Test: Triumph Sprint ST

Conclusie

Alles bij elkaar genomen is de Sprint een lekkere fiets om mee rond te tuffen. Zoals vermeld levert de driecilinder precies in het juiste gebied zijn vermogen, en is dat gebied bovendien meer dan breed genoeg. Dankzij de vorm van het zadel -het hoogteverschil tussen rijder en duo is aanzienlijk- heb je bovendien ook nog flink wat steun in de onderrug, wat niet alleen bij een leuk sprintje,

Enige minpuntje van het design is de achterlicht/kentekenplaathouder. Dit had véél netter gekund.

maar tevens bij wat baldadigheid erg goed van pas komt. Een kort stukje achterop leert trouwens dat de duozit precies de hardheid heeft die de voorste plek lichtelijk ontbeert. De remmerij (voorzien van Triumphlogo..bling!) is trouwens evengoed gewoon netjes. Ruimschoots op zijn taak berekend, maar net geen betonnen muur. Wederom eigenlijk precies wat je zou verwachten. Verwacht trouwens geen stoppies of dergelijk, daar is de fiets nou eenmaal erg zwaar voor en daar zijn de banden standaard ook niet op berekend (en hop! Wéér een argument pro-ABS). Rijdt goed, stuurt goed, helemaal klaar voor een rondje om de Alpen, ofwel op en top Sport-toer materiaal.

Ondanks de kleine schoonheidsfoutjes krijg haal met deze motor een True Gentleman in huis. Strak in het pak, verzorgd tot in de details, zoals we van Britten gewend zijn. Daarnaast ook nog eens welgemanierd en toch in staat om zonder gezichtsverlies te laten zien dat hij zijn mannetje staat, mocht het er op aan komen.