Test: Suzuki GSX-R750

Bijna waren we vergeten hoe geweldig de stuureigenschappen van deze GSX-R750 zijn. Vanaf de snelweg ligt een prachtige afrit voor ons. Een 180 graden afrit die alles heeft waar wij om vragen: overzicht, snelheid, ruimte en - niet onbelangrijk - geen vangrail. We gaan er dan ook eens goed voor zitten. Aanremmen, drie versnellingen terug en met 9000 tpm jagen we de motor over de afrit. Terwijl de knie over het asfalt schraapt jankt de vier-in-lijn het onder ons uit van genot. Snel wegkruipen over de tank, om vervolgens de bocht vol uit te accelereren. Een recht stuk van 200 meter rest tot het einde van de afrit, waar een grote tweebaans rotonde op ons ligt te wachten. De motor vliegt vooruit en voor we het weten moeten we weer vol in de ankers voor de rotonde.

En dan gebeurt het. De trillingen, die onze eerste Gixxer zo plaagden, komen ineens opzetten: in de clip-ons, maar vooral het zitje en de steunen.Even ben ik in dubio. Zullen we de motor meteen terugbrengen of niet? Het ging uiteindelijk om trillingen en die voelden we daarnet toch duidelijk. Zo snel als de trillingen komen opzetten, zo snel zijn ze ook weer weg, dus krijgt de Soes het voordeel van de twijfel. Het zou ook niet fair zijn om een motor op basis van één rit te veroordelen.

Twijfel
We vervolgen onze weg via de rondweg van Houten, waarbij wer er goed op gaan letten wanneer de motor gaat trillen. Het lijkt erop alsof Suzie onze plannen in de gaten heeft. Hoe hard we er ook op letten, de trillingen die op de afrit duidelijk voelbaar waren blinken nu uit in afwezigheid. Het enige waar we de motor op kunnen betrappen is een trilling in beide spiegels, die vanaf 7000 tpm het beeld naar achteren onzichtbaar maken. Maar dat is ook het enige. Even gaan we twijfelen: Zijn wij nu gek, of houd de Gixxer ons voor de gek?

Scheermes
Eigenlijk is er maar één plaats waar de GSX-R750 zich als een vis in het water voelt en dat is het circuit. Het was dan ook niet meer dan logisch om de motor ditmaal op het meest roemruchte circuit ter wereld, De Ring

Als autocoureur Jochen Rindt over de Nurburgring sprak, noemde hij het "vechten met de draak". Anderen spreken erover als een groene hel. Het staat vast dat geen ander circuit ter wereld zo"n moeilijke en fascinerende uitdaging inhoudt voor mens en machine als de 22 kilometer lange "Nordschleife". Met 72 bochten en een verval van bijna 300 meter slingert het circuit zich als een gigantische rups rond de ruïnes van de Nurburg en door de groene wouden van de Eifel. Toen de ring in 1927 werd geopend was het een circuit zonder weerga, een grote kom van 20 kilometer. Zelfs nu, bijna 80 jaar later, raken coureurs en toeschouwers ervan onder de indruk. Sinds de moderne Grand Prix baan in 1984 werd geopend, wordt er bijna niet meer geraced op de oude ring. Maar wordt er een race gehouden, dan komen de racefans van heinde en verre om de atmosfeer van de oude ring te ondergaan. Veelal wordt de ring gebruikt voor diverse fabrikanten, om daar hun prototypes te testen.de Nordschleife, eens flink aan de tand te voelen. Met al dat gezeur over trillingen zouden we haast nog vergeten waar het eigenlijk allemaal om te doen is bij deze Gixxer. Dit is een van de best sturende fietsen die je op dit moment voor geld kunt kopen. Hij stuurt als een 600, maar dan wel met het koppel en vermogen waar enkele jaren geleden een 1000 zich niet voor hoefde te schamen. Rijwieltechnisch lijkt hij dan ook als twee druppels water op zijn kleine broer, de GSX-R600. Hij stuurt dan ook als het spreekwoordelijke scheermes, maar dan wel een mes dat vlijm- en vlijmscherp is. Tot op de milimeter nauwkeurig stuurt de motor precies daar waar je hem hebben wilt, iets dat we erg wisten te waarderen tijdens ons avontuur in de groene hel.

Goede tijden, snelle tijden
Niet alleen de lengte van de baan, maar vooral het overige verkeer (dat vaak als rijdende chicane"s fungeert), maakt dat je juist hier een zeer wendbare motor wilt hebben. BMW mag er dan prat op gaan dat hun K1200S de ring onder de acht minuten heeft gereden, zeker weten dat deze Gixxer dat nog sneller kan. Er is veel veranderd sinds Helmut Dahne het laatste officiele ronderecord heeft gezet, destijd met de Honda RC30. Niet alleen zijn de hedendaagse motoren (waaronder zeker deze Soes) vele malen beter, ook is de baan op vele plaatsen opnieuw geasfalteerd, waardoor deze ook weer veel sneller is geworden. Er wordt zelfs gefluisterd dat tijden onder de zevenenhalve minuut tot de mogelijkheden behoren, mits met de juiste man op de juiste motor. Deze Soes zou wel eens zo"n juiste motor kunnen zijn. Niet voor niets heeft hij bij onze collega"s van het tijdschrift Motor een eervolle tweede plaats ingenomen bij de Sportmotor verkiezing van het jaar.