Test: Kawasaki Versys 650 SE

Hoe anders vergaat het me hier in nu in de Portugese Algarve. Kawasaki had voor de Benelux een introductie van de nieuwe Z1000R georganiseerd en daar ‘nu we d’r toch zijn’ de Versys 650 SE aan toegevoegd. Vanaf een pittoresk restaurant aan de Portugese kust maak ik me op voor een prachtige route van pak ‘m beet 125 kilometer die Kawasaki heeft uitgezet en die, zo blijkt al snel, de Versys 650 op het lijf geschreven lijkt te zijn. Alsof ze ’t erom hebben gedaan. Dan is het bij ons in Nederland maar behelpen, en niet alleen vanwege het weerDe kwaliteit van het wegdek varieert van biljardlaken strak tot Leerdammer gatenkaas en van smal en krap tot breed en overzichtelijk, waardoor in een kort tijdsbestek door de Versys 650 alle troefkaarten op tafel worden gelegd. Met een kinderlijk gemak kan de Versys in elke hoek worden gelegd en het lijkt zelfs alsof de 69 pk sterke paralleltwin nét even wat frisser oppakt, terwijl er wat rijwielgedeelte en motorblok betreft eigenlijk geen aanpassingen zijn gedaan.

Het enige waar de fiets zich nu in onderscheidt is de bandenkeuze: waar de Versys 650 tijdens de persintroductie – evenals de trip door Maleisië – met Dunlop Sportmax D222 banden was uitgerust heeft Kawasaki nu Bridgestone Battlax T30 rubber gemonteerd. Dat en die versnellingsindicator, waardoor je niet meer hoeft af te vragen in welke versnelling je rijdt. Nu hebben banden zeer zeker invloed op de stuureigenschappen van een fiets en zou daarmee het verschil ten dele wel kunnen worden verklaard, maar voor m’n gevoel ging het nu veel verder dan alleen dat. Voor het eerst had ik ’t écht enorm naar m’n zin en zag ik de speelse kant van de Versys die ik sinds z’n metamorfose had gemist. Zelfs het voorwiel klom als vanouds weer bij tijd en wijle in de lucht. Weliswaar iets minder spontaan als de allereerste Versys (lees: in eerste in plaats van tweede versnelling), maar dat had ik ‘m snel vergeven.

Zelfs de enorme verschillen in tempo spelen de Versys 650 in de kaart. Een deel van de route wordt ‘als vanouds’ in standje volgas afgeblaft, maar ondanks dat raakt de Versys niet van de wijs. Ook het bochtige werk wordt met een jeugdig enthousiasme volbracht waarvan we een tijd lang hadden niet meer hadden gedacht dat de Versys 650 dat nog ik zich had. Voor Gewoon benzine erin pleuren en gaan. Lol gegarandeerdBelgische collega Frank Slabbynck (da’s inderdaad die gast van EYBIS trackdays) is het zelfs een sport om z’n verse, over de jeans gedragen kneesliders zo rap mogelijk te slijten. Terwijl op een ander deel van de route dat vanwege recent noodweer soms verraderlijk vuil (en dus glad) is en door onze Spaanse voorrijder het tempo soms naar beneden moet worden bijgesteld (“Sorry jongens, ik wist dat ’t hier verraderlijk was, maar wist niet meer precies waar en wanneer, dus heb ik ’t maar iets rustiger aangedaan”) de Versys van dat beetje vuil niet echt van z’n à propos raakt.

Dacht ik aan het eind van de eerste dag mijn mening over de Versys 650 al aardig bij te hebben gesteld, wordt ik de volgende dag door de Versys opnieuw aangenaam verrast. Op het Autódromo Internacional do Algarve, in de volksmond beter bekend als het circuit van Portimão, om precies te zijn, waar ik twee sessies van elk 15 minuten de Versys 650 uit mag laten tijdens het circuitdeel van de Z1000R launch, als voorrijder voor collega’s in de andere groep die nog volledig onbekend zijn met dit circuit. Wat écht ronduit kicken is. Op het rechte stuk komt de Versys weliswaar snelheid te kort, maar is daardoor wel de eerste fiets waarbij ik het gas tot aan het rempunt van bocht 1, het punt waar het circuit sterk naar beneden loopt, vol open durf te houden, terwijl de digitale snelheidsmeter nét geen 190 km/u aantikt. In het vloeiende deel houdt het rijwielgedeelte zich verrassend goed, terwijl de combinatie laag gewicht en smalle banden in de twee linker hairpins juist in het voordeel van de Versys lijkt te zijn. Nooit gedacht zoveel lol te kunnen hebben met een Versys 650 op een circuit.