Jorge Lorenzo, Max Biaggi en Hugh Anderson worden MotoGP Legends

Al tijdens zijn allerlaatste race in Valencia maakte Dorna bekend dat Lorenzo een MotoGP Legend zou gaan worden. De ceremonie is nu gepland voor de Spaanse Grand Prix in Jerez,  het circuit waar de vijfvoudig wereldkampioen als 15-jarige in 2002 zijn 125cc debuut maakte. 

Het daaropvolgende seizoen realiseerde de coureur uit Mallorca zijn eerste van in totaal 68 Grand Prix overwinningen, gevolgd door back-to-back 250cc wereldtitels in 2006 en 2007. Dat leverde Lorenzo een zitje in het Yamaha fabrieksteam op naast Valentino Rossi. In zijn eerste drie races stond Lorenzo meteen op de pole en won de derde race. 

In 2010, 2012 en 2015 werd Lorenzo tot wereldkampioen gekroond (en is daarmee de enige coureur die Marc Marquez een wereldtitel heeft onthouden). In totaal won Lorenzo 44 races voor Yamaha, voordat hij in 2017 de overstap naar Ducati maakte. Lorenzo kon maar niet wennen aan het karakter van de Desmosedici, totdat Ducati de juiste aanpassingen had doorgevoerd die Lorenzo het vertrouwen gaven om er vol tegenaan te gaan. 

Op indrukwekkende wijze won Lorenzo de Grand Prix van Mugello en maakte er de race erna in Catalunya vanaf de pole position meteen een back-to-back overwinning van. In Oostenrijk scoorde Lorenzo zijn derde overwinning, kwalificeerde in de races erna in Misano en Aragon  op de pole, maar kwam in Aragon en Thailand lelijk ten val en raakte bij de Thaise GP ernstig geblesseerd. 

Het afgelopen seizoen maakte Lorenzo de overstap naar Honda, maar de naweeën van z'n crash in Thailand gecombineerd met het moeilijke karakter maakte het geen eenvoudige overstap. Geplaagd door crashes raakte Lorenzo alle vertrouwen kwijt, waardoor hij de moeilijke beslissing nam om zijn contract bij Honda niet uit te zitten. 

De tweede die als MotoGP Legend zal worden ingewijd is Max Biaggi, waarvan Lorenzo in z'n jeugdjaren trouwens een grote fan is geweest. Lorenzo zou later vrienden worden met Biaggi, die z'n debuut maakte in de 250cc in 1991. 

Biaggi kreeg niet voor niets de bijnaam de Romeinse Keizer: op indrukwekkende wijze domineerde hij de 250cc door in de periode 1994 tot 1997 maar liefst vier jaar op rij tot wereldkampioen te worden gekroond, drie keer met Aprilia en zijn vierde titel met Honda. 

In 1998 maakte Biaggi de overstap naar de 500cc en zorgde al in de eerste race in Suzuka voor een verrassing door zich niet alleen op de pole position te kwalificeren, maar daarna ook op indrukwekkende wijze de race op naam te schrijven. 

Met twee overwinningen, drie tweede en drie derde plaatsen schopte Biaggi het in zijn debuutjaar tot vice-wereldkampioen, achter Mick Doohan voor wie het de laatste wereldtitel zou zijn. Het zou voor Biaggi de eerste van drie vice-wereldtitels zijn.

In zijn tweede seizoen switchte Biaggi naar Yamaha en eindigde dat jaar het kampioenschap op de 4e plaats. De jaren daarop klom de coureur uit Rome telkens een plaats in het eindklassement en gaf Yamaha haar eerste overwinning in het MotoGP tijdperk. 

In totaal stond Max Biaggi 42 keer op de hoogste trede van het podium, waarvan 13 in de MotoGP en 29 keer in de 250cc. Eind 2005 kwam er een noodgedwongen einde aan de MotoGP carrière van Max Biaggi, toen hij voor het 2006 seizoen in het Repsol Honda fabrieksteam werd vervangen door Dani Pedrosa, die zijn plaats zou overnemen als meest succesvolle Honda coureur die nooit wereldkampioen is geworden in de MotoGP. 

De derde en laatste coureur die het 2020 seizoen tot MotoGP Legend zal worden ingewijd is Hugh Anderson. De Nieuw-Zeelander maakte in 1960 zijn debuut in de 500cc en 350cc, waarbij hij in die laatste klasse op een AJS op het podium kwam. 

Het waren echter de kleinere raceklassen waarin Anderson zou excelleren. In 1963 werd hij zowel in de 50cc als de 125cc wereldkampioen, gevolgd door een 50cc wereldtitel in 1964 en tot slot een 125cc wereldtitel in 1965. Na een indrukwekkende 25 overwinningen (waaronder twee keer de Isle of Man TT) en 4 titels in slechts 6 jaar hield Anderson het in 1966 voor gezien.