Test: Suzuki RV125 VanVan

De VanVan is het schoolvoorbeeld van een minimalistische motorfiets. Je kan zien hoe snel je gaat en hoeveel kilometers je in totaal, of tussen twee tankbeurten hebt afgelegd. Maar daar houdt het dan ook mee op: geen toerenteller, geen brandstofmeter, geen klokje, geen temperatuurmeter, niets. De choke zit niet op het stuur, maar bestaat uit een ouderwetse schuif op de carburateur. Het is zaak om de positie van het ding goed te leren kennen, want even afstappen om de choke dicht te duwen is ook niet alles. Je kunt je er onder het rijden goed bij, maar handig is anders. We hebben ons suf gezocht naar een mogelijkheid om het zadel te verwijderen, maar die is er domweg niet. Ruimte om wat mee te nemen ontbreekt dan ook geheel. Wel is de VanVan voorzien van een helmhaak en een bagagerekje waarop (met behulp van een bagagespin) een flinke tas kan worden vastgesnoerd. De stopkracht van de remmen (enkele schijf voor, trommel achter) krijgt een dikke voldoende. De VanVan remt verbazend goed, scherp, zelfs op het bijterige af. Ach, zo verbazend is dat misschien ook weer niet; 117 kilo drooggewicht en een top van 100 km/uur stelt weinig eisen aan de stoppers.

Ons ben zuunig
Deze reclamekreet, ooit door een margarinefabrikant bedacht, zou zo zonder aanpassingen door Suzuki overgenomen kunnen worden. Het brandstofverbruik is namelijk al even minimalistisch als de uitvoering. Gedurende de eerste testweek noteerden we een verbruik van 1:37 (2,7 liter per 100 kilometer). Da"s helemaal niks en betekent dat je in theorie met de beperkte tankinhoud (7,5 liter) ruim 250 kilometer af kunt leggen voordat je een benzinestation aan hoeft te doen. In theorie, want de laatste twee liter zijn reservesap. In de tweede testweek noteerden we een fiks hoger verbruik: tussen de 1:27,9 en 1:29,1. Dit werd veroorzaakt door een harde tegenwind die ons een aantal dagen parten speelde. De VanVan zakte dan terug naar 80 km/uur, waarbij terugschakelen naar de vijfde of vierde versnelling bittere noodzaak bleek. Verwend als we waren door de eerdere verbruikscijfers gingen we twee keer de fout in en moesten onder het rijden de reserve aanspreken. "Ons ben zuunig" gaat nog steeds op, maar er zijn grenzen.