Test: Suzuki GSX-R750

De remmen
Het behoeft dan ook geen toelichting dat ook wij zeer onder de indruk waren van de stuur-eigenschappen van deze Gixxer. Natuurlijk, we hadden er al 4000 km mee gereden onder de meest uiteenlopende omstandigheden, maar echt rijden zoals op een circuit waren we nog niet aan toegekomen. Maar hoe sterk dat wij ook onder de indruk waren van de GSX-R750, er bleef toch één punt van kritiek overeind: de remmen. Niet dat de motor slecht remt, verre van dat. De vertraging op zich is redelijk, maar zeker niet wat je zou mogen verwachten bij dit soort motoren. Je moet veel harder knijpen dan nodig zou moeten zijn om eenzelfde vertraging te realiseren. Daarbij mist hij ook een lekker aangrijppunt. Terwijl de radiale rempomp, in combinatie met de radiale 4-zuiger Tociko"s garant zou moeten staan voor meesterlijke remmen. Het is dan ook jammer dat men bij Suzuki koos voor remblokken van het type schoenzool, want daar ligt volgens ons het manco. Natuurlijk heeft men bij Suzuki gelijk dat de gemiddelde motorrijder bij agressieve remmen zich eerder onderuit zal remmen, maar toch.

Heerlijke souplesse
Net als bij onze vorige ontmoeting zijn we erg onder de indruk van het vermogen dat deze Gixxer weet te produceren. Natuurlijk, tegen het koppel van een duizend zal hij het altijd afleggen, daarvoor mist ie simpelweg 250cc, maar de manier waarop deze Zeven-en-half het vermogen op de weg weet te zetten is fenomenaal. De injectie met dubbele gasschuiven doet zijn werk gewoon goed, we kunnen hem op geen foutje betrappen. Hè? Praten we nog steeds over diezelfde GSX-R750, die bij onze vorige ontmoeting nog bijna het predicaat "slechtste injectiefiets 2004" kreeg opgespeld? Inderdaad, u leest het goed. Het is een verschil van dag en nacht, zoals de injectie reageert. Natuurlijk, ook bij deze Gixxer is de gasrespons erg direct en fel, maar dat is wat ook wat je bij een supersport juist wilt. Anders wordt het wanneer de injectie in actie komt wanneer jij het niet verwacht, wat we dan aan/uit reactie noemen. De eerste GSX-R750 had daar juist veel last van, deze Gixxer echter helemaal niet.

The vibes
En dan als laatste: de trillingen. Werd ook deze motor hierdoor geplaagd, of had men bij Suzuki toch gelijk toen men stelde dat het exemplarisch zou zijn? Het antwoord hierop bleek moeilijker te zijn dan we in eerste instantie hadden gedacht. We zouden ons er erg gemakkelijk vanaf kunnen maken door te stellen dat er trillingen aanwezig zijn, maar daarmee zouden we deze motor zeer zeker tekort doen. Allereerst was het opmerkelijk dat de trillingen zich lang niet altijd openbaarden. Het ene moment wel, het andere moment niet. Alleen bij de spiegels zijn de trillingen vanaf 5000 tpm continue aanwezig, waardoor het beeld een grote waas wordt. En dat is behoorlijk lastig, want niets is vervelender dan telkens de koppeling inknijpen om te zien wat zich allemaal achter je afspeelt.

Pure verveling
Verder openbaarden de trillingen zich eigenlijk alleen in de eerste drie versnellingen, in het toerengebied tussen de 7000 en 10.000 tpm. Als ze al merkbaar waren, want de eerlijkheid gebied ons te zeggen dat we er tijdens de sportieve escapades eigenlijk helemaal geen last van hadden. Bij constant (lees: snelweg) rijden was het echter een ander verhaal. Dan heb je dan ook meer tijd om op dingen te letten (al dan niet uit pure verveling), maar feit is wel dat ze dan storender beginnen te worden. Vooral bij het afremmen op de motor, in het gebied van die 9000 tpm zijn de trillingen merkbaar, net als bij het constant 9000 tpm rijden in die eerste drie versnellingen. De trillingen zijn dan voelbaar door de hele motor, van tank/zit/stuur/kontje/uitlaat tot voetsteunen toe. Gelukkig is het wel zo dat je niet continue 9000 tpm zit te rijden in die lage versnellingen.