Test: Aprilia RSV 1000 R

Het hakt erin

Nog een voorbeeldje van het kloppende geheel: ik ben totaal geen wheelieheld. En dan ook echt helemaal niet. Nou begin ik heel zachtjes aan een beetje te wennen aan het idee en een hupsje wil dan ook wel lukken, maar dan moet het a) héél erg stil zijn en b) vooral niemand kijken.
Echter, als je zoals wij veel motoren kan berijden, dan wordt het natuurlijk wel een stuk eenvoudiger en de kans dat je een topper tegenkomt wordt dan ineens een stuk groter. Maar die RSV: niet te geloven. Niet vanwege superlatief hoge of verre zaken of onbehouwen veel power, maar juist om de controleerbaarheid. Zozeer zelfs dat ik het ineens bijna echt wheelies durf te noemen. Eénmaal lukte het zowaar zelfs om nog voordat het wiel weer terugzakte op moeder aarde dit op te vangen met een nieuwe dot gas... geloof mij, dat is HEEL bijzonder. Trouwens, we hebben het nog steeds over mijn eerste serieuze rit na een jaar afwezigheid hè kijk, d¡t bedoel ik nou. Alsof er niet een heel jaar tussen gezeten heeft.

Hak erin
Dat de RSV strak rijdt moge duidelijk zijn, maar we zijn er nog niet, er valt altijd wat te zeiken natuurlijk. Het is dat ik zelf zelden gebruik maak van de achterrem – een nare gewoonte die ik me maar met moeite afleren kan- en er dus weinig last van had, maar heb je iets uit te testen dan doe je het grondig en zodoende kwam toch snel aan het licht dat deze achterrem welomschreven helemaal niets deed. Voetje naar beneden.. en naar beneden.. en naar beneden... helemaal niets. Uiteindelijk toch nog een manier gevonden om nog iets van werking in het systeem te krijgen: hak erop en stampen. Dat dit niet klopte was al snel duidelijk, maar wat het zou kunnen zijn was minder snel te bepalen. Zelfs een ontluchtingssessie bracht in deze geen soelaas. Aan de andere kant: de voorrem is weer exact zoals we die gewend zijn. Meer dan twee vingers is dan ook niet nodig om zelfs ernstige ongelukken te voorkomen. Liever niet zelfs. Tijdens een gezamenlijk ritje met eerdergenoemde MZ1000 was het verschil tussen de twee telkenmale schokkend. Zo weinig rem als de MZ heeft, zoveel heeft de RSV. Dit alles in verhouding uiteraard, op zich is met de MZ niks mis, maar zet er dan vooral geen RSV naast.

Koppeling
Niet exact het zelfde maar wel even vervelend was de koppeling. Het komt vaak genoeg voor dat een motorfiets een 'zware' koppeling heeft. Op zich valt daaraan te wennen en heb je die toch maar weinig nodig. Tenminste, als je die niet bij een stoplicht de hele tijd hoeft in te trekken. Andere motoren gaan weer lastig in vrijstand, maar ook dat is niet ernstig zolang je de koppeling maar ingetrokken houdt. Het word pas lastig als beide zaken tegelijkertijd voorkomen. Voor je het weet vloek je elke keer als je stilstaat de hele stad bij elkaar. Ook de koppeling werd voor de testbanksessie ontlucht hetgeen het leven met de RSV een stuk eenvoudiger maakte, maar andere eigenaars hebben ons reeds gemeld dat het een vaker voorkomend probleempje is waar Aprilia naarstig een oplossing voor zoekt.