Test: KTM 950 Super Moto

Zoals ik in het begin al zei: mijn eerste indruk over de 950 Supermoto was eigenlijk een deceptie. De spectaculaire adrenalineverhogende kick bleef uit. Geen rauwe bonk energie, geen nauwelijks in bedwang te houden vurige hengst. Geen overtreffende trap van zijn adelijke broer (voor zover dat al mogelijk was), maar opstappen en wegwezen, als ware het je trouwe compagnon die je al jaren kent. Op een manier zoals je het eigenlijk van een Honda verwacht. Dat is kort gezegd de Supermoto, en juist dat is de sterke kracht van deze motor. In tegenstelling tot de "Duke", die wat meer oplettendheid van de berijder vraagt, is het gummen en vegen wat de klok slaat met deze "moto".

Keuzes maken
Tijdens de eerste rit op de Supermoto vanaf de importeur worden we - noodgedwongen - al vlug geconfronteerd met het rijgemak van deze 950. Eigenwijs als we zijn negeren we alle waarschuwingsborden en zijn binnen notime hopeloos verdwaald op een zandvlakte. (Die bordjes doodlopende weg schijn ik vaker te negeren). En er zit dan ook maar één ding op: keren op de zandvlakte en terug naar af. Maken ze bij KTM eindelijk modellen voor op het asfalt, gaan wij er mee door de zand lopen banjeren. Met dank aan de gemonteerde Pirelli Scorpio banden, die voldoende grip wisten te genereren in het zand, is het meteen te merken dat de roots van het merk in de cross liggen. Verwacht trouwens niet dat je met deze motor dus ook je locale crossbaan onveilig kunt maken, want dat is nou net weer een beetje té veel van het goede. Na nogmaals op ook verharde wegen gekeerd te hebben is de motor wel onder de knie. Tijd voor de rotondes want op de weg in dit deel van Brabant zijn deze talrijk, heerlijk sturend, het gas makkelijk stabiel te houden om je aandacht volledig bij de weg kunnen houden en dat in de eerste 30 minuten op deze motor.

Omslagpunt
Gaandeweg is de teleurstelling van de Supermoto dan ook om aan het slaan. De motor luistert naar alles wat je zegt, het blok geeft geen kick, de versnellingsbak is lekker kort en de remmen... gewoon super. Alleen de spiegels geven problemen: d OlieverbruikHet meest opmerkelijke en negatieve wat we aan de SuperMoto ontdekten was toch wel het behoorlijk forse olieverbruik. Na 512 door ons gereden kilometers moesten we maar liefst één liter olie bijvullen. Gelukkig wordt het olieniveau op het dashboard duidelijk aangegeven, mocht je de overduidelijke pijlslang over het hoofd hebben gezien.e onderste schroeven zitten los waardoor deze al snel naar binnen klappen. De eerste stop op weg naar huis is dan ook een motorzaak, om de spiegels maar weer even aan te draaien. Nadat de spiegels vakkundig zijn vastgezet is het zicht naar achteren ook ineens stukken beter. Geen hinderlijke trilling of waas, en mijn schouders zijn niet te vinden. Nou ben ik niet al te breed dus eigenlijk zegt het weinig, maar toch.

Circuit aspiraties
We zeiden het al: KTM heeft de 950 Supermoto neergezet als een heuse Supermotard, dus was het voor ons zaak om op een afgesloten terrein de motor eens flink aan de tand te voelen. Strikt genomen staat deze Supermoto net zover af van een "echte" Supermotard als een Hayabusa van een "echte" superbike. Wat niet wil zeggen dat je er geen Supermotard achtige zaken mee uit kunt halen. Net als dat je een Hayabusa ook aardig de hoek om kunt sturen en daarbij ook nog eens behoorlijk snelle rondetijden neer kunt zetten (als je maar gas weet te geven) kun je ook met deze KTM behoorlijk stoute dingen doen op een circuit. Wheelies en stoppies gaan zo kinderlijk eenvoudig dat het eerder een uitdaging wordt het voorwiel juist aan de grond te houden. Het motorblok beschikt over enorm veel souplesse en maakt dat we op de korte en krappe baan eigenlijk aan twee versnellingen genoeg hadden. Dankzij de radiale brembo"s kon daarbij enorm laat geremd worden. Qua bochtensnelheid zul je het wel afleggen tegenover een "echte" Supermotard, maar dat kun je met acceleratie en topsnelheid weer meer dan goedmaken.