Test: BMW HP2

Het berijden van een motorfiets begint bij het opstappen, wat bij de HP2 al een hele operatie is. Wat is die fiets hoog! Nu ben ik zelf al 1,88 meter lang, en zelfs ik kon maar net met de tenen van beide voeten bij de grond. In de accessoires lijst bestaat gelukkig voor de minder hoog bedeelden onder ons een ander - lager - zadel, maar of dat afdoende zal zijn? Maar goed, ik zit. Sleutel op contact en met een druk op de startknop komt de tweecilinder 1200cc boxer tot leven. Meteen vertellen de liggende cilinders dat ze graag bij gas geven de motor een zijwaartse beweging laten maken. Ow ja, natuurlijk, een boxer. Hoe kon het ook anders. Tijdens het rijden is van de zijwaartse beweging van de zuigers niks meer te merken. Waar je wel wat van merkt is de enorme rijhoogte in combinatie met de wind die je vangt. Bij snelheden boven de 110km/h worden voor je gevoel je armen een stuk langer, en ook de nek zit na een ritje van 100km snelweg op standje bodybuilder. Kortom, met de HP2 moet je NIET op de snelweg zijn, de wind die je voor je kiezen krijgt maakt dat het geen rijden is. Het rijwielgedeelte en het motorblok geven daarentegen geen krimp, de beperkende factor is duidelijk de menselijk kracht versus de wind.

Nu heb ik in mijn motorcarrière al aardig wat BMW's gereden, en eigenlijk hadden al die motoren - op sportief gebied - hetzelfde probleem: geen gasrespons. Draaien aan de gashandle en dan maar wachten wanneer er wat gaat gebeuren, wachten.... wachten.... ah daar komt wat... Maar dan de HP2. Even kort aan de handle draaien en het blok komt direct tot leven. Wat een scherpe gasreactie, instant power. Het uitlaatsysteem werd, door gebruik te maken van andere materialen waaronder de titanium demper, aangepast ten opzichte van de 1200GS. Hiermee werd een gewichtsbesparing van twee kilo gerealiseerd. De zesversnellingsbak laat zich eenvoudig bedienen, met soepele schakelbewegingen schakel je door alle versnellingen heen en terug, geen harkerig geschakel of -tussen de versnellingen in- praktijken. Tijdens het staan op de motor is het ook geen probleem om te schakelen.

Traditioneel BMW wordt ook deze BMW aangedreven door middel van een cardan. En daar willen we het even over hebben. Tot de HP2 hebben we nog nooit een cardan meegemaakt die voelde als een ketting. Een cardan heeft een soort vertragende werking, een ketting heeft meer een direct gevoel. Bij de HP2 hebben ze de cardan zo ontworpen dat het voor je gevoel lijkt alsof je met een ketting rijdt. Zo is een cardanfiets lastig op het achterwiel te rijden, maar bij de BMW HP2 is het kinderlijk eenvoudig. Zo veel gevoel, zo eenvoudig dat het een verslaving wordt. De combinatie van 105 pk, 115Nm, 6 bak, 175Kg, scherpe gasrespons, een cardan als een ketting....in drie woorden: Wat een feest!

Deze motor is gebouwd voor een zandvlakte, de bossen, mul zand, heuvels, springen....dat wil de HP2...geloof me, zodra je de zandvlakte op rijdt geeft de HP2 een soort vreugdekreet, als een wilde stier trekt ie je door de sporen die 4x4 auto's hebben gemaakt, het zand spuit meters achter je vandaan, de HP2 voelt zich als een vis in het water.... De luchtveer achter en de voorvork veren er op los, de uitlaat brult, wielspin, driften, bochten... Fun met de hoofdletter F, GEWELDIG! De discipline terreinrijden is compleet het tegenovergestelde van wat je op de weg geleerd hebt, vreemde krachten komen op je lichaam die je op asfalt niet voelt, het sturen is anders, staand kom je veel verder als zittend en die BMW met zijn 105pk maar sleuren, die wil een tandje harder en harder en harder. De beperkende factor van de banden op asfalt verdwijnen nu als sneeuw voor de zon, want die grote noppen doen hun taak en dat is het voorzien van grip tijdens zware omstandigheden, graven zich in, geven grip, een enorme versnelling volgt, wat is dit geweldig. Wat meteen opvalt is hoe gemakkelijk de HP2 zich laat manoeuvreren. Door het lage zwaartepunt, de bediening van de elementen en de plaatsing van het stuur in combinatie met de kracht en souplesse van het blok geeft deze machine een enorm rijgenot. Het rijwielgedeelte en de vering verwerken de ondergrond perfect en geeft vertrouwen aan de berijder. De HP2 heeft geen enkele moeite om zichzelf door wat voor terrein heen te sleuren. De HP2 schreeuwt meer... harder... ruiger... sneller, maar de fysieke conditie van de coureur is de beperkende factor en niet de HP2... Wat een waanzinnig gave machine. Zijn er dan geen nadelen bij deze fiets? Ja... Ik...