Test: KTM 950 Super Moto

De KTM 950 Supermoto maakt gebruik van het onbetwistbare LC8 blok dat voor het eerst werd toegepast in de Adventure en we vervolgens terugzagen in KTM"s eerste "dikke straatfiets": de Superduke. Voor toepassing in de Supermoto onderging het motorblok daarbij enkele modificaties. Zo kreeg de motor een andere versnellingsbak en werd het blok inwendig op enkele punten verbeterd. Net als bij de Adventure - en in tegenstelling tot bij de Superduke - wordt bij deze 950 de benzinetoevoer ook geregeld door middel van lekker ouderwetse carburateurs. En dat mag op zijn minst toch wel opmerkelijk genoemd worden.

Derde in lijn
Met de Supermoto heeft KTM inmiddels dus al weer zijn tweede niet offroad georienteerde fiets gebouwd. Dat dit nog maar het begin is van een compleet nieuw scala aan motoren, dat moge duidelijk zijn. Niet voor niets zijn de Oostenrijkers zich volop gaan bemoeien met de wegrace GrandPrix waar ze momenteel al heer en meester zijn in de 125cc. En dat men ook weet wat modulair bouwen is laat men met deze 950 Supermoto duidelijk zien, het is (zoals ik al zei) inmiddels de derde motor die KTM heeft gebouwd op basis van het LC8 motorblok. Juist door toepassing van carburateurs wist men bij KTM de Supermoto een rideability te geven die je wilt hebben bij dit soort motoren. KTM profileert de Supermoto als een heuse Supermotard, en hoewel de term Supermotard ons toch echt té ver gaat, heeft de motor wel dat stoute en uitdagende wat zo kenmerkend is voor dat soort motoren. Het erg soepele maar toch bullige motorblok maakt dat je vanaf de eerste meter kunt spelen met de fiets en alles onder controle denkt te hebben.

Gear-ratio
De versnellingsbak is nieuw en eigenlijk de grootste verandering aan het LC8 blok. De gearing van de bak is kort, en dit is - mede dankzij het ontbreken van de toerenteller - in het begin wel even wennen. Binnen no time zit je dan ook in de toerenbegrenzer. Snel schakelen is het devies van deze Supermoto. Wat dat aangaat past het dus precies in het plaatje van een Supermotard: gretig in toeren, korte versnellingen. Ideaal voor diegenen die vooral het voorwiel in de lucht willen houden. Nu zijn goede wheelies zaken waar ik mij vooral niet aan kan wagen, maar daar hebben we binnen de redactie gelukkig andere mensen voor. Die daar dan ook meteen gretig gebruik van maakten en meer dan lyrisch waren over de wheelie-factor van deze KTM.

Brembo
Voor wat betreft de remmen deed men bij KTM - net als bij de Superduke - een beroep op het Italiaanse Brembo, maar in tegenstelling tot die Superduke is ditmaal wél gekozen voor radiaal gemonteerde remklauwen. En dat konden we merken. Bij de Superduke hadden we al helemaal geen reden tot klagen, en dat is bij deze Supermoto niet minder. Met een speels gemak rem je de achterkant de lucht in alsof - en daar istie weer...- het een heuse Supermotard is. Een vinger, is daarbij ruim voldoende en ook bij deze remmen wordt je verwend met een fluitketel alsof je een heuse GrandPrix racer aan het rijden bent. Ook voor wat betreft de vering deed men bij KTM beroep op de bekende leverancier, in dit geval WP Suspension. Ondanks de geruchten die de ronde doen over de Nederlandse veringboer heeft men er in Oostenrijk blijkbaar nog alle vertrouwen in. Sterker nog, ga een middagje naar de Nederlandse KTM importeur en je zal zien dat die is gehuisvest in hetzelfde pand als... juist, WP Suspension. Dus even ongefundeerd kritiek leveren op vering zit er ditmaal niet in. Als we al kritiek hadden gehad, want de gekozen vering blijkt prima op zijn taken berekend.