Test: Kawasaki VN2000

Maar het is tijd om deze cruiser aan de kenner over te laten. Peter stapt op, grijnst nog een keer meewarend naar mij en m"n ZR-7S en geeft gas. De eerste stop is een parkeerplaats waar Peter zich vertrouwd maakt met de VN2000, zijn bedieningsorganen en de grondspeling. "Niet slecht, niet slecht" mompelt hij na het trekken van wat rubbersporen. Dan is het blijkbaar tijd om het drooggewicht van de motorfiets wat terug te dringen, want na een serie onwaarschijnlijk korte bochtjes zijn de floorboards een tikkie dunner geworden. "Wheelie, wheelie!" roep ik, maar een opgestoken middelvinger is dan mijn deel. Leuk geprobeerd.

Zaanse schoonheid

De Zaanse Schans plus een fraaie cruiser staan altijd garant voor leuke plaatjes. De lekkere dijkweggetjes in de buurt maken de trip naar de Zaanstreek nog meer de moeite waard. Op de Wormerringdijk proberen we uit hoe lichtvoetig de VN2000 al dan niet is. De flauwe bochten blijken voor de VN2000 geen uitdaging te vormen en we verleggen ons "werkterrein" naar de Westzanerdijk. Op deze dijk komt de VN2000 beter tot zijn recht. Met de de cruiser in mijn kielzog versnel ik steeds een beetje meer, steeds iets platter door de bochten, in de verwachting dat Peter al snel zal moeten lossen. Dat valt tegen, want cruiser en rijder houden me keurig bij. Pas als ik het maximale uit de ZR-7S haal zie ik de VN2000 uit de spiegels verdwijnen. Wendbaar is de cruiser zeker, maar er zijn grenzen. Gelukkig maar, mijn ego is onaangetast. Nog wel.

Dáág ZR-7, dáág Fireblade!
Eenmaal terug op de snelweg komen we voor een open brug te staan en is het tijd om de acceleratie van de VN2000 eens aan de tand te voelen. De brug gaat dicht, we trekken tegelijkertijd op en binnen no time loopt mijn ego alsnog een paar flinke deuken op. De Kawa cruiser is domweg een maatje te groot en al na een paar honderd meter besef ik dat ik dit niet ga redden. Een dag later trekt Peter er bij een verkeerslicht (schijnbaar moeiteloos) een FireBlade uit. Dat zegt waaarschijnlijk meer over de rijder dan zijn fiets, maar toch...