Moto Guzzi Breva V750 ie
Pagina 3
Inhoudsopgave |
---|
Moto Guzzi Breva V750 ie |
Pagina 2 |
Pagina 3 |
Pagina 4 |
Pagina 5 |
Pagina 6 |
Pagina 7 |
Pagina 8 |
Dwars door de stad
Moto Guzzi claimt met de Breva een allround motorfiets op de markt te hebben gezet die zowel voor stads- en woon/werk verkeer als ook voor de (sportieve) tourrit uitermate geschikt moet zijn. Geen betere manier om dit uit te vinden dan de dagelijkse praktijk. Dus draai ik vanaf de importeur meteen richting Leiden, om mij met de Breva een weg dwars door de stad heen te banen. De motor stuurt (mede dankzij de smal gekozen bandenmaten) erg licht en precies, waarbij de zithouding rechtop en comfortabel is. Het vermogen is meer dan voldoende om met het verkeer mee te komen, maar stoplichtsprintjes zijn niet aan deze motor besteed. Daarvoor zijn de 48pk niet bepaald toereikend en is deze motor eigenlijk ook niet bedoeld. De eerste gedachte die in mij opkomt is dat dit eigenlijk een ideale lesfiets is. De motor zit vertrouwd en alles zit waar het hoort te zitten. De koppeling is erg licht in bediening en is goed te doseren. Hij pakt wel erg vroeg aan, maar dat is ook een kwestie van gewenning. Het levert mij trouwens wel een paar beschamende momenten op als ik, na flink tussen het fileverkeer te hebben geslalomd, bij groen wil wegrijden en de motor laat afslaan. Tevens valt mij de kantelwerking van het blok en de kardanwerking van de aandrijving op. Of beter gezegd, het ontbreken van deze krachten. Doordat de krukas in de lengte van de motor zit, gaat de motor kantelen zodra je gas geeft. (Iets wat inherent is aan de lay-out van de motor en je ook op een BMW boxer zult aantreffen.) Alleen bij in vrijstand gas geven gaat de motor kantelen, maar onder het rijden heb ik daar niets meer van kunnen merken. Zo ook ging het met de kardan aandrijving. Bij afremmen op de motor heeft een kardan de neiging om zich op te richten (de achterkant komt als het ware omhoog), maar ook daarvan kon ik gedurende de tijd dat de Breva tot onze beschikking was helemaal niets merken. De vraag die ik mij daarbij wel stelde was in hoeverre het geringe vermogen van ‘slechts’ 48pk daar debet aan was. Ook van trillingen merk ik nagenoeg niets, dus wat dat betreft heeft men in Mandello del Lario zijn huiswerk goed gedaan.