Test: Kawasaki Z1000
Dame van lichte zeden
Inhoudsopgave |
---|
Test: Kawasaki Z1000 |
Geen grenzen na de grens |
Dame van lichte zeden |
Z1000 versus Z750 |
Conclusie |
Nakaarten |
Specificaties |
Dame van lichte zeden
Of een motorfiets een "hij" of een "zij" is zijn de meningen verdeeld, maar als de Kawasaki Z1000 een vrouwtje is, dan is ze er eentje van lichte zeden. Ze is naakt, maar probeert dat met behulp van een nietszeggend bikinikuipje te verhullen. Zowel figuurlijk als letterlijk heeft dat kuipje niets om het lijf. Je bestijgt haar, maakt een ritje, probeert tot een climax te komen, maar je komt van een koude kermis thuis.
Nutteloos
Achteraf nutteloos dus, die trip naar de autobahn. De windbescherming is vrijwel nihil en een jacht op de topsnelheid levert alleen maar pijnlijke nekspieren- en wervels op. Tot overmaat van ramp was het gaan regenen en bij een snelheid van 210 km/uur gaven we de pijp aan Maarten. Snelle ritten zijn op de Z1000 helemaal niet leuk. Daar is dit model ook helemaal niet voor gemaakt natuurlijk. Het is en blijft een naked bike, bikinikuipje of niet. Op een naked voel je je het lekkerst bij snelheden tot ongeveer 140 km/uur, daarna wordt het allemaal minder comfortabel. Tel er bij de Z1000 een kilometertje of twintig bij op (het kuipje doet wel iets!) en je hebt het wel gehad. Het zij zo, rijders die de Duitste ICE trein willen bijhouden kunnen beter uitwijken naar de laatste generatie Ninja"s van hetzelfde merk.
Het oog wil ook wat
Deze dame van lichte zeden heeft in ieder geval haar looks mee. Een fraai gewelfde tank, een lekker kontje, het zwarte blok met hier een daar een rood accent en de opvallende dubbele uitlaten geven de Z1000 een exotisch tintje. Het is misschien niet het type vrouw waar je meteen als een blok voor valt, eerder eentje die je in de loop van de tijd steeds meer leert waarderen. De afwerking van de Z1000 staat op een hoog niveau en dat mag je verwachten van een motorfiets met een dergelijk prijskaartje. De uitlaten zijn oogstrelend, de radiateur is smaakvol versierd met aluminium zijpanelen en de driespaaks wielen maken het helemaal af. Alleen het instrumentenpaneel is een domper op de vreugde. Modern, dat wel, maar verre van smaakvol. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de afleesbaarheid ervan... het blijft behelpen.