Test: Lightning Strike

Als we de cijfers moeten geloven gaat het goed met de acceptatie en verkoop van elektrische motorfietsen. Na perikelen bij de opstart van productie heeft Harleys LiveWire inmiddels de eerste klanten bereikt, bij Zero is sinds de lancering van de SR/F de assemblagefabriek met 50 man personeel uitgebreid en recent nog meldde het Italiaanse Energica dit jaar al méér motoren te hebben verkocht dan in het hele jaar 2019 bij elkaar. En dat terwijl voor die E-Bikes nog steeds diep in de buidel moet worden getast. De SR/F is het goedkoopst met een prijskaartje vanaf € 20.890, voor LiveWire moet € 34.000 worden afgetikt en Wie zei er nou dat E-Bikes suf en oubollig zijn?de Energica’s zitten daar qua prijs precies tussenin. Serieuze prijzen, die de komst van een derde in de VS geproduceerde alternatief om tegen een beduidend lagere prijs de planeet te redden met behoud van motorlol, zowel aantrekkelijk als significant maakt. 

Lightning Motorcycle Corp. Oprichter en CEO, de 61-jarige Richard Hatfield, is al langer bezig met E-Bikes dan wie dan ook en hij heeft in competitie ook al meer bereikt dan zijn rivalen – inclusief het winnen van de Pikes Peak International Hill Climb in direct gevecht met traditionele verbrandingsmotoren. Daar kan zelfs het vorig jaar gelanceerde Moto-E als bijprogramma van de MotoGP niet tegenop.  De afgelopen zes jaar heeft Lightning handgebouwde LS-218 motoren op de markt gezet, gebaseerd op de Lightning die momenteel nog het World Land Speed record voor elektrische motoren in handen heeft en waarvan er wereldwijd meer dan 40 zijn verkocht voor prijskaartjes vanaf $ 38.888 plus belastingen. Hoewel je daarmee ongetwijfeld ongekende performance en mega-exclusiviteit voor je geld kreeg, zat de Lightning qua prijs geheel in lijn met wat de norm voor E-Bikes was. 

Tot nu, want Lightning is buiten de financiële comfortzone getreden door een elektrische motor te ontwikkelen die zowel qua prijs als performance competitief is met verbrandingsmotoren: de Lightning Strike, een gedownsized 600 Supersport equivalent op de LS-218 Superbike, die qua styling en performance nog steeds tot de verbeelding spreekt, maar waarvan de Standard versie in de VS voor slechts $12.998 plus belastingen over de toonbank gaat. En ja, dat prijskaartje is inclusief het geld dat Hatfield nodig heeft gehad om Harley te betalen voor het gebruik van de naam Lightning Strike, die voorheen door Buell was geregistreerd. “Dat was meer dan we wilden betalen,” zegt Hatfield, “maar niet zoveel als we vreesden.” Het credo van het merk hooghoudend “Ontwikkeld voor het circuit, maar ontworpen voor de straat” is de Strike Standard Waar dat je ook bent, aandacht gegarandeerd. Denk dat menig traditioneel merk daar jaloers op zal zijn. Nadeel is wel dat elke stop je dus per definitie meer tijd kost dan je op voorhand had ingeschat. Kun je 'm meteen even bijladen, dat dan weer wel...voorzien van een spuitgiet plastic kuip en een elektrische aandrijving die wordt opgegeven voor 94 pk bij 15.000 toeren per minuut en een indrukwekkend koppel van 244 Nm dat vanaf 1 omwenteling per minuut beschikbaar is. En dat bij een gewicht van 206 kilo met 10 kW accupakket. De duurdere ($19.998 plus belastingen) Strike Carbon Edition levert 121 pk bij hetzelfde toerental van 15.000 omwentelingen per minuut dankzij een dubbel zo sterk accupakket van 20 kW, met eenzelfde koppel van 224 Nm. 

Ondanks het in eigen huis geproduceerde veel duurdere (en lichtere) carbon kuipwerk heeft het grotere accupakket geresulteerd in een toename van het rijklaargewicht met 13 kilo naar 219 kilo. Voor de meerprijs van $7.000 krijg je naast de carbon kuip en zwaarder accupakket in plaats van Showa volledig instelbare Öhlins TTX-vering, Brembo Monobloc remklauwen en een AIM Strada TFT-kleurendisplay met ingebouwde laptimer en GPS logging. De levering van de Strike Carbon Edition is al gestart voor klanten in de VS, met volgens Richard Hatfield al 17 fietsen uitgeleverd ten tijde van mijn bezoek. De Standard versie zal niet lang meer op zich laten wachten, na finetunen van het spuitgietproces van de plastic kuipdelen. 

