tot z het Ducatigevoel uit. Een Ducati die rijd je niet, een Ducati die voel je. De motor leeft en praat met je, in alle opzichten. Natuurlijk, het blijft in vergelijking met vergane tijden fluisterstil, maar een vette Termignoni zal daar zeker weten snel verandering in weten te brengen.

	Een schijf is voldoende voor stoppie power! Schijf..check; klauw...check; leiding...check. Alleen die rempook...

Stoppie Powerrrr
Maar dat is niet het enige waar bij deze motor het Ducatigevoel bij tot uitdrukking komt. Ondanks dat het "maar" 618cc is wat voor een rollende beweging moet zorgen, heb je met deze motor een funfactor die ongekend hoog is. De motor is zo onvoorstelbaar licht, dat hij eerder aanvoelt als een tweetakt dan een (zware) viertakt. En zo moet hij ook gereden worden. Telkens weer, in elke bocht, kom je tot de conclusie dat het allemaal nog veel harder had gekund. Gewoon insturen en gaan met die banaan. De Pirelli Diablo"s genereren voldoende grip en zijn te allen tijde op hun taken berekend. De enkele remschijf waarmee deze dark versie is uitgerust is dan ook ruimschoots voldoende. Niet alleen qua absolute remkracht (vraag dat anders maar aan die GSX-R600 rijder bij Amersfoort, die een met een stoppie tot stilstand komende Multistrada 620 naast zich zag verschijnen) maar ook vanwege het simpele feit dat je bijna nooit hoeft te remmen. De achterrem van de motor is trouwens een heel ander verhaal. De vertraging op zich was nog geeneens reden tot klagen, wel de positionering van de achterrem die nét dat beetje te ver naar binnen zit. Zet je voet op een natuurlijke wijze op de voetsteun en je "mist" telkens de rempook. Je voet (tegen je gevoel in) naar binnen draaien is de enige remedie wil je gebruik maken van die achterrem.

Duvel in een doosje
Het mooie van een motor als deze Multistrada is dat hij niet per definitie uitnodigt tot hard (en asociaal) rijden. De ontspannen rechtop zithouding maakt dat je de steeds meer oprukkende 60-km zones zonder problemen kunt doorkruisen. Of zoals onze Oosterburen het zo mooi weten te zeggen: "Reizen statt Razen." Even op zondagmiddag in het o-zo drukke zondagsrijderverkeer een toeristische route rijden is dan ook absoluut geen probleem. Okay, toegegeven, ben je een sportieve scheurneus dan blijft het duiveltje op je schouder meerijden en zal proberen je wel op andere gedachten te brengen. In de korte periode dat wij de Multistrada ter beschikking hadden bleek dat duiveltje al snel tot heel gemene zaken in staat. Een van achter naderende CBR600RR is het volgende slachtoffer

Verbruik
Gedurende de periode dat de Multistrada ons ter beschikking was ontpopte de motor zich tot een waar zuinigheidsmonster. Door de bot genomen had de motor een verbruik van 1:20, hetgeen op zich al goed is. Een uitschieter van 1:26 deed het gemiddelde verbruik daarbij nog verder opkrikken.
Maximaal: 1:19,7
Minimaal: 1:26,2
Gemiddeld: 1:22,3

in het spel genaamd 'Supersport pesten', waarbij een rotonde – die we op dat moment toevallig nét naderen - een helpende hand biedt. Op het allerlaatste moment (heel even) de rem aantikken, insturen, omgooien - rechts links rechts - en weer uitaccelereren. Een vluchtige blik in mijn spiegel bevestigd mijn vermoedens, de CBR heeft het onderspit moeten delven. Niet veel later herhaalt het tafereel zich op de lekdijk. De rotonde heeft (logischerwijs) plaats gemaakt voor een mooie bochtige dijkweg, maar het effect is wederom hetzelfde. De drie Supersports hebben geen schijn van kans tegen deze Multistrada 620. Als ik aan het eind het dijkstuk verlaat, keer en dezelfde weg terug rijdt kom ik ze tegemoet. Ik steek ter groet mijn hand uit en vraag me ondertussen af of deze heren doorhadden door 'slechts' een zestwintig zoek te zijn gereden. Waarschijnlijk niet, de verschillen zijn - zeker rijdend - minimaal waardoor alleen een opzichtige '620' stickerset hier een helpende hand had kunnen bieden. Of dit erg is? Dat hangt ervan af in hoeverre je Supersport pesten ten uitvoer wilt brengen. Persoonlijk? Voor mij hadden de stickers niet groot genoeg kunnen zijn.