Test Yamaha Tracer 700

Daarvoor zijn we naar de Dolomieten gekomen. Een fris alternatief voor alle winterse lokaties en ook alleen maar mogelijk in dit jaargetijde. En dan kan het nog steeds knap spoken, maar man… als je dan een keertje goed weer is, kun je hier echt smullen. Bovendien heb ik gelijk een mooie referentie met een jaar geleden, toen we hier niet zo ver vandaan eveneens met crossover allroad machines –of hoe we ze eens zullen noemen- aan het rijden waren. Eerste indruk van de Tracer: dat had naast die andere twee nog wel eens heel verrassende resultaten kunnen g 
Dit soort details dus. Niks 'budget', gewon af.

Kennen we u niet ergens van?
 
Zitten als een koning, de prins(es) achterop heeft ook niks te klageneven! In deze regio bestaan de wegen voornamelijk uit bochten en komt het regelmatig voor dat je voor een klein stukje voorwaarts verplaatsen je een flink stuk omhoog moet en daarvoor dan weer een boel kleine stukjes heen en weer. Hairpins, een soort van natuurlijke selectie tussen ‘dat stuurt wel’ en ‘dat duurt lang’. Noem het auto’s, touringcars en duikelaars versus fietsen, skaters en motoren, of een K1600GT en een SM690, een slagschip en een vedergewicht, watjes en… nee, da’s niet aardig. Enfin, alles wat je thuis zo roemt kan hier de prullenbak in. Wat je hier nodig hebt is wendbaarheid, lichtvoetigheid en een intuïtief weggedrag. Iets als… nou bijvoorbeeld een Tracer. Warempel.

Natuurlijk doet vermogen wel iets, maar dat is vooral ‘verhullen dat je het op stuurgebied niet bij kunt houden’ en dat is precies de reden dat ik de 700 eigenlijk best naast die andere twee zou willen zetten. Als er een punt is waar de kleine twin in uitblinkt, dan is het wel z’n stuurgedrag. Zelfs als een bocht heel Italiaans direct wordt opgevolgd door een volgende is het niet teveel en trek je ‘m er zo doorheen, op naar de volgende. Ik heb me er wel vaker over verbaasd hoe graag Italianen een bocht aanleggen en verdenk ze ervan dit ook nog te doen als anderen het al lang niet noodzakelijk meer vinden, gewoon om dan nog een extra keer de hoek om te kunnen. In de Dolomieten zijn dat regelmatig meteen jetsers van honderdtachtig graden, dus moet je niet gek opkijken als je niet één, maar tweemaal achter elkaar achteruit rijdt. Doet de Tracer niks, het kan elke keer nóg krapper.

'Do, a deer, a..' ......damn

Het kan ook nóg leuker, als je heuvelaf rijdt. Heuvelaf een hairpin nemen vindt lang niet iedereen leuk, meestal heeft men toch een voorkeur voor heuvelop. Je hoeft dan minder te remmen, kunt met het gas de boel in bedwang houden en kunt dus ook ongemoeid blijven sturen. Andersom moet je eerst afremmen, dan stuurt de motor een stuk minder, dan over op je achterrem, dan duikt de motor ineens de bocht in en de hele tijd steun je flink op je polsen. Natuurlijk is dat op de Tracer niet ineens weg, maar het gemak waarmee de motor het doet is wel oNou ja, Auf Wiedersehen dan maarpvallend. Sterker, elke volgende bocht weet je dat dat nog veel beter had gekund. Ik heb het niet geprobeerd, maar de Tracer had waarschijnlijk ook op dezelfde weg weer terug omhoog gekund, zo kort is ‘ie te sturen. Heel erg puik.

Dan is er de zitpositie, die gewoon precies is zoals je zou verwachten: iets hoger dan een naked, maar niet onmogelijk hoog. Het zadel is, net als de rest van de motor, lekker smal en qua hardheid helemaal in orde. Pas aan het eind van de rit wil links en rechts af en toe een collega even een minuutje op de pedalen staan, maar echt ongemakkelijk is het niet en we waren dan ook echt al een poos onderweg. Voor een flinke vakantie is het dus helemaal prima. De benen hebben genoeg ruimte en de hoek is ruim genoeg om het dagenlang mee uit te kunnen houden. Ook het stuur zit precies daar waar je het verwacht, zowel qua hoogte als qua breedte. De gestileerde ‘handkappen’ lijken ook doordacht, al moeten we voor een echt oordeel nog even wachten totdat ze bij echt winterweer hun werk kunnen doen. De bediening is verder eenvoudig en voor de hand liggend, twee kleine knopjes op het dashboard is genoeg, verder hebben we op het stuur alleen de gebruikelijke knoppen. Niks mis mee. Bij gebrek aan mappings en traction control is het verder ook heel eenvoudig en hebben we geen vragen. Het display zelf is wel net iets anders, met prominent in het midden nu de versnellingsindicatie, geflankeerd door snelheid en een wissel display voor tripmeters, verbruik of temperatuur. Het is zomer, ook hier in Italië, dus zetten we mooi de buitentemperatuur in beeld. Een toerenteller is er wel, maar bescheiden. Heb je ook niet echt nodig, het meeste rij je op gevoel en dat gaat prima.