Tekst: Alan Cathcart
Fotografie: Kevin Wing

Keuzes, keuzes

Lightning geeft je de keuze uit die accupakketten, zodat je een actieradius kunt kiezen die het beste bij je eigen behoefte past. Het 10 kW pakket van het instapmodel Strike Standard geeft je 110-160 km actieradius bij gecombineerd snelweg/stad gebruik. Bij het 15 kW Strike Mid-Range pakket is dat 170-240 km, terwijl het 20 kW pakket van de Carbon Edition je 240-320 kilometer ver moet brengen. Met een Combined Charging System (CCS) kan de Strike middels een Level 1, Level 2 of Level 3 lader worden geladen. En dan te bedenken dat er mensen zijn die denken dat 't in de VS alleen oneindig lang rechtdoor gaatLevel 1 is het gewone 220V stopcontact, wat gezien de laadtijd van 5-95% van 8 uur eigenlijk alleen interessant is om ’s nachts thuis vol te laden. Level 2 doet datzelfde 5-95% laden bij elk J1772 laadstation in ongeveer 2 uur, terwijl een Level 3 lader het 5-95% snelladen in slechts 35 minuten doet. De Strike Standard heeft een 3,3 kW lader die geschikt is voor zowel Level 1 en 2, de 6,6 kW Level 3 snellader heeft een meerprijs van $1.500 maar wordt standaard geleverd bij de Strike Carbon. 

We zeiden het al, met een supercompetitief prijskaartje in de VS van slechts $12.998 heeft de Lightning Strike de potentie de tweewieler equivalent van Tesla’s Model 3 te worden. Volgens Hatfield is de scherpe prijs te danken aan de herstructurering van zijn bedrijf anderhalf jaar geleden, toen twee nieuwe Lightning fabrieken van elk 1.850 m² vloeroppervlak in gebruik zijn genomen. Een fabriek in het hart van Silicon Valley in San Jose en een fabriek in China. De fabriek in San Jose is vijf keer zo groot als de voormalige fabriek in San Carlos waar de LS-218 het levenslicht zag en biedt momenteel werk aan 21 man personeel dat zich zowel met de ontwikkeling van nieuwe E-technologieën als de productie van nieuwe motoren bezighoudt. De Chinese fabriek wordt gerund door Richards Taiwanese vrouw Jojo Hatfield – deels op afstand vanuit het kantoor in Californië via camera’s en is gesitueerd in de stad Quzhou, op 400 kilometer van Shanghai. Inderdaad, op steenworp afstand van de fabrieken van QJ Benelli, CFMoto en Moto Morini’s nieuwe eigenaar Zhongneng. Hier vindt in principe de productie plaats. “We weten dat we deze motoren tegen een scherpe prijs moeten produceren om competitief te zijn met vergelijkbare conventionele motoren,” legt Richard Hatfield uit. “De engineering en productontwikkeling doen we in Californië, maar de meeste onderdelen worden in China geproduceerd en naar de VS verscheept, alwaar de motoren voor de Amerikaanse
Sexy design, toch? TFT geeft je het gevoel op een 'normale' motor te zitten

En dat is 't in feite ook, behalve dan dat 'ie een elektrische aandrijving heeft. Leverbaar met 150V (Standard) of 300V (Carbon Edition) motor en 3 soorten accupakketten: 10kW, 15kW en 20kW

De man die het bedacht en de man die 't prototype heeft gefinetuned: Richard Hatfield (li) en Shawn Higbee (re)

Toegegeven, een slot raak je niet kwijt, maar de zit is wel prinsheerlijk. En 't ziet er gewoon strak uit

Deze Brembo's zijn in principe voorbehouden aan de Carbon Edition, maar we hadden geluk... Remmen doet ie trouwens als een tierelier, mede ook dankzij de remenergie. ABS wordt trouwens aan gewerkt en dat zal wel moeten anders krijgt 'ie geen Europese goedkeuring markt en een deel van onze exportlanden worden geassembleerd. In China worden de motoren voor de Chinese markt en andere markten die geografisch interessanter dan Californië zijn, zoals bijvoorbeeld India.”

Zowel de Lightning Strike Standard al de Carbon Edition wordt aandreven door een in eigen huis ontwikkelde driefase inductiemotor, gecombineerd met eveneens zelf ontwikkelde Pouch-type lithium-ion cellen. Een Lightning vloeistofgekoelde omvormer met geïntegreerd thermisch managementsysteem dat realtime de conditie van elke individuele polymeer cel monitort maakt het verhaal compleet. De 150V versie van de elektromotor in de Strike Standard is goed voor een geclaimde topsnelheid van 215 km/u, waar de Carbon Edition een topsnelheid heeft van 240 km/u dankzij een 300V versie van dezelfde elektromotor. De geclaimde topsnelheden heeft de Strike te danken aan z’n stroomlijn, die uit zowel esthetisch als aerodynamisch oogpunt is toegepast. 

