Test: Druijff Racing Kawasaki line-up

Als ik aan het eind van mijn vierde een laatste sessie weer de pitstraat inrijdt bedenk ik me dat de #1 Tessels Kawasaki Ninja ZX-10RR voor mij zonder twijfel de dikste fiets is die ik óóit op circuit heb mogen rijden. Wat een ervaring, wat een genot! En wat voor normale stervelingen een totale overkill aan performance. Maar dat is zeker niet het enige dat me deze dag heeft geleerd. Met de ZX-4RR heeft Erwin Druijff latenEr zijn slechtere manieren om je werkdag door te moeten brengen. Dankuwelzeerbeleefd Kawasaki en Druijff Racing zien dat je met kleine middelen zeer grote stappen kunt zetten, mits het de juiste stappen zijn uiteraard. Een racekit om het vermogen op te peppen plus een goede cartridge in de voorvork waren voldoende om de 400 als een 600 aan te laten voelen. 

Het meest interessant is echter misschien nog wel het vergelijk tussen de twee ZX-6R’en geweest. Op voorhand had ik écht gedacht met de IDC racer van Sven Doornenbal veel sneller te zijn, maar het verschil bleek uiteindelijk maar klein. Om dat verschil te kunnen maken zul je op het niveau van Sven moeten acteren, anders komt de vering nooit in het werkgebied waarvoor deze is afgesteld. En ben je als recreatieve circuitrijder dus eigenlijk veel beter met een van racekit voorziene straatmotor uit. Zeker wanneer ze op het niveau staan als deze Druijff Racing fietsen.

Ik stap met een hele brede glimlach voor de laatste keer in de paddock van de Ninja af, waar Erwin en zijn crew alweer zijn overgegaan tot de orde van de dag, alles weer klaarmaken voor de komende dagen want dan staan er alweer trainingen en races op het programma en die willen ze uiteraard weer winnen! 

Ik wens ze daar uiteraard heel veel succes bij en wil ze enorm bedanken om mij zo kort voor een event hun racemotoren toe te vertrouwen! Volgend jaar weer?