Test: Kawasaki Z900

Voor een straatfiets is dit motorblok precies goed: genoeg kracht voor serieuze prestaties, maar nooit overweldigend. De aangepaste versnellingsbak verhoudingen komen met het nieuwe blok uitstekend tot hun recht, en wat een genot is de feilloos en boterzacht schakelende up en down quickshifter, of je nu sportief rap op en af door de bak schakelend van bocht naar bocht knalt in deze wederom prachtige Spaanse bergomgeving, of op het gemakje toert en daarbij de digitale toerenteller zo laag mogelijk houdt. Eenmaal de bandjes op temperatuur kun je serieuze hellingshoeken rijdenIk heb daarbij enkel de eerste kilometers in Sport modus gereden waarbij de TC automatisch in standje 1 staat ingesteld, om eigenlijk al vrij snel te switchen naar Rider mode waarbij de gasrespons net als in Sport modus het meest direct is en waar ik de TC heb uitgeschakeld omdat bij TC in stand 1 de wheelie hoogte wordt gelimiteerd, en laten we eerlijk zijn, da’s zonde…

Aangekomen op de foto en filmlocatie was het even pauzeren voordat de cameraploegen op hun plek stonden, waarna tijdens de eerste runs op koude banden mijn poging een beetje leuk op beeld te staan de achterband zonder tractiecontrole een beetje te veel van het goede vond en een aantal keren wel wat grip verloor. Eenmaal op temperatuur was er niks meer aan het handje en heb ik de rest van de dag probleemloos zonder TC gereden, op momenten aan een behoorlijk stevig tempo met dito hellingshoeken. Trouwens, over hellingshoeken gesproken, heel leuk die dashboard lay-out waar je de maximale hellingshoek kunt zien, laat het vooral geen uitdaging worden om je eigen ‘record’ telkenmale te blijven verbeteren want ergens stopt grip natuurlijk een keer. 

De 2025 Z900 SE in een notendop

Om het rijgedrag van de Z900 nog verder te verbeteren zijn er doeltreffende veranderingen doorgevoerd in het frame. Het rijgedrag is dankzij de korte wielbasis nog steeds ongekend lichtvoetig en direct, maar absoluut vertrouwenwekkend. De veerinstellingen van zowel de instelbare KYB 41mm upside down voorvork en de instelbare achtershock zijn aangepast en zorgen voor nog wat meer druk op de voorkant, wat resulteert in nóg scherper stuurgedrag en gevoel met de voorkant.
De Nissin stoppers zijn echt fenomenaal 

Hoewel beperkt is de vering is voor en achter wel instelbaar

Niet meer de kenmerkende Z, maar eigenlijk vinden we dit minstens zo mooi De voorvork heeft naar mijn mening wel wat te weinig uitgaande demping en enkel de ingaande demping is verstelbaar, en in de standaard setting betekent dit dat de voorkant behoorlijk diep inveert als je hard remt en je dus zeker niet al te agressief een bocht moet inremmen. 

De Kawa is overigens wel behoorlijk goed in balans in de standaard setting en zolang je sportief en vloeiend rijdt is daar prima mee te rijden. Na de middagpauze heb ik aan de voorzijde de veervoorspanning wat laten verzwaren net als de demping van de achterveer, maar daar werd het stuurgedrag niet echt beter op, het verstoorde de balans zelfs iets omdat de demping te zacht bleef. De boodschap was dus vooral niet hard en diep een bocht in te remmen, maar dus voor de bocht hard te remmen en de Z900 dan vloeiend de bochten in te laten lopen. Als je dit in de juiste versnellingen doet gebruikmakend van de motorrem, dan gaat het echt nog wel aardig vooruit. En hard remmen dat kun je met de nieuwe standaard lichtere en radiaal gemonteerde Nissin remklauwen fantastisch, deze werken echt voortreffelijk en zijn met veel gevoel te doseren waarbij je ook nog eens kunt rekenen op het ABS dat nu hellingshoekafhankelijk is en officieel Kawasaki Cornering Management Function heet. KCMF monitort parameters bij het ingaan, de apex en het uitkomen van een bocht en moduleert hiermee remkracht en vermogensafgifte om je te helpen je beoogde lijn optimaal te behouden.