Test: Suzuki GSX-R600 Yoshimura

De Suzuki GSX-R600 is een echte supersport. Naast de sportieve houding vraagt de motor ook om op toeren gehouden te worden. Zo snel en gemakkelijk als ze door de toeren heen schiet gaat het schakelen ook. Ze stuurt licht en is ook op hoge snelheden zeer stabiel te noemen. Al met al precies wat je ook van een supersport verwacht. De remmen zijn goed doseerbaar en vriendelijk. Zelfs zó vriendelijk dat wij het idee kregen of ze niet té vriendelijk zijn voor een supersport. Nu hebben wij nog niet op het circuit gereden en onder omstandigheden waar je het ook echt snel uittest dus hier hopen we later dit jaar nog op terug te kunnen komen.

Ondanks dat snel de vraag “waar is het circuit?” naar boven komt staat de Gixxer buiten het circuit ook zeker haar mannetje. De zit is comfortabel genoeg om lange ritten mee te maken en onder het zadel kan je meer meenemen dan alleen je tandenborstel. Bagage achterop meenemen is nog redelijk goed te doen, al zouden bagagehaakjes het wel een stuk gemakkelijker maken. Voor een rustig ritje is ze ook zeker te vinden. De powerband is er breed genoeg voor om ook in de wat lagere toeren lekker te kunnen rondrijden. De echte beleving vindt echter plaats als ze wat meer op toeren wordt gehouden. De vibraties nemen dan ook wat toe, maar deze zijn niet hinderlijk en eigenlijk verwacht je ze ook op een supersport.

Vraagt de motor niet om meer toeren dan kan het zijn dat jezelf om meer toeren vraagt. Het geluid wat namelijk voortgebracht wordt boven 6000 toeren klinkt als muziek in de oren. Met het Yoshimura uitlaatsysteem is dit zelfs nog meer. Smaken verschillen natuurlijk, maar onder persoonlijke visie komt de Yoshimura ook het uiterlijk ten goede.

Smaak of persoonlijke visie komen ook vaak aan de orde in de mening over een motorfiets. Vooral als er maar weinig "gebreken" zijn, is dit snel het geval. Bij de GSX-R600 komt dit verschijnsel ook naar boven. Grote minpunten zijn er niet en ligt het vooral in details. Als er dan toch al op kleine dingen gelet wordt, is de jiffy daar een voorbeeld van. Om de jiffy uit te klappen met de hak van de motorlaars is soms lastig. Dat wil zeggen, ondergetekende had soms wat moeite om het “stangetje” te vinden. Deze is wat aan de korte kant en zit onder de schakelstang. Nu zal dit waarschijnlijk een kwestie van gewenning zijn en ook van persoonlijke aard.

Hetzelfde geldt voor het induiken van de voorvering bij het vooral wat steviger remmen. Induiken is normaal, maar met de instelling waar wij mee reden was het net even wat meer dan onze verwachtingen. Met de volledig instelbare voorvering is dit waarschijnlijk nog wel naar eigen smaak aan te passen.

• Geluid, stabiliteit, powerband
• induiken voorvering, jiffy