Eerste indruk: Honda CB750 Hornet

Als we één motor zouden moeten noemen waar we dit jaar reikhalzend naar uit hebben gekeken, dan is dat zonder meer de Hornet, CB750 Hornet voor de volledigheid, de wederopstanding van de Hornet die door Honda in 1998 als CB600F Hornet werd gelanceerd en tot 2013 in het gamma zou blijven, waarna de CB650F het stokje van de 600 overnam en de naam Hornet door Big Red werd geschrapt. 

Gaandeweg het ontwikkelingsproces van de CB600F had Honda de Hornet steeds venijniger gemaakt - om in de juiste metaforen te spreken: de angel steeds scherper gemaakt - en dat alleen al had onze interesse gewekt. Toen afgelopen jaar op de Intermot in Keulen de nieuwe Hornet werd gepresenteerd en de specificaties konden worden bestudeerd waren we helemaal overtuigd.

De CB750 Hornet was weliswaar van de grond af aan nieuw opgebouwd, maar kijkend naar z'n afmetingen konden we ons niet aan de indruk onttrekken dat Honda een ander model als uitgangspunt had gehad: de CB500, zo griezelig identiek als de afmetingen waren. Om dat nog even voor je op te sommen: lengte x breedte x hoogte van de CB750 is 2.090 x 790 x 1.085 mm, versus 2.080 x 790 x 1.060 mm voor de CB500. 

Het gaat echter nog verder. Beide modellen hebben een zadelhoogte van 785 mm en beide modellen hebben een rijklaargewicht van 190 kilo, terwijl de verschillen in geometrie slechts minimaal zijn. Een wielbasis van 1.420 mm voor de CB750 versus 1.410 mm voor de CB500, balhoofdshoek van 25° versus 25,5° en tot slot een naloop van 99 mm versus 102 mm. Zelfs de bandenmaten zijn identiek: 120/70 ZR17" voor en 160/60 ZR17" achter. 

Nog voordat we ook maar één meter met de nieuwe Hornet hadden gereden, of er zelfs überhaupt op hadden gezeten, waren we overtuigd: dit was een CB500 op steroïden, met bijna het dubbele aan zowel koppel als vermogen - 92 pk en 75 Nm versus 47 pk en 43 Nm. In de wetenschap dat de CB500F echt een superleuke fiets is binnen het A2-segment kon het haast niet anders dan dat de CB750 daar in alle opzichten de overtreffende trap van moest zijn.

We zaten er bij Honda dan ook bovenop om als eersten in eigen land met de nieuwe Hornet op pad te kunnen gaan, maar als er dan eindelijk groen licht is dat de motor bij Ten Kate kan worden opgehaald roert maart zijn spreekwoordelijke staart, waardoor de motor geen enkele kans krijgt zijn ware aard te laten zien. Het is verrekte koud, het regent bijna elke dag en om het nog guurder aan te laten voelen staat er een behoorlijke wind.

Zo laaiend enthousiast als we in Portugal waren over de nieuwe Transalp, die onder eveneens wisselvallige weersomstandigheden juist had geëxcelleerd, hoewel het toen wel beduidend warmer was geweest dan nu. Zeg maar het drievoudige, 18 graden toen versus 6 graden nu. Maar goed, het contrast had haast niet groter kunnen zijn: zo gemakkelijk als de Transalp toen stuurde, zo nukkig was de Hornet nu.

Nu gebied de eerlijkheid ons wel te vertellen dat ze bij Ten Kate geen tijd hadden gehad om de motor in te rijden (niet in de laatste plaats vanwege het aanhoudende slechte weer) en we 'm dus mee hadden gekregen met een maagdelijke kilometerstand van slechts 8 kilometer, wat ongetwijfeld de eerste rit zal hebben meegespeeld. We hadden dan ook geen moment het idee met een CB500 op steroïden op pad te zijn. 

Bochtjes pikken was dan ook geen vanzelfsprekendheid, pas nadat we de Hornet onze wil hadden opgelegd deed 'ie wat van 'm werd verwacht - en dan nog onder protest. De bocht inleggen betekende dat er eerst de nodige kracht moest gebruikt om de motor om te leggen, waarna 'ie spontaan verder de bocht in wou vallen. Alsof je 'm dus eerst over een dood punt moet trekken.

Vreemd, heel erg vreemd. Totdat we het rubber eens nader bestuderen en ontdekken dat Honda de CB750 Hornet standaard van Dunlop Sportmax RoadSport 2 banden heeft voorzien, als je 't ons vraagt de allerslechtste band die Dunlop in z'n gamma heeft en die net als de Sportmax D214 een behoorlijke opwarmperiode nodig heeft en dus totaal niet in z'n element komt. Nu is Dunlop daar niet de enige in, bij Pirelli is het net zo triest (zo niet nog triester) gesteld, maar het blijft onbegrijpelijk dat niet de stuureigenschappen, maar de prijs bepalend voor de keuze van eerste montage is.

En dus is het nu wachten totdat de temperatuur zich weer in het tweecijferige gebied bevindt, de zon het asfalt op aangename temperatuur heeft gebracht en de Hornet eens gedegen - en uitgebreid, want ook bij ons valt de motivatie weg bij regen en kou - aan de tand kan worden gevoeld. De CB750 Hornet heeft zich in de eerste week absoluut niet als CB500 op steroïden ontpopt, nog geeneens als een verre neef, maar we hebben goede hoop dat met een beetje beter weer dat wel eens heel anders zou kunnen zijn. Als de motor zich wél in z'n element bevindt.

Wordt dus vervolgd...