Test: Cagiva Xtra Raptor

New Wave

Je mag van Italianen denken wat je wilt, één ding staat buiten kijf: Men weet altijd zaken anders dan anders aan te pakken. Toen het merk begin jaren "90 op sterven na dood was, dachten veel mensen dat het een kwestie van tijd zou zijn voordat de stekker er definitief uitgetrokken zou worden. Maar Cagiva kwam terug en hoe! Eind vorige eeuw kwam men met een compleet nieuwe modellenlijn op de proppen, waarbij men heel erg goed naar een oud familielid had gekeken. De modellen werden onder de naam Raptor op de wereld gezet. Dat oude familielid? Dat is overduidelijk de Ducati Monster geweest. Het doel was simpel: bouw een motor die wel de lusten, maar niet de lasten heeft van de Monster. Een missie waar men wonderwel zeer goed in wist te slagen.

25 jaar Cagiva
In het kader van het 25-jarig jubileum besloot men om een gelimiteerde uitvoering van de V-Raptor op de markt te zetten. Op het geboortekaarte van deze motor prijkt de naam Xtra Raptor. Xtra is wel op zijn plaats, want er is xtra veel aandacht besteed aan deze motor. Kijk alleen al naar de Xtravagante uitstraling! Natuurlijk, de V-Raptor heeft dezelfde kraaienneus, maar in deze uitvoering heeft de motor meer iets van een Xtra Terrestrial. Er zit dan ook Xtra veel carbon op - je kunt het zo gek niet bedenken of het is van carbon gemaakt. Carbon beugels voor de koplamp ophanging, carbon duokap, carbon uitlaten, carbon uitlaatplaat, carbon kentekenplaathouder. Kosten noch moeite werden gespaard, want het is geen Ikea-carbon wat men er voor heeft gebruikt. Alleen het beste van het beste was goed genoeg voor de Italianen en dat zie je.

 Smaken verschillen
Over het uiterlijk van deze Raptor mag je gaan twisten. Smaken verschillen en dat is maar goed ook, anders reden we allemaal in een Opel Kadett en smeerden 16 miljoen Nederlanders pindakaas op brood. Je vindt deze motor óf spuuglelijk, óf bloedgeil. Een van twee. Daartussen zit niets. Maar ongeacht of je de motor mooi vindt of niet, één ding is zeker: iedereen kijkt. Wil je als een grijze muis door het leven gaan, ga dan nooit op deze Raptor rijden. Je bent dan ook nooit om aandacht verlegen. Het meeste moet ik nog denken aan de motoren waar men in Starship Galactica op reed. Ik verwachte dan ook elk moment dat er een ruimteschip zou komen dat mij met Raptor en al op zou slokken. Beam me up Scotty. Oh nee, dat is weer een andere serie...

Technisch anders
De Xtra Raptor 1000 mag op het eerste oog een gelimiteerde uitvoering van een met carbon beklede V-Raptor lijken, onderhuids zijn de verschillen echter groter. Door toepassing van een langere achterschokbreker is de achterzijde 25 mm hoger dan de gewone Raptor. Dit heeft tevens een stijlere balhoofdshoek (24º i.p.v. 25,2º) tot gevolg. Om voldoende stabiliteit bij hoge snelheden te garanderen heeft men de offset van de (volledig instelbare) vorkpoten gewijzigd, waardoor de naloop toenam van 92 naar 100 mm. Daarnaast heeft de motor een 8 mm (1432 i.p.v. 1440 mm) kortere wielbasis. Het motorhart is echter identiek aan dat van de standaard (V-)Raptor 1000.

Beresterk
Een aspect dat bij de Raptorfamilie altijd in de schaduw blijft is het kloppend hart. Men heeft hiervoor gebruik gemaakt van de Suzuki TL1000 krachtbron zoals we die ook terug vinden in onder andere de Suzuki SV1000(S), DL1000 V-strom, Kawasaki KLV1000 en daar willen we toch iets over kwijt. De Suzuki TL1000S werd destijds te snel op de markt gezet, waarna al snel bleek dat de motor niet vrij was van kinderziektes. De TL1000S werd berucht en viel in ongenade, waarbij het motorblok in de vrije val werd meegenomen. Op zich was er, afgezien van de kinderziektes (anti-hop koppeling, injectie) helemaal niets mis met dat motorblok. Sterker nog, het is nu nog steeds een van de soepelste V-twins die je kunt kopen. Wat dat betreft alleen maar lof en respect dat men bij Cagiva voor dit motorblok koos. Men heeft het blok iets teruggetuned ten opzichte van de TL1000S uitvoering (105 i.p.v. 115 pk), wat zich vertaalt in een beter koppel. De kinderziektes, waar het TL-blok door werd geplaagd, heeft men weten te elimineren. De "anti-hop" koppeling kwam te vervallen en de injectie wist men flink te verbeteren. Niet alleen is het brandstofverbruik nu aanzienlijk budgetvriendelijker (toegegeven, 1:14 is nog altijd behoorlijk zuiperig, maar nog altijd beter dan de 1:10 destijds), maar ook is de motor nu vrij van die vervelende aan/uit gasrespons.