“De kuip van de Strike is ontworpen om de elementen van circuit-performance met comfort voor dagelijks gebruik te combineren, met aerodynamische efficiency om de actieradius bij hogere snelheden te vergroten,” zegt Richard. “Het is waar dat de Strike het aanzien van een prachtige dynamische sportfiets heeft en duidelijk veel overeenkomsten heeft met ons LS-218 topmodel in een ietwat compacter pakket. De Strike heeft echter geen extreme zitpositie die voor alledaags gebruik oncomfortabel is – de zit is ruimer met een meer rechtop driehoeksverhouding tussen stuur, zadel en voetsteunen. Meer als een naked dus, maar de reden dat we toch een kuip hebben toegepast is dat uitgebreide windtunneltesten ons hebben geleerd dat de Strike momenteel veruit de meest aerodynamisch efficiënte elektrische motor op de markt is. Vergeleken met andere naakte elektrische motoren heeft de Strike 30% minder aerodynamische weerstand, wat naast windbescherming voor de rijder in een significant betere actieradius heeft geresulteerd. 

It's electrifying

Nu is er maar één manier om dat soort uitspraken te testen dat is met de motor in de echte wereld te gaan rijden. Dus bijna een jaar nadat ik de eerste buitenstaander was geweest die met het prototype van de Lightning Strike in het heuvelachtige gebied ten noorden van de fabriek in Californië had gereden, keerde ik terug naar de Golden State om de productieklare opvolger te testen. Ditmaal echter ten zuiden van San Francisco over de bochtige en befaamde Skyline Boulevard dwars door het Redwood Forest – Blij dat ze m'n kritiek serieus hebben genomen. Wat een verschil met het prototype, dit stuurt echt als een malleexact dezelfde weg waar de toen lokale inwoner Richard Hatfield 15 jaar geleden met zijn van elektrische aandrijving voorziene Yamaha YZF-R1 reed.

Het prototype van de Strike dat ik in 2018 reed was met recht een conceptmodel dat qua chassis veel van de technologie van de LS-218 had gebruikt en niet echt comfortabel te noemen was. De voetsteunen zaten te hoog en het stuur te ver naar voren, waardoor een vermoeiende zit was ontstaan. Dat is bij deze productieklare versie echter allemaal aangepakt, met dank aan Development Engineer Shawn Higbee die sinds maart 2019 bij Lightning werkt. Higbee is een topcoureur en ex-Formula USA Superbike kampioen die ook een kleine link met China heeft na de Macau GP op het podium te zijn gefinisht. Bovendien heeft Higbee ervaring met het racen met elektrische motoren, hij reed met een Zero in de TTXGP. “We konden destijds niet met de Lightning racen, welke van een andere planeet was vergeleken met de rest van ons,” zegt hij. “Maar ik heb toen wel veel geleerd over elektrisch racen en de kans om hier te werken met Richard en Jojo aan de productie van een Hadden we al gezegt dat 'ie een sexy uitstraling heeft?realistisch geprijsde super-rijdbare E-Bike is plezierig en de moeite waard. Ze reageren zo snel op nieuwe ontwerpen of verbeteringen die ik suggereer en dat is een enorme bevrediging om samen met hen en de rest van het team te werken. 

De invloed van Higbee merk je meteen wanneer je je been over de Strike gooit en op het zadel plaatsneemt. De veel rationelere zit is overduidelijk het resultaat van zijn werk. Het 813 mm zadel is nu comfortabel – uitnodigend zelfs – met voetsteunen die nu lager en verder naar voren zijn geplaatst dan het van de LS-218 afgeleide prototype. Het aluminium monocoque frame dat tevens dienstdoet als box van het accupakket is smal aan voorkant van het zadel, waardoor je meer controle over de motor krijgt en daarnaast je voeten gemakkelijk aan de grond kunt zetten. De motor voelt comfortabeler en veel beter te controleren. 

