Test: Yamaha Bulldog

Neem plaats op de Japanse Bulldog en de erg ontspannen zithouding zal je meteen opvallen. De voetsteunen zitten niet te hoog, het stuur is middels twee gebogen beugels op de kroonplaat bevestigd en het toch wel forse zadel loopt aan de voorzijde l
Daar waar onze Engelse Bulldog dagelijks volstaat met een volle voerbak en een bak met water, deed haar Japanse collega het alleen voor Euro95, waarmee zijn buik gevuld moest worden. Afhankelijk van de rijstijl wisten we daar behoorlijke waarden mee te scoren. Sportief rijden resulteerde in een verbruik van 1:15, bij woon-werk of touristische ritten lag het verbruik zelfs boven de 1:20. Gemiddeld tijdens de testperiode kwamen we uit op een verbruik van 1:18angs de tank omhoog. Dit alles zou dan ook garant moeten staan voor een zeer comfortabele zithouding, maar ondanks deze ingrediënten is het moeilijk om je de hele dag op deze motor te begeven. Want elke keer weer kwam na ongeveer één uur rijplezier een fenomeen opzetten dat maakte dat we blij waren als we even konden afstappen. En dat fenomeen heet zadelpijn. Daarbij maakte het nog geeneens uit wat voor rijstijl we erop na hielden. File rijden, ontspannen touren of juist eens sportief over de dijk knallen, telkens weer was het de kont die aangaf dat het tijd was om een bakkie koffie te gaan nuttigen.

Aandacht
Dat het (te) zachte zadel een domper op het rijgenot is, dat moge duidelijk zijn. En daarmee heeft men bij Yamaha deze motor duidelijk te kort gedaan, want op die zere reet na heb je aan deze Japanse Bulldog een prima speelkameraad. Noodgedwongen zochten we met regelmaat ontspanning op een terras en laten we eerlijk wezen, op zich is daar natuurlijk ook niets mis mee. Hamvraag voor ons was echter waar tijdens dit terrassen de meeste aandacht naar uit ging, de Japanse of de Engelse Bulldog. Want een ding was ons wel duidelijk geworden tijdens de periode dat de Bulldog ons ter beschikking stond: Het is (net als de Engelse versie) een motor die de aandacht naar zich toe weet te trekken. Wou men bij de Engelse Bulldog haar nog vaak een knuffel geven, bij de Japanse Bulldog wist men toch dat kijken met de ogen en niet met de handjes diende te gebeuren.

Toch verschillen?
Kijken we nog even terug naar het uithoudingsvermogen, dan mag dat wel een van de weinige zaken zijn waar de vergelijking van de Engelse vs. de Japanse Bulldog mank gaat. Is bij de Japanse versie dus de rijder die aan een versnapering toe is, bij de Engelse Bulldog is het eigenlijk precies andersom. Zeker bij warmer weer zal ze al snel aangeven dat het tijd is om op adem te komen. Maar dat is dan ook een van de weinige verschillen die wij tijdens dit opmerkelijk vergelijk wisten te analyseren.