Me and my Bike: 2016 Suzuki GSX-S1000F

Lang hebben we er op moeten wachten, en dat nog wel tot twee, of eigenlijk zelfs drie maal toe. De eerste keer was het wachten het langst, in de wandelgangen circuleerde het gerucht al lange tijd dat in Hamamatsu hard werd gewerkt aan een naakte versie van de GSX-R1000, als antwoord op het in populariteit enorm gestegen sportieve naakte segment, waar begin deze eeuw Kawasaki met de Z1000 een nieuwe trend had gezet. Yamaha ging nog een stap verder en lanceerde de 150 pk sterke FZ1, waarvan motorblok en frame van de YZF-R1 was afgeleid, tD'r zijn er die 'm best wel lelijk vinden, maar sturen kan 'ie als de beste. De GSX-S1000F welteverstaan.erwijl Honda met de CB1000R qua performance weer in lijn met de Kawasaki was. En dan was er natuurlijk nog Ducati met de Monster familie, hoewel dat eigenlijk andere koek was. En aan het begin van dit decennium werd door de Europeanen de lat nog een flink stuk hoger gelegd met motoren als de Aprilia Tuono V4, BMW S1000R en niet te vergeten de KTM 1290 Super Duke R.

Al die tijd bleef het stil in het Suzuki kamp, hoewel vanuit de markt de vraag steeds groter werd en links en rechts al door menig importeur een 185 pk sterke GSX-R1000 tot naked was omgebouwd. Nu was men in Hamamatsu inmiddels wel van het nut van een naakte dikke duized overtuigd, maar sls gevolg van de wereldwijde kredietcrisis had Suzuki haar ontwikkelingsactiviteiten op een laag pitje gezet, in afwachting van betere tijden.

Die tijden kwamen anderhalf jaar geleden op de Intermot en Keulen, toen door Suzuki niet alleen de langverwachte – en inmiddels tijdens een foto- en filmshoot gespotte – tot GSX-S1000 gedoopte naakte duizend werd gepresenteerd, maar daarnaast ook nog een gekuipte GSX-S1000F variant. Waarna het wachten opnieuw kon beginnen: de naakte kwam pas ergens halverwege de lente op de markt, de gekuipte versie liet nog een paar maanden langer op zich wachten. Dat het wachten ruimschoots zou worden beloond leerde onze eerste vergelijkingstest met de fiets, tegenover z’n grootste concurrent de Z1000SX. Op het toeristische vlak moest de Soes de Kawa weliswaar voor laten gaan, dankzij de kofferset die je gratis en voor niks meegeleverd kreeg, maar op alle andere vlakken ging onze voorkeur toch echt naar die blauwe rakker uit. VHoewel: eigenlijk geldt dat ook voor de chef...ooral het vermogen van de GSX-S1000/F was indrukwekkend: waar het opgegeven vermogen van 146 pk bij 10.000 toeren een stuk minder was dan gehoopt, bleek de fiets er in de praktijk meer dan 160 paardenkrachten uit te persen.

Reden voor ons om dáár dit jaar wat meer mee te doen. Het voorstel werd bij de Nederlandse importeur voorgelegd, die onze vraag of we ‘m niet wat langer zouden kunnen hebben meteen met ja beantwoorde. Wat heet: de Suzuki GSX-S1000F zal tot het eind van het jaar bij ons op de redactie staan. Nu horen we je al denken, waarom de GSX-S1000F met die emm… spraakmakende neus en niet de veer stoerdere naakte GSX-S1000 zonder F. Voor het antwoord op die vraag verwijzen we wederom naar die vergelijkingstest: omdat met de S1000F je als het moet probleemloos in zesde versnelling langere tijd voluit (als in 254 km/u) kunt gaan. Probeer dát maar eens met een naked te doen. De keuze was gemaakt en van Suzuki hadden we groen licht, en toen was het opnieuw wachten tot de f 
Het deel van de GSX die nog de meest tongen weet los te maken: het neusje dat oogt als een Bulldog die kwijlt. Maar zolang je d'r op zit zie je dat niet
 
Denk niet dat we dat Fatbar stuur snel zullen vervangen. Simpele knopjes op het stuur, maar wel doeltreffend
 
Voor het geluid hoef je de demper niet te vervangen, net zo min als voor de looks en de performance. Maar denk dat we het wel gaan proberen... Net als met de remmen.iets voor ons klaar zou staan: ‘direct na de Motorbeurs Utrecht’ werd ‘ergens in maart’ (niet dat we daar met het ongekend drukke schema aan introducties rouwig om waren), waarna het uiteindelijk 7 april werd, toen in de zeikregen de GSX-S1000 door ons kon worden opgehaald.

Het onstuimige weer heeft ons er echter niet van weerhouden om met de GSX-S1000F op pad te gaan, waardoor we nu ook ervaringsdeskundigen zijn bij koud en wisselvallig weer, omstandigheden waarbij het gebrek aan handvatverwarming als serieus minpunt kon worden opgemerkt. Tot dusver is dat het enige minpunt dat in het logboek is genoteerd. Dat en het onwillige stuurgedrag van de Dunlop Sportmax D214F voorband bij koud en nat weer, een vervelend kenmerk van de band die door Suzuki voor eerste montage wordt gebruikt. Als eerste op ons verlanglijstje staat dan ook een setje ander rubber. Voor de rest zijn onze bevindingen tot nu toe alleen maar positief. De GSX-S1000F heeft een zeer ontspannen zit, ook bij het eerste gevoel, wat voor een sportieve Suzuki best wel uniek te noemen is. Geen ‘verhip wat zitten die voetsteunen hoog’ gevoel, maar een zit die haast op maat lijkt te zijn gemaakt. Het zadel is lekker hard en geeft je de mogelijkheid om nog wat te schuiven, waar bij een sportieve stijl je kont lekker tegen het duozadel kan worden gedrukt, de voetsteunen zitten zoals gezegd niet te hoog en het brede stuur ligt binnen  handbereik, waardoor je niet gedrongen voorover zit. Het digitale display is erg overzichtelijk, met snelheid en versnelling prominent in beeld, terwijl de toerenteller dankzij z’n schaalverdeling en schuin verloop naar 5.000 toeren een goed beeld van het toerental geeft.