Test: Yamaha Bulldog
Even de hond uitlaten
Inhoudsopgave |
---|
Test: Yamaha Bulldog |
Uiterlijke schijn |
Ruwe bolster, blanke pit |
Even de hond uitlaten |
Terrasje pikken |
Conclusie |
Technische gegevens |
Als we het rijwielgedeelte van de Bulldog gaan bestuderen, dan komen wederom vergelijkingen met zijn Engelse collega boven drijven. De Engelse Bull staat erom bekend dat het niet de allersnelste hond is die op deze aardkloot rondloopt. Zij is erg rustig van aard en doet precies wat haar baasje haar opdraagt. Gaat de baas naar links, dan volgt de hond trouw, daarbij haar baas niet uit het oog verliezend. Maar zet het op een rennen en je zult versteld staan van haar sprint capaciteiten. (Tenminste, zo ging het met ons exemplaar.) Bij de Japanse Bulldog is het eigenlijk van hetzelfde laken en pak. Hij doet precies wat jij als rijder wilt en zal je nooit voor verrassingen stellen. De motor stuurt erg licht en precies, zodat je eigenlijk niet eens in de gaten hebt dat deze motor 230 kg droog aan de haak weegt. Het motor karakter nodigt uit om erg ontspannen te rijden, zodat je alle tijd hebt om van de omgeving te genieten. Maar geef gas en de motor weet er toch nog een aardige sprint uit te trekken. Toegegeven, het is zeker niet de snelste motor op deze aardkloot, maar zeiden we dat ook niet van het Engelse exemplaar?
Ook qua rij- cq loopkarakter hebben beide Bulldogs veel overeenkomsten
Remmen
Om tijdig tot stilstand te komen, heeft de Engelse Bulldog een paar zware voorpoten die, mocht het nodig zijn, zich zwaar in de grond kunnen verankeren. Voor haar Japanse collega deed men bij Yamaha een beroep op de inmiddels alom bekende 4-zuiger remklauwen, die al vele jaren op diverse modellen dienst doen. En wat dat aangaat hadden wij dan ook weinig te klagen. Verwacht echter geen stopkracht à la R1, dat zou ook niet passen in het algehele beeld van deze Roadster. De remmen hebben echter voldoende remkracht en zijn goed doseerbaar.
Cardan
Wat betreft de aandrijving van de Japanse Bulldog deed men een beroep op de (tevens van de Drag Star afkomstige) cardan. Deze is bijzonder fraai in de achtervork weggewerkt, je moet dan ook twee keer kijken om te zien dat het hier echt om een cardan gaat. Natuurlijk, je ziet meteen de ontbrekende ketting en tandwielen, maar de manier waarop het geheel is weggewerkt mag toch zeker fraai worden genoemd. Daarbij past het ook nog eens precies in het plaatje van deze motor, want als er iets is wat een hoge prioriteit heeft dan is het wel onderhoudsvriendelijkheid. Opmerkelijk is trouwens dat de huidige generatie cardan aandrijvingen nagenoeg geen nadelige bijwerkingen meer hebben. Het was ons al eerder opgevallen bij de Moto Guzzi Breva 750 i.e. (waarmee deze Bulldog trouwens verrassend veel overeenkomsten heeft) en nu weer bij deze motor.