Test: Rieju Aventura 500

Vanaf de eerste meters valt het meteen op hoe ontzettend gemakkelijk de Aventura stuurt en hoe ontzettend licht de motor aanvoelt. Rieju claimt een drooggewicht van 190 kilo, wat inclusief alle vloeistoffen ongeveer 225 kilo rijklaar zal zijn, maar voelt voor m’n gevoel amper zwaarder dan een CB500X (die trouwens vanaf 2024 als NX500 door het leven gaat, maar dat even terzijde), die 196 kilo rijklaar op de weegschaal zet. Dát is misschien nog wel z’n allergrootste compliment, Aan de foto's is het natuurlijk niet af te zien, maar neem van mij aanzeker wanneer je ook nog eens in ogenschouw neemt dat de motor standaard van een forse beschermbeugel, een radiateurschild, een carterbeschermplaat en spaakwielen is voorzien, minstens een kilo of vijf aan gewicht. Dat de Aventura veel lichter aanvoelt dan de cijfers op papier, geeft aan hoe ontzettend goed over de plaatsing van die extra kilo’s is nagedacht. 

Het tweede dat opvalt is hoe ontzettend mooi de Loncin-twin loopt. In welke versnelling we ook rijden, ongeacht de snelheid en het toerental, het blok is nog niet op de geringste trilling te bespeuren. Niet in de voetsteunen, niet in de tank en zeker niet in de handvatten. De 471cc tweecilinder bouwt z'n vermogen mooi lineair op en mist daardoor wel wat rijsensatie ten opzichte van meer prestatiegerichte paralleltwins, maar pakt daarentegen wel in alle versnellingen vanaf lage toeren zeer goed op en beschikt over een zijdezachte gasrespons. 

Een rotonde nemen in vierde versnelling is dan ook geen enkel probleem, evenals wegrijden in tweede of zelfs derde versnelling. Vertaal dat echter zeker niet naar saai, want d'r nog best veel pit in. Voor 35-kW begrippen dan welteverstaan, niet dat je denkt dat je 'm in vierde versnelling op 't achterwiel trekt. Maar als op de snelweg in vijfde versnelling het gas vol tegen de stuit wordt gezet is binnen no-time de zone waarin flitsboetes serieus pijn in de portemonnee beginnen te Het was steen- en steenkoud. Maar goed, het was wél droogdoen bereikt. De 6-versnellingsbak schakelt zeer licht en trefzeker, en dankzij de slip-assist koppeling voelt deze echt vederlicht. Niet dat je ‘m veel nodig hebt, want ondanks de afwezigheid van een quickshifter is de bak probleemloos zonder koppeling te schakelen, zowel op als terug. 

Dan het sturen. We zeiden het al: de Aventura voelt veel lichter aan dan je afgaand op z’n papieren waarde zou vermoeden en dat merk je niet alleen in de stad of in de file, waar je met speels gemak door het verkeer kunt navigeren, maar ook op die mooie bochtige weg waar de motor zich heerlijk van het ene op het andere oor laat gooien en dat koersvast doet. Dat sturen doet ‘ie trouwens mooi neutraal, waarbij je dus geen overdreven kracht op stuur of voetsteunen hoeft uit te oefenen om de bocht in te sturen, en tegelijkertijd ook niet bang hoeft te zijn dat je té snel hebt ingestuurd en Dat alleen al is best uniek geweest het laatste halfjaarbinnenkant bocht door het gras dreigt te gaan. We weten ‘t, we hebben het al eerder gezegd en vallen in herhaling, maar het is gewoon knap dat je van die 40 liter brandstof, ofwel 28 kilo ballast, amper iets merkt.

Rieju heeft de Aventura 500 standaard van volledig instelbare vering voorzien, met een 43 mm upside down voorvork en een centraal geplaatste monoshock, maar we hebben geen enkele behoefte gehad om daar ook maar iets aan te veranderen, zo mooi neutraal als de Aventura stuurt en zo stabiel als het rijwielgedeelte ook in snelle bochten is. Bij fors remmen maakt de voorvork best een flinke duik, maar houdt genoeg reserve onderin om oneffenheden in het wegdek nog op te kunnen nemen. Doe dat in een bocht en de motor richt zich weliswaar op, maar wat druk op het stuur is voldoende om de Aventura op lijn te houden.
Volledig instelbare vering, waarvoor je ook nog eens geen gereedschap nodig hebt

ABS kan achter worden uitgeschakeld. Dubbele schijven voor vanwege het extra gewicht van de tweede benzinetank

Een uitlaat hoeft niet foeilelijk te zijn. Bescheiden geluid trouwens. Blok loopt heel erg mooi Oneffenheden in het wegdek worden door de lange veerwegen mooi geabsorbeerd, maar op de vraag hoe de Aventura zich offroad gedraagt zullen we je het antwoord schuldig moeten blijven. Buiten een enkele onverharde weg zijn we d’r niet écht offroad mee gegaan.

Hoewel de Aventura best goed is te ankeren, hadden de remmen wat mij betreft wel wat pittiger mogen zijn. De dubbele 298 mm remschijven met radiale 4-zuiger remklauwen voor en enkele 240 mm remschijf met axiale 2-zuiger remklauw achter weten een goede vertraging te realiseren, maar ook niet meer dan dat. Voor de beginnend motorrijder zal het helemaal prima zijn, omdat ’t niet in het geringst als intimiderend aanvoelt en men voluit zal durven te remmen, maar voor ervaren rotten zou wat meer bite misschien wenselijk zijn geweest. Positief is echter wel dat het ABS op het achterwiel kan worden uitgeschakeld en dat is wel zo fijn wanneer je besluit om met de Aventura letterlijk voor de kortst mogelijke route te gaan.