Zoeken

Uit de praktijk: Twiins communicatie

Eenvoud

17 april 2014
Inhoudsopgave
Uit de praktijk: Twiins communicatie
Eenvoud

Twiins

Geen jog dials, geen menu's met driehonderd instelmogelijkheden voor dingen die je nooit nodig hebt, maar een aan- en uitknop. Kijk, voor oudere jongeren onder ons, die geen Playstation hadden maar die gewoon op straat voetbalden en op hun twintigste nog een trap op konden lopen zonder buiten adem te raken, is dat geen gebrek aan mogelijkheden, maar een heerlijke eenvoud die ons juist in staat stelt de mogelijkheden die we zoeken te benutten. Dat is de kern van de D2-HSAi en de D2-LSA headsets die we van importeur Jopa kregen toegestuurd. DTwiinse LSA is goed voor het verbinden van een telefoon en/of GPS en/of MP3-speler, waarbij hij A2DP stereo ten gehore kan brengen via HFP (hands free protocol) en EDR (Enhanced Data Rate), oftewel Bluetooth 2.1 class 2. De ander kan ook nog met andere intercoms van hetzelfde type (of een Twiins D3) communiceren.

Alles draait om de eenvoud, zo zong "het goede doel". Het klonk nergens naar, maar ze hadden gelijk. Zo ook wat betreft de inbouw. De 180 mAh lithium polymeeraccu's, die het met een stand-by tijd van 200 uur en een spreektijd van 7 uur langer volhouden dan je überhaupt naar iemand zou willen luisteren, zijn ingebouwd in de luidsprekers. Je hoeft dus alleen de luidsprekers in de wangkussens te frotten, de draad in de bekleding te drukken en het microfoonsteeltje ergens voorin de kinbak te hangen en je bent "good to go". Nadat je hem hebt opgeladen, dat wel. Dat doe je met een USB-snoertje via je pc of een usb-lader. Twiins is zo slim geweest om een stukje laadsnoer aan het luidsprekertje te maken, zodat je niks hoeft uit te bouwen.

Pairen

Plug and play, wilde ik roepen, maar da's niet helemaal waar. Zoals bij elk huwelijk moet er eerst gepaird worden. Wanneer je het aan-uitknopje, dat bij de microfoon zit, ingedrukt houdt, gaat het apparaat eerst aan, waarbij een ledje eenmaal rood knippert, dan repeterend blauw. Houd je het knopje dan steevast in, dan gaat hij zeer gepassioneerd rood-blauw rood knipperen. Dan staat hij in pairing mode en kun je je navigatiesysteem of telefoon naar headsets laten zoeken. Mijn TomTom Rider had hem zo gevonden en aangezien mijn smartphone en mijn TomTom al aan elkaar waren voorgesteld had ik in een mum van tijd een compleet werkend setje in elkaar gedraaid. STwiinsimpel en probleemloos. Een digibeet kan de was doen, zullen we maar zeggen. Ook de directe verbinding met mijn telefoon, die ik later probeerde te koppelen, werd zonder problemen tot stand gebracht. In dat geval kun je de telefoon overigens door stemcommando's aannemen.

Navigatie

The proof of the pudding is in the eating, vinden de Engelsen. Eet het en je weet het, roepen wij altijd. Oftwel, er is maar één manier om te weten of het werkt, en dat is je been over de buddy slingeren en kijken of je Eva kunt verstaan. Eva, voor niet ingewijden, is de dame die de Nederlandstalige aanwijzingen van de TomTom Rider in je oren toetert. Eva haar volume stond op 75%, maar aangezien mijn TomTom bij het pairen vroeg of dat goed was, had ik haar op 90% gezet. Achteraf wilde ik dat ik dat niet had gedaan, want bij dat volume vroeg ze het uiterste van de impedantie van de speakertjes, die haar daardoor een wat Janis-Joplin achtige rauwheid toebedeelden. Maar wel heel verstaanbaar. En dat tot 140 km/uur op een KTM 990 Adventure met toerruit en zelfgebouwde spoilertjes. Bij die snelheid kon ik nog altijd goed verstaan waar ik heen moest. Wat wil je nog meer? Op de terugweg deed ik er toch mijn Alpine oordoppen maar in. En nog steeds kon ik alles perfect verstaan. Datzelfde constateerde ik toen mijn vriendin me opbelde. Zoals altijd klonk haar stem mij als muziek in mijn oren... Ik kon haar goed verstaan, maar omgekeerd was dat niet zo. Zelfs bij 50 km/uur ondervond ze veel storing. Niet zo wonderlijk, want ruisonderdrukking is gecompliceerde techniek en dat maakt vaak het verschil tussen een eenvoudig, goedkoop systeem en een high-end systeem, waarvoor je beduidend meer moet neertellen. Zonder ruis ging het ook een stuk beter: bij stilstand scheen ik nog behoorlijk te slissen, maar als ik rustig sprak was een conversatie in twee richtingen mogelijk. De basis voor elk goed huwelijk...

