Moto Guzzi Breva V750 ie

Verrassend anders

Als ik 's avonds mijn lijstje afwerk blijkt duidelijk dat Moto Guzzi geen woord heeft overdreven bij de introductie van de Breva. Woon-werk verkeer? Check en geslaagd. Ontspannen toeren? Check en geslaagd. Gebruikersvriendelijk? Check en bijna geslaagd. Bijna? Inderdaad. Het enige wat mij gedurende deze test niet lukte was om de dagteller van het digitale display op nul te zetten, wat ik ook probeerde. Het zal ongetwijfeld in de handleiding van de motor staan, maar ook zonder dat boekje zou je toch in staat moeten zijn om iets lulligs als een dagteller te resetten. Handig is trouwens wel dat naast km stand en dagteller je ook de tijd of buitentemperatuur kunt aflezen. Altijd nuttig om, zwetend in het leer, tegen je vrienden te kunnen zeggen dat het 35º is.

Ik kan overigens amper een glimlach onderdrukken als bijstaanders zich vergapen aan deze Breva, terwijl daarnaast een € 15.000 dure en 150pk sterke Fireblade staat. Hoezo vermogen is zaligmakend? Dit wordt later deze dag onderstreept als ik, rijdend op de Blade, maar met moeite in het kielzog van ex ONK coureur Ronald Voncken kan blijven als hij op het zadel van de Breva zit. En hier hebben we dan meteen de tweede verrassing van de dag. De Breva blijkt ook bij een sportieve rijstijl nog heel erg goed zijn mannetje te staan. Het enige wat deze motor al snel de das om doet is de grondspeling, of beter gezegd, het gebrek aan grondspeling. Dat slijtboutjes onder de voetsteunen het onderspit moeten delven komt ook wel bij supersportieve motoren voor, ma
Sportief rijden levert aardig wat schraapwerk op

Traditionele tellerpartij, waarbij de controlelampjes niet erg duidelijk oplichtenar ook de uitlaten en zijstandaard zijn een beperkende factor. Grappig blijft daarbij wel dat, zelfs met alles aan de grond, de motor volledig controleerbaar blijft.

Tijdens het sportieve uitstapje had de Breva trouwens aardig dorst gekregen, want hij noteerde met een verbruik van 1:13,9 meteen de hoogste verbruikswaarde van de test. Ga je rijden met volgepakte (standaard leverbare) koffers of met een duopassagier, dan is de achtervering toch duidelijk ondermaats. Alleen de veervoorspanning is middels de dubbele wartels instelbaar, maar deze zijn van kunststof en dat nodigt niet bepaald uit om even de voorspanning wat op te schroeven. Ook hier heeft Moto Guzzi trouwens handig op ingespeeld, want voor diegenen die met volle bepakking willen rijden is standaard een complete schokbrekerkit leverbaar. Moto Guzzi speelt ook goed in op de aftersales markt, want voor deze Breva is een heel pakket aan accessoires leverbaar, varierend van een dameszadel tot een schijfremslot. Daarmee bewandelt Moto Guzzi dezelfde weg die al geruime tijd geleden is ingezet door ondermeer Harley-Davidson, BMW en Ducati. Moto Guzzi claimt overigens dat de Breva een ideale damesmotor is. En alhoewel ik de term damesmotor altijd denigrerend vind, kan ik me heel goed voorstellen dat veel vrouwen zich meteen thuis zullen voelen op deze Breva.

Blijft alleen de vraag over hoe deze motor zich houdt bij lange afstanden en extremer gebruik. Alhoewel het duidelijk niet de insteek is van Moto Guzzi, durf ik deze motor toch echt wel naast een Ducati M620 neer te zetten. En om maar meteen met de deur in huis te vallen, juist hier ontpopt de Breva zich als juist datgene wat Moto Guzzi niet ambieert. Na een rit van anderhalf uur over de snelweg ben ik blij als we kunnen stoppen om te tanken. De trillingen, die tot op dat moment niet merkbaar waren, maken dat ik toch een lichte tinteling in mijn handen voel. En het zadel, dat zo zacht en comfortabel leek, doet behoorlijk zeer aan m’n reet. Kanttekening is wel weer dat wij reden met een gemiddelde snelheid van 150 km/u, wederom iets wat de gemiddelde Breva rijder niet vaak zal doen. (Ook de zeer warme temperatuur van 35º zal hierin parten hebben gespeeld.) Met zijn topsnelheid van 175 km/u slaat deze motor trouwens nog geeneens een onaardig figuur.