Test: Norton Commando 961

Vier jaar na het faillissement is de Norton weer terug van weggeweest en is in een compleet nieuwe fabriek de Commando 961 een nieuw leven ingeblazen. De grootste verbetering die ik op beide fietsen heb opgemerkt, is dat het schakelen dat in het Garner tijdperk het grootste struikelblok was, nu is gefikst. De bak schakelt nu glad en precies, zij het een beetje zwaar – laten we het een Jammer dat 't je een rib uit je lijf kost, maar dan heb je wél watpositieve verandering noemen, je kunt nu zelfs opschakelen zonder de koppeling te gebruiken. De vrijstand is daarentegen nog steeds moeilijk te vinden wanneer je stilstaat, je moet ‘m proberen in neutraal te zetten als je nog aan het rollen bent. 

Andere minpunten die ik tijdens mijn trip ontdekte waren echter sporadisch en relatief onbeduidend, zoals het feit dat het waarschuwingslampje van het knipperlicht te zwak is en meer stroom nodig heeft om op te vallen, zelfs op een saaie herfstdag. Mijn grootste klacht betrof echter een overblijfsel uit het Garner tijdperk waarvan ik verbaast was dat het nieuwe Norton dat niet aan hun lijst van 350+ aanpassingen had toegevoegd: de opklapbare voetsteunen die nog steeds net zo irritant zijn als voorheen. De prototypes van Dreer waren ermee uitgerust, Garner behield ze als een erfenis van de oude AMA regel die voorschrijft dat Dirt track motoren ermee moeten zijn uitgerust, zodat ze na een crash verder kunnen rijden. Harley-Davidson straatfietsen hadden ze ook als link met dirt oval racing, maar toen ik er voor het eerst op Daytona mee racete in de jaren ’80 waren we verplicht om die met tape vast te zetten. Nu had ik zin om hetzelfde op deze twins te doen. Een ander nadeel is dat ze geen slijtboutjes hebben, waardoor je als eerste met de uitlaat over het asfalt schraapt, die stevig genoeg is om het achterwiel van de grond te tillen. Kom op Norton, monteer fatsoenlijke voetsteunen, alsjeblieft. 

Daarmee zijn echter mijn kritische punten opgesomd van twee sterk verbeterde fietsen die nog steeds haar op hun borsten hebben vergeleken met wat tegenwoordig allemaal op de markt is. Met name de CR is nog steeds een bevredigend ruwe en ja, een zