Test: Aprilia RSV 1000 R

Kijk en vergelijk

Nou kan ik me voorstellen dat niet iedereen ooit een motor ter test bij een importeur heeft opgehaald, maar wat zich daar meestal afspeelt ligt redelijk voor de hand en is eenvoudig voor te stellen. Praatje, bak koffie, dan richting motor, laatste bijzonderheden doornemen of anderszins zaken bespreken die men belangrijk genoeg vindt om toch even te melden. Vooraleer je met een slordige tig duizend Euro ervandoor speert.

Stilstaand
We bekijken de motor dan eerst maar eens stilstaand. Zoals reeds gemeld zitten aan beide stuurhelften radiale pompjes, die zeker de bediening ten goede komen. Samen met de bekende 'extra brug' brembo's goed voor een garantie zelden of nooit meer dan twee vingertjes nodig te hebben. De koppeling gaat ietwat zwaar, hier zouden we later nog veel plezier van hebben. Verder, het dashboard is voor deze versie volledig herzien en het resultaat is niet anders dan fantastisch te noemen,

alhoewel zeker niet uniek. Zonder de clichés over het oude dashboard tevoorschijn te halen, we weten immers allemaal hoe dat eruit zag (het werkte evengoed buitengewoon), is dit gewoon netjes, af en laat niets te wensen over. Zelfs de verschillende functieknopjes werken veel logischer en dat scheelt weer als je op een stom moment tijdens het rijden iets op wilt zoeken (overigens sowieso niet aan te raden), je hebt sneller je aandacht weer op de weg voor je. In theorie hoef je trouwens je ogen nooit van de weg voor je af te halen, dit dashboard is voorzien van... een heuse heads-up-display. Ik weet niet of iemand het ooit zo bedoeld heeft, maar feit is wel dat het schakellampje zo geplaatst is dat je het recht voor je uit door de ruit kijkend perfect in je gezichtsveld gereflecteerd ziet. Als d¡t geen porno is (trouwens ook iets uit de luchtvaart, ik bedoel maar)...

Omgekeerde setup
Verder niet erg veel bijzonders, de knipperlichten zijn nu verwerkt in de spiegels hetgeen weer gaten in de kuip scheelt en de bediening is weer die heerlijke 'omgekeerde' versie die we gewend zijn. Nog steeds (alsof de tijd stilgestaan heeft) is Aprilia, en BMW met haar Scarver, de enige die kiest voor deze setup. Wanneer dringt het nou eindelijk eens tot de overige fabrikanten door?

Typisch Aprilia
Bij het opstappen wordt meteen weer duidelijk dat dit een typische Aprilia is. Het zitje is weer flink hard en je torent zoals gebruikelijk weer een eind boven moeder aarde uit. Toch is er weldegelijk een verschil te merken tussen de oude RSV en de nieuwe. Misschien scheelt de zithoogte niet zo veel, zodra je rijdt en je voeten op de steunen hebt is dat ook van veel minder belang en gaan andere zaken veel harder meetellen. Het is Aprilia eigen om hun motoren erg groot aan te laten voelen; niet enkel door die zithoogte maar ook door andere factoren zoals bijvoorbeeld de kuip. Bij het vorige model was juist die kuip en voornamelijk de ruimte erachter (ofwel de 'kruipruimte') berekend op Noord-Europese maten. Zodanig zelfs dat tijdens een ritje op de baan met een 'R' (oude model) ik niet alleen alle ruimte had om mezelf in een comfortabele positie te vouwen, ik ging me zelfs afvragen of een klein beetje minder niet gunstiger zou zijn voor de aerodynamica. Niet meer.

Bij de herziene versie is de beschikbare ruimte aanzienlijk kleiner, en nog steeds ruim genoeg. Zou het dan toch waar geweest zijn? Behalve achter het ruitje voelt de hele motor gewoon wat kleiner aan, wat naar mijn idee alleen maar goed is. Had ik op de oude nog regelmatig het idee te klein en daardoor slechts 'passagier' te zijn, nu kreeg ik toch stevig de indruk zelf de touwtjes in handen te hebben. Gek toch dat alleen door de afmetingen een motor een stuk controleerbaarder aanvoelt. Maar het gaat verder.