Test: Cagiva Xtra Raptor

Easy listening

We zeiden het in het begin al: Soms zijn dingen anders dan je in eerste instantie zou verwachten. Kijk naar deze motor en trek je conclusies. Hier staat een hardcore Streetfighter, de "nightmare on Elmstreet", een motor die iedereen ontzag inboezemt. Gooi je been over het zadel en je zal worden verrast. Zo Xtreem als de motor eruit ziet, zo comfortabel is de zithouding. Naar mijn persoonlijke smaak en voorkeur zit de motor zelfs beter dan een standaard Raptor. Het stuur is lager, de zit is hoger en dat maakt dat het geheel wat meer richting gooi- en smijtfiets gaat en minder richting city en relax.

Easy Listening
Een druk op de knop is voldoende om de tweepitter tot leven te krijgen. De roffel die uit de fraaie carbon uitlaten klinkt is beschaafd, heel erg beschaafd. Zelfs bij hogere toerentallen kan ik niet bepaald onder de indruk raken van het geluid. En dat is jammer. Geen Xtreem geluid voor deze Cagiva dus. Wat dat aangaat gaat er niets boven een oude luchtgekoelde Ducati tweeklepper. De koppeling is licht en heeft een mooi aangrijppunt. Het Suzuki 1000cc V-twin motorblok is enorm soepel. Ducati zou willen dat ze ooit zo"n soepel én sterk motorblok hadden gemaakt. Zelfs een S4R (die trouwens net zo saai klinkt) staat in de schaduw van dit motorgeweld.

Flexibel
Het meest opvallende aan het motorblok is nog wel de souplesse en de brede powerband. Rij rustig en je wordt beloond met een heerlijk soepel motorkarakter waarmee je erg schakellui laag in toeren kunt rijden. Rij sportief en je wordt beloond met een zeer fel motorkarakter, waarbij de motor amper aan vermogen inboet en je heerlijk tot in de toerenbegrenzer door de (overigens zeer soepel schakelende) versnellingsbak heen kunt trappen. Je zou dan ook zonder problemen zeer sportief en zeer snel kunnen rijden met deze Xtra Raptor, ware het niet dat het rijwielgedeelte reeds voor die tijd de pijp aan Maarten heeft gegeven. Om te beginnen is de motor te soepel afgeveerd. Zelfs nadat we de vering en demping op standje maximaal hadden gezet, bleef de motor maar wat graag met zijn kont schudden. Dan ben je inmiddels behoorlijk sportief aan het rijden, maar toch. Verder is de grondspeling aan de krappe kant; je rijdt de zaak zonder extreme hellingshoeken binnen de kortste keren aan de grond.

Op z'n kop
Een ander punt wat ons opviel aan de Xtra Raptor: op hoge snelheid wordt hij heel erg licht aan de voorkant. Té licht. Beweeg bij pak "m beet 180 km/u het stuur op en neer en je voelt gewoon het voorwiel over het asfalt zweven. Geen lekker gevoel dus. Vreemd genoeg had ik bij de gewone Raptor, die ik de week daarvoor nog onder m"n kont had gehad, daar totaal geen last van. Daarbij is de gewone Raptor nog niet eens uitgerust met een stuurdemper, wat deze Xtra Raptor wel heeft. De rechtuitstabiliteit is verder perfect. Bij 200 km/u kun je het gas loslaten, op de steppen gaan staan, desnoods nog op de tank: hij blijft mooi zijn spoor volgen zonder daarbij ook maar enige neiging tot shimmieen te hebben. Het is dan ook puur en alleen een kwestie van te weinig gewicht op het voorwiel. Laat de voorvork 5 mm door de kroonplaat zakken en zeker weten dat deze problemen tot het verleden zullen behoren. Je zet de motor als het ware iets meer op z"n kop, waardoor je meer druk op je voorwiel krijgt. Als je dan toch bezig bent, gooi dan de standaard veren eruit en vervang ze voor een set progressieve veren. Toegegeven, het kost een paar centen, maar eenmaal aangepast heb je een motor die Freddie Kruger zal doen verbleken. De schrik van de hele buurt. Kom bij "m in de buurt en laat je intimideren. Kom nog dichterbij en hij "vreet je op"!