Test: Kawasaki Z900 SE

Wanneer ik plaatsneem op de SE merk ik dat het rechterbeen best redelijk omhoog moet worden gezwaaid, hoger in ieder geval dan de standaard Z900, maar dat is niet zo gek. Kawasaki heeft de SE van een verhoogd zadel voorzien, wat de zadelhoogte op 820 heeft gezet – 25 mm hoger dan de gewone Z900. De voetsteunen zitten precies waar je verwacht, zodat je met een licht sportieve kniehoek en het laaggeplaatste brede stuur fijn rechtop op de motor zit. De verhoogde zit van de duopassagier Gelukkig geen Polizei in velden of wegen te bekennen vandaag. Moesten we maar eens van profiteren danis als een lekker steuntje om je kont tegenaan te leggen, maar dat profijt heb je alleen wanneer je plat op de tank stevig knallen wilt. Het zadel loopt naar voren iets af, waardoor ik direct bij het wegrijden al merk dat mijn zaakje naar de tank toe glijdt. Hoe vaak ik ook m’n kont naar achteren schuif, zodra ik ontspan schuif ik automatisch weer naar voren terug, dicht op de tank. Voordeel is wel dat je daarmee meteen een licht agressieve streetfighter “ik val elke bocht maximaal aan” zithouding hebt aangenomen, hoewel dat hier in Zwitserland misschien niet echt een voordeel is, maar we zullen het wel zien.

De vloeistofgekoelde 948cc viercilinder lijnmotor loopt vanaf de druk op de knop direct soepel en regelmatig, de tijd dat koud onverwacht hoge toerentallen worden gedraaid ligt gelukkig ver achter ons. Onder het motto “voorkomen is beter dan met een flinke boete naar huis te worden gestuurd” doet onze voorrijdster Francesca het – voor persintroductiebegrippen – rustig aan, wat mij in de gelegenheid stelt om me voor eens op de toerenkelder te concentreren. Nu werd de Z900 al geroemd om z’n souplesse onderin en wist ik dat eigenlijk ook al, maar nu ik me daar volledig op concentreer raak ik nog dieper onder de indruk. In de toerenkelder en het middengebied is het blok niet alleen een toonbeeld van souplesse, maar biedt ook een Zwitserse berg aan trekkracht. De korte versnellingsbakverhoudingen van de eerste 5 versnellingen helpen hier uiteraard ook wel een handje, waarbij de zesde versnelling als het ware als overdrive fungeert. Dat schakelen gaat trouwens op de oldskool manier (zonder quickshifter dus), maar de versnellingsbak schakelt zo licht en precies dat dat eigenlijk helemaal geen gemis is. Hoewel, stiekem was het voor mij wel Ben wel zo slim geweest om m'n rijbewijs thuis te laten. Wat je niet bij je hebt kan niet worden afgepakthelemaal af geweest als Kawasaki wél een up/down quickshifter had gemonteerd, met name omdat je dan veel vlotter en sportiever terugschakelen kunt. En laten we wel wezen, veel Nakeds zit het tegenwoordig al wel op. De slip-assist koppeling voelt lekker licht, maar ook zonder koppeling is de bak perfect op én terug te schakelen en de slipperkoppeling geeft een prima feedback. 

Daar waar iedereen bij de standaard Z900 al zeer lovend is over de geometrie, die in combinatie met het vakwerkbuisframe voor uitstekende feedback zorgt, is Kawasaki met deze SE duidelijk nog een stapje verder gegaan. De nieuwe veerelementen doen hun werk echt voortreffelijk, insturen en van richting veranderen gaat zo gemakkelijk en licht dat enkel denken voldoende is om de SE de bocht in te sturen. In het ‘verstandige’ tempo is daar weliswaar nog niet zoveel van de merken, maar op de tweede fotolocatie des te meer. Uit veiligheidsoverweging mag op de brede, overzichtelijke en van strak asfalt voorziene prachtige
De SE in een notendop: S46 Öhlins achtershock en KYB upside down met goudkleurige vorkpoten en aangepast binnenwerk

Die Akra, die hoort bij het Performance pakket, maar voor 't geluid hoef je 't niet te doen. Brembo M4.32 Monobloc remklauw met staalomvlochten leidingen, da's heel andere koek dan die remmetjes van de Z900

Dat blok, dat blijft toch wel fantastisch. Soepel onderin en het beest bovenin. Oogt ook beestachtig, niet? kronkelweg heuvelop (en heuvelaf, net welke kant we opgaan) niet over de doorgetrokken streep worden gekeerd, waardoor pas aan het begin en het eind van die heuvelweg kan worden gekeerd en er nu écht kan worden geknald. Vol op het gas klimt het blok mooi trillingsvrij vlot en soepel in toeren, met als kers op de taart het heerlijk sportieve aanzuiggeluid uit de airbox en een bijbehorende sportieve sound uit de carbon Akrapovic einddemper, die net effe wat mooier klinkt dan de standaard kachelpijp. 

Het fijne stuurgedrag kan ten dele ook op het conto van de eerder aangehaalde prettige en naar voren gerichte zithouding worden geschreven, je hebt hierdoor een zeer direct gevoel met de voorkant. De lichtvoetigheid is gelukkig niet ten koste van de stabiliteit gegaan. De SE houdt met gemak de gekozen lijn vast en ook van correcties als gas dicht, bijremmen en eventueel van lijn veranderen raakt de fiets niet van de leg. Of het nu korte haarspeldbochten of lange doordraaiers zijn, of je nu vol remmend de bocht instuurt of op het gas de bocht uit knalt, je blijft volledig in controle en voelt precies wat er onder je gebeurt, zowel in een rustig tempo als ook tijdens het stevige werk. Een groot compliment dus hiervoor, want waar feedback en gevoel vaak gepaard gaat met een harde setup – en dus inboeten op comfort – Mooi netjes binnen de lijnen kleuren is mij gezegd, dus dan doen we dat ook maaris dat bij de SE zeker niet het geval. Oneffenheden als hobbels en slecht asfalt worden nog altijd netjes geabsorbeerd, de setup is zo goed gekozen dat ik geen enkele behoefte heb om aan de vering te schroeven. 

Zelfs niet aan de voorkant, waar ik toen ik de vering statisch testte toch m’n bedenkingen had. Terwijl de voorkant door de Brembo remmelarij toch aardig op de proef wordt gesteld. De Brembo M4.32 monoblocs doen in combinatie met de staalomvlochten leidingen en Nissin radiale rempomp precies wat je van dit kaliber remmen verwachten mag. Een extra stevige bite en zeer goed doseerbaar met veel feedback is de enige correcte omschrijving. Wat het extra prettig maakt is dat het ABS niet heel erg snel ingrijpt (beter gezegd: verdomd laat), waardoor je ook echt optimaal gebruik kunt maken van deze stevige stoppers.