Michelin Pilot Road 2

Banden

Tourband met sportaspiraties

Kennen we 'm? We zien een smetteloos witte omgeving, met een aanrecht vol sop en - geheel in stijl - NIcky Hayden met een sponsje in zijn hand. "the best grip in the World and the longest Tread life". Oftewel; Michelin"s Pilot Road 2, nú met Dual Compound Technology, zodat je èn een enorme berg grip houdt, èn een lange levensduur hebt. We hebben er eerder al kort aandacht aan besteed, in navolging op de Pilot Power 2CT en als "step up" van de oude Pilot Road, komt Michelin nu met de Pilot Road 2; een "toer"band met grootheidswaan. Dit laatste omdat volgens Michelin de band ook lichte sportaspiraties vertoont. Niet voor niets werd de persintroductie op en rond een circuit in Frankrijk gehouden, en niet voor niets bevinden we ons nu rond het Ardense plaatsje Stavelot. Bekend van haar 11e-eeuwse abdij, musea en het zeer nabij gelegen Circuit de Francorchamps. En niet geheel toevallig gelegen in een voor motoren zeer aantrekkelijke streek. Kort hiervoor werd onze huis-Cagiva Raptor voorzien van een setje van deze nieuwe wonderrubbers om de proef op de som te stellen. Een eerste rit na montage beloofde veel goeds; de band geeft eenmaal schoongereden ruim voldoende vertrouwen en op geen enkel moment aan dat er een grens in zicht zou zijn. Gooit lekker op één oor; geeft een vertrouwd en stabiel gevoel op helling en stuurt licht genoeg om snel van de ene op de andere kant te kunnen gooien. Een ritje dijk op acceptabel tempo bevestigt dit nog eens. Sterker; het komt niet vaak voor (bij weggebruik) dat de eerste slijtagesporen zich aan de zijkanten van het loopvlak openbaren in plaats van in het midden. Daar kun je mee aankomen in de kroeg.

Terug in Stavelot zijn we te gast bij een proefdag voor dealers. Goed georganiseerd wordt hier de gelegenheid geboden om diep op de materie in te gaan en daarnaast het een en ander aan den lijve te ondervinden. Niets zo goed als ervaring uit de eerste hand natuurlijk. En behalve een eerste kennismaking in de vorm van de reis zuidwaarts, stevent de groep direct na een korte presentatie linea recta op het vernieuwde circuit af. Het programma laat weliswaar geen volledige sessie toe, maar gedurende een paar ronden kan toch mondjesmaat geproefd worden van het potentieel van de band. Hier willen we méér van... En dan moet het echte werk nog komen. Voor de middag heeft de organistatie een aardig toertje in de omgeving uitgezet. Nou is de omgeving van het Oost-Belgische landschap per definitie een uitdaging voor Nederlandse begrippen, hier zouden de bandjes pas echt een vuurproef krijgen. Geen middel werd geschuwd, geen leed ze bespaard. Van min of meer rechte stukken voor de acceleratie- en remproeven (een afslag die ineens opduikt tussen de bomen die je wél behoort te nemen), lange doordraaiers, korte hairpins, slingers, van circiutkwaliteit strak asfalt tot -voor Belgische begrippen meer bekend- volkomen opgereden toplagen, droog of vochtig vanwege bebossing, putten en gaten, álles kwam voorbij.

En de bandjes? Geen krimp. Nou nam het gros van de deelnemers de opzet serieus en reed dus netjes de "toerrit" zoals deze bedoeld was; ondergetekende daarentegen had een missie: die banden moesten toch beoordeeld worden? Dan rijden we daar ook naar. Voor zover mogelijk op smalle bos- en bergpaadjes werd maar eens serieus aan de rubbermoleculen getrokken. Gezien de staat van sommige wegen bleek de keus voor de Raptor als lijdend voorwerp ineens niet zo"n slechte; met zijn standaard zachte vering viel nog zeer goed over maanlandschappen die onze zuiderburen "weg" noemen heen te scheuren. Nog geen dag tevoren was dat met een KTM Superduke en Morini Corsaro wel anders. Die zijn er echter vandaag niet bij, dus we vreten oneffenheden alsof ze er niet zijn. En gek genoeg de Michelins ook. Ram maar door, smak het gas erop; aan de banden zal het niet liggen. Niet echt spannende verhalen dus. Enige opvallende momentjes waren te bemerken toen het achterwiel een stapje opzij zette bij het uitkomen van een paar bochten, maar al snel bleek dat meer aan het asfalt te liggen dan aan iets anders. Nog geen tel later werden weer acceptabele hellingshoeken gereden, zonder morren van het schoeisel.

Alles bij elkaar kan dus geconcludeerd worden dat, zeker voor de Raptor maar daarmee ook voor het overgrote deel van motorrijdend Nederland, de Pilot Road 2 meer dan voldoende te bieden heeft. Voorbeeldje: eenmaal terug bij de Abdij van Stavelot troffen we nog een 2006 R6 voorzien van dezelfde banden, netjes van rand tot rand ingereden. Iets anders? Ducati Multistrada dan? Of een R1200 RT? Kan allemaal. Met de nodige marges die horen bij straatgebruik zoals overig verkeer en de weerzin in het decor te willen belanden als ook vaak "iets minder dan circuitwaardige" vering kan de band ruim het hoofd bieden aan de behoefte van de rijder. Dit setje blijft nog even onder de Raptor zitten zodat we uiteindelijk ook wat meer langeduurinfo kunnen verstrekken. Mocht het meezitten, dan proberen we nog een circuitsessie mee te nemen. Die laatste randjes aan weerszijden moeten er toch ook eens aan geloven...

Tekst: Vincent Burger