Test: Kawasaki Z900 70kW

Eh ja, hoe gaan we dit zeggen…. De Z is nog exact hetzelfde. Behalve de vermogensafgifte is er niks anders, geen sticker minder, geen accessoire minder, zelfs de kleurkeuze is honderd procent dezelfde als de ‘gewone’ Z900. Dat betekent dus ook dat ‘ie verder precies even goed is als genoemde Z900. Alle tests die we tot nu toe gepubliceerd hebben, gaan over precies deze motor. Rijdt ook als een Z900Alle verkoopcijfers waar Kawasaki breeduit mee strooit, gaan over dit ding. En als dit dus de bestverkopende naked van ongeveer deze cilinderinhoud is, is ‘ie dus gewoon goed. Zoveel mensen zijn je voor gegaan en dat heeft een reden.

Nou is het niet alleen voor de fabrikant een uitdaging, maar ook voor de uiteindelijke gebruiker: de motorrijder die opgescheept zit met zo’n A2 rijbewijs. Je zult toch iets moeten en wat kies je dan… natuurlijk kun je oud kopen en daarmee tevreden zijn totdat je bij het volgende stempel pas echt je fondsen aanspreekt, maar ja… soms wil je dat niet, dan wil je gewoon een nieuwe motor. Dan is er nog de vraag wat dat moet worden, maar in dit geval zijn we daar ook overheen. We hebben het over de Z900 en niet anders. Hoe dan ook, stel dat je daar voor gaat. Dat is dan de klasse ‘terugtunen en daarna weer los’,
Aan het uiterlijk valt niks af te geven. Zelfs de groengele accentstrepen zijn behouden bij deze kleur

Je krijgt precies evenveel motor, met precies evenveel accessoires als je wiltzonder voor veel geld een andere motor te hoeven kopen. Het is een investering, maar dat hoeft geen verkeerde te zijn. Tenminste, als die motor dan wel voldoet aan z’n beloftes. En daar zijn we nu voor in Spanje.

Het gaat om dertig pk. Als je het zo zegt lijkt dat nog best veel, maar als je zegt 95 pk versus 125, lijkt het op de een of andere manier al minder. Net zoals bij de Z800E van een paar jaar geleden is dat bereikt door de motor een nieuwe uitlaat te geven en een anders geprogrammeerde ECU. Daardoor is niet alleen het vermogen iets afgenomen, maar ook het toerental waarbij die piek bereikt wordt. Van 9.500 toeren is het nu 9.000 toeren. Het koppel verandert ook ietsje, van 98,6 Nm bij 7.700 toeren naar nu 91,2 Nm bij 6.500 toeren.  Oftewel, het prettigste stuk toeren wordt eerder bereikt en in de praktijk zit je toch Blijft heerlijk, met zo'n machine over wegen als dit rondscheuren. Daar verandert dan ook niks aanhet meest in het middengebied. Dat zou dus nog wel eens goed uit kunnen pakken.

Wat je ook hebt, hoeveel of hoe weinig vermogen ook, als je in een wolkbreuk rijdt zit je diep in de ellende. Dat we dan net op de weg tussen Tossa de Mar en Sant Feliu de Guixols zitten maakt het er niet beter op.. het leert ons wel dat de derde versnelling in elk geval meer dan prima werkt en dat het werkelijk overál in Spanje dus regent, tegenwoordig. Maar wat we niet meer voor mogelijk hadden gehouden, blijkt toch te kunnen. Als we doorrijden tot aan de eerste fotolocatie gaat de kraan dicht en kunnen we met het eerste zonlicht de eerste foto’s maken. Het zou een voorteken zijn voor een verder zonovergoten dag en dus het startsein voor een flink meer enerverende rit.