Daarnaast zit je bovenlichaam meer rechtop, met de nogal brede clip-ons nu verder naar achteren en hoger geplaatst. Er was echter nog steeds ruimte genoeg om op de rechte stukken van de weg door de Redwood Forest plat achter het ruitje te kunnen kruipen. Het is alsof je meer in de motor zit, in plaats van erop zoals bij het prototype het geval was. Laat je niet door het uiterlijk in de luren leggen, dit is niet zozeer een sportfiets maar een motor voor de echte wereld die zich als zodanig voordoet. Hatfield heeft ervoor gekozen voor een 7/8 versie van de kuip waarmee Lightning z’n successen in Pikes Peak en Bonneville heeft gehaald, vermengd met praktische rijdbaarheid op straat. Minder druk op je armen en schouders en dus lang niet zo vermoeiend. 

Ik kan begrijpen waarom Lightning deze keuze heeft gemaakt, maar focussen op het sportieve DNA is commercieel gezien een riskante strategie. De Supersport markt is wereldwijd als een plumpudding in elkaar gezakt en in dat opzicht zou het misschien slimmer zijn geweest als Hatfield ‘m als een naakte roadster op de markt op de markt had gezet, wat ‘ie onderhuids in feite ook is. Zero heeft z’n SR/F als Ducati E-Monster op steroïden op de markt gezet en is voor Zero een regelrecht verkoopsucces – met een prijskaartje dat 50% boven dat van de Strike Standard ligt. Dat is dus waar de markt om vraagt, maar de Naked Roadster 94 pk klinkt niet echt indrukwekkend, maar 224 Nm maakt dat je er echt als een ehh..gesmeerde bliksem vandoor gaatversie van de Strike Standard zal volgens Hatfield pas in 2021 productie klaar zijn. “We werken non-stop om dit op de markt te brengen, omdat het waarschijnlijk onze verkooptopper zal gaan worden, zegt Richard, “zeker met een nog lager prijskaartje dan de Supersport.” Hmmm, beter laat dan nooit zullen we maar zeggen. 

Des te meer omdat het pre-productiemodel waarmee ik vandaag aan het rijden ben een geweldige dynamische ervaring is – hoewel ik daar wel bij moet aantekenen dat ‘mijn’ model een mengeling van beide versies was. In afwachting van de spuitgiet plastic kuipdelen (en, naar verwachting, een deal met Showa voor wat de vering betreft) had ‘mijn’ fiets een carbon kuip die in de San Jose fabriek was gefabriceerd, evenals de Öhlins TTX-vering en Brembo Monobloc remmen van de Carbon Edition. Onderhuids was echter de minder krachtige 150V motor gemonteerd in combinatie met het lichtst mogelijke 10kW accupakket – hoewel dat laatste buiten gewicht geen invloed op de performance van de elektromotor heeft, alleen op de actieradius en laadtijd. 

Gesmeerde bliksem

Buiten dat was de performance van de Strike in 150V uitvoering absoluut bevredigend. De elektromotor heeft niet dezelfde massieve grunt als de LS-218 die ik 5 jaar geleden in straatversie reed, hoewel die destijds niet bepaald straatvriendelijk was. De agressieve vermogensafgifte van de LS-218 in combinatie met het vette koppel dat al vanaf 1 omwenteling per minuut beschikbaar was, had het opwindend gemaakt zonder echter in bij normaal gebruik ook bevredigend te zijn. 

Hatfield heeft dat probleem echter volledig opgelost dankzij de slimme manier waarop het ride-by-wire ‘gasbediening’ is geprogrammeerd. De versie die ik reed had nog maar een enkele rijmodus waaruit kon worden gekozen, waar de definitieve productieversie minstens drie rijmodi zal hebben, waaronder een Rain-modus. Hoewel het altijd wel een kick is om de kraan vol open te draaien, is in normale condities de initiële acceleratie niet zo sterk als andere E-Bikes, pas rond de 50 km/u begint ‘ie echt op gang te komen. “We hebben de gasrespons zeer progressief gemaakt, omdat we ‘m zeer comfortabel te rijden wilden maken op straat,” zegt Richard Hatfield. “Dus de eerste 50% van het gas geeft je minder dan 30% van het koppel. Denk dat als ze Grease nu hadden gemaakt, John Travolta voor deze Lightning was gegaanAls je echter hard gaat pushen en in de tweede 50% van het gas zit, krijg je progressief meer en meer koppel. De software die we gebruiken om de motorcontroller te programmeren maakt het voor ons mogelijk de koppelkromme op deze manier te doen, evenals energie te regenereren tijdens het remmen.”

Door het vermogen en vooral ook het koppel voor alledaags gebruik te masseren, heeft Hatfield een mate van progressiviteit in de gasrespons gecreëerd die de Strike vermakelijk en controleerbaar heeft gemaakt. Zonder daarbij in te leveren op de echt verslavende kick die je krijgt wanneer je het gas tegen de stuit opendraait wanneer de situatie het toelaat, op het bedwelmende koppel surft en met warpsnelheid van de ene naar de andere bocht wordt geprojecteerd. 