Muziek

De site van Jopa geeft wat tegenstrijdige signalen over de geluidskwaliteit van de D2-helmsets. Volgens het schema geeft hij mono-geluid, volgens de beschrijving stereo. Dus activeerde ik ook de bluetooth van mijn HTC telefoon en zond "Riding with the King" zonder tussenkomst van TomTom door naar mijn helm, ditmaal met iets getemperd volume, zodat de stem van Eric Clapton en het geluid van zijn gitaar het originele timbre kregen. Eric zong in mijn linkeroor, zijn gitaar hoorde ik overal huilen en de honkytonk piano zat in mijn rechteroor. Als dat geen stereo is weet ik het niet meer. Het geluid was helder, zij het een tikje iel en schel. Ook Amy Winehouse, die zichzelf daarna opnieuw bedroog, klonk dermate helder dat ik eindelijk kon verstaan hoe haar boyfriend haar besnuffelde: niet als Tanqueray (gin), zoals de meeste songteksten melden, maar als take away (afhaal eten). Meer dan helder genoeg dus, dat geluid, al miste ik wel iets: het leek erop dat Amy haar basgitarist thuis had gelaten. Vooral de indrukwekkende, meeslepende bas-intro aan het begin schitterde door afwezigheid. Maar goed, hoe belangrijk is hi-fi als je toch al windgeruis en een ronkende V2 in het geluidspalet hebt. Bovendien, hoe verleidelijk al die muziek ook is, of de verkeersveiligheid daar nou mee gediend is...

Helm tot helm

Het idee achter een twee helmsets is dat je ook onderweg handsfree met een medereiziger kunt communiceren. Je kunt je natuurlijk afvragen waar dat voor nodig is. Je hebt immers maar drie handgebaren nodig: wijsvinger richting tank: ik moet tanken, hand boven je kruis: ik moet pissen, kantelbeweging voor je mond: ik wil koffie. Al het andere kan wachten tot je je helm af hebt. Maar als je dat wilt, moet je niet de ons toegezonden combo hebben. De gebruiksaanwijzing van de D2-HSAi zegt dat hij met een andere D2HSAi of D3 kan praten, de D2-LSA zegt niet dat hij dat kan. Ook niet dat hij het niet kan, maar het is een veeg teken. Het is dus niet verbazingwekkend dat het nauwlettend volgen van het paringsritueel van de D2HSAi geen vruchtbare samenwerking met de D2-LSA opleverde. Da's dan weer jammer. Daarvoor moet je twee HSAi's hebben, een HSAi en een D3 of twee D3's.

Twiins

De Twiins D2-LSA en de D2HSAi kosten beide €59,95. Wanneer je een systeem zoekt dat gemakkelijk in te bouwen is en waarmee je je navigatie uitstekend kunt verstaan en eventueel wat muziek kunt "draaien" op lange ritten, dan zullen deze systemen je niet teleurstellen. Wanneer je relatie met je partner van dien aard is dat je alleen maar naar hem of haar luistert, dan kun je er ook goed mee telefoneren. Wil je hem of haar af en toe van repliek dienen, dan zul je naar een geavanceerder systeem moeten zoeken. Helaas waren de twee gestuurde sets niet in staat met elkaar te communiceren, dus kunnen we niet zeggen of helm-naar-helm communicatie beter verloopt. Gezien het feit dat de kwaliteit van die communicatie eveneens afhankelijk is van de ruisonderdrukking van het microfoonsignaal, zal een educated guess doen vermoeden dat dit ook geen hoogstaand niveau zal bereiken. Twiins is dus een perfect systeem voor horen, zien en zwijgen. En om eerlijk te zijn, is dat het enige waar ik een headset voor gebruik...