Zoeken

Eerbetoon Peter Williams

Eeuwige nummer twee

27 december 2020

Zoon van Jack Williams, ontwerper van de Matchless G50 die ook toezicht hield op de ontwikkeling van de AJS Porcupine twin en 7R eencilinder tijdens gedurende zijn periode als hoofdingenieur voor AMC (Associated Motor Cycles), was Peter net zo bekwaam als ontwerper en racer. Na zijn opleiding tot tekenaar werkte hij bij de Ford autofabriek, waar hij getuige was van de toenemende verfijning van het raceauto-ontwerp in het midden van de jaren '60, terwijl hij in 1964 met motoren begon te racen en als derde eindigde in de 1965 Manx GP op een 250cc Greeves tweetakt. 

Na slechts twee jaar begon Williams in 1966 zijn GP-racecarrière als de eeuwige nummer twee achter Agostini’s fabrieks-MV Agusta driecilinder op Tom Arter's langzamere maar wel beter sturende AJS en Matchless eencilinders - later uitgerust met een moderne gietwielen die Williams in 1967 zelf had ontworpen terwijl hij herstellende van GP-raceblessures was. Peter liep altijd voorop op het gebied Snetterton 1972: Peter Williams voor Paul Smart op diens winnende 200-Mijls Imola Ducativan nieuwe technologie en was naast gegoten wielen een baanbrekend gebruiker van schijfremmen en een integraalhelm, wat heden ten dage allemaal allemaal gemeengoed is.

Peter Williams eindigde niet minder dan zeven keer als tweede in een Isle of Man TT, twee keer in de Production TT op een 750cc Norton Commando, de rest op zijn langzamere Britse 350/500 cc eencilinders tegen de meercilinder macht van MV Agusta en Honda. Hij was ook tweede in Grand Prix-races in Assen, Monza, Hockenheim en Dundrod. Zijn bewonderaar Mike Hailwood had Peter eerder opgesteld als diens teamgenoot bij Honda in 1968, vlak voordat de Japanse fabriek aankondigde te stoppen met racen. In plaats daarvan ging Peter naar Norton’s nieuwe raceafdeling in Thruxton begin 1970.

Door een goede verstandhouding op te bouwen met Dennis Poore, de baas van NVT (Norton-Villiers-Triumph), bouwde Williams niet alleen een nieuwe carrière op als een succesvol motorcoureur op zware machines - hij won verschillende productieraces, waaronder de prestigieuze Thruxton 500-mijlsrace op de nieuwe Norton Commando straatfiets - maar ook als ontwerper. In 1971 bouwde hij een prototype van een Norton 750cc-racer, waarmee hij Dennis Poore overtuigde van het potentieel van Formule 750-races als marketingtool voor het merk. Dit leidde tot de vorming van het John Player Norton team, het eerste volledig door een externe sponsor ondersteunde team in de motorsport.

Het resulteerde in 1972 eerst in de creatie van de F750 Norton racer, een jaar later gevolgd door de baanbrekende Monocoque - beide niet alleen door Williams ontworpen, maar ook door hem bereden naar veel van het verdiende succes van de onderscheidend ogende motoren in hun 1974 Isle of Man F750 TT, Peter Williams bij Ballaugh Bridgekenmerkende JPN kleuren. Door de 1973 Isle of Man TT op de JPN F750 Monocoque te winnen demonstreerde Williams de waarde van zijn unieke combinatie van talenten, van ontwerper achter de tekentafel en coureur op de baan op een echt avant-garde motorfiets, wat hem in staat stelde om aan de hoge eisen te kunnen voldoen die hij zichzelf stelde als rijder en als ingenieur.

In 1974 werd Williams echter gedwongen de ontwikkeling van de iconische - en succesvolle - JPN Monocoque te beëindigen, die werd vervangen door een omvangrijker, trager maar toegankelijker vakwerkbuisframe ontwerp. Het was op van die motoren dat hij in augustus 1974 in Oulton Park crashte, toen de uit een stuk bestaande brandstoftank/zadel unit losliet en de man die algemeen werd erkend als de beste combinatie van rijder en ontwikkelingsingenieur ooit met hoge snelheid van de fiets werd gegooid, waarbij hij aan zijn linkerarm verwondingen opliep.

Na zijn racehelm aan de wilgen te hebben opgehangen ging Peter Williams naar Cosworth en werkte hij aan verschillende projecten voor de Formule 1 motorfabrikant, waaronder zijn eigen Supermono racer, die helaas nooit tot bloei is gekomen. Hij was ook betrokken bij een vergelijkbaar mislukt project voor Lotus Cars, namelijk de ontwikkeling van een Superbike met een monocoque frame van koolstofvezel. In 2015 lanceerde Williams, naast zijn werk als consultant voor grote spelers in de auto-industrie, een exacte replica van zijn F750 TT-winnende JPN Monocoque racer, voordat hij helaas ziek werd en het project mislukte, nadat een handvol van deze motor was gebouwd.