Aan het andere eind van de schaal gedraagt de Strike zich tegelijkertijd supervriendelijk wanneer je met tempo 40 per uur door de dorpjes van het Redwood Forest aan het tokkelen bent – of de dorpjes bij jou in de buurt voor wie snelheidsovertredingen de belangrijkste inkomstenbron is. Die manier van rijden is ook het beste wanneer je van de sound of silence wilt genieten. Voetgangers gingen niet voor me aan de kant omdat ze me niet aan hoorden komen, maar dat is me al vaker met E-Bikes overkomen. De Europese verplichting om geluid toe te gaan voegen is in dat opzicht een goede zaak. Buiten het piepende geluid dat de Brembo remmen maken wanneer ze nog niet zijn opgewarmd zal je moeten wachten tot buiten de bebouwde kom voordat de Lightning geluid gaat maken. Geluid dat dan wél meteen opwindend is, want net als de TT winnende MotoCzysz racer KRIJST de Strike het uit wanneer je het gas vol opendraait en Iets zegt mij dat het hier 's weekends best wel eens druk zou kunnen zijnde haakse primaire tandwielen hun mechanische muziek produceren. Het is een vaak gehoorde kritiek dat elektrische motoren saai zijn omdat ze geen motorgeluid maken. Het gebrek aan motorgeluid wordt echter gecompenseerd door eenzelfde opwindend geluid van de transmissie als van een supercharger. Allebei opwindend, allebei verslavend.

Shawn Higbee heeft z’n talenten ook gebruikt om de handling van de Strike te transformeren ten opzichte van het prototype dat ik ruim een jaar geleden reed, door de Öhlins vering veel zachter dan gebruikelijk voor straatgebruik af te stellen. Ik vond het resultaat super geschikt voor het ruwe asfalt van de boswegen, met een verrassend goede rijkwaliteit voor Supersport begrippen – maar het is dan ook geen Supersport, dat vergeet ik steeds. Uitkomen van een krappe bocht kon ik met het gas spelen om het continue aanwezige vette koppel op een veilige manier naar de
Vanuit het zadel niet 't er zo uit. De achterrem zit gewoon waar je 'm verwacht

Net als de Brembo M50 Monoblocs geldt ook voor de carbon kuip en Öhlins vering: normaal voorbehouden aan de Strike Carbon Edition, maar wij hadden geluk... Pirelli achterband over te brengen en ik richting volgende bocht werd gekatapulteerd. 

Vergeleken met het prototype voelt de Strike nu lichtvoetiger edoch gebalanceerd aan – sturen door het Redwood Forest ging super intuïtief. Van de 206 kilo rijklaargewicht is niets te merken voor wat betreft de manier waarop de Strike van het ene op het andere oor te leggen is. Ja, wanneer je van hoge snelheid moet afremmen moet de 320mm Brembo remschijf met radiale remklauw hard aan het werk worden gezet, maar in combinatie met de voetbediende achterrem (geen remhendel voor de achterrem dus net als bij scooters) en de super effectieve remenergie is het totale remvermogen meer dan genoeg. Het regenereren is nu trouwens veel beter geregeld, bij het prototype stond dat veel te hoog afgesteld, waardoor in de bocht je snelheid vasthouden toen een schier onmogelijke opgave was. Hoe anders is het nu, met speels gemak kan op deellast of zelfs gasdicht een bocht (of serie bochten) worden genomen. Het zou echter fijn zijn geweest wanneer je de mate van regenereren zelf zou kunnen afstellen. Ook mistte ik het in Europa al sinds Euro4 verplichte ABS, maar daar wordt volgens Hatfield aan gewerkt. 

Conclusie

Ruim een jaar na het eerste prototype heeft Lightning de Strike bijna geheel productie klaar gemaakt. Het feit dat ABS nog ontbreekt, evenals meerdere rijmodi, Showa vering en lower-spec Brembo remmen maakt het evident dat de Lightning Strike nog steeds ‘werk in uitvoering’ is. Ik kijk er echter nu al naar uit om de klantklare Standard Edition te rijden zodra deze klaar is. Als extra stap tussen het prototype dat ik in 2018 reed en het uiteindelijke productiemodel is dit pre-productiemodel een veelbelovende stap op de lange weg naar een volgende generatie Lightning E-Bikes, waarbij performance en toegankelijkheid zijn gecombineerd in een betaalbaar pakket. 

Technische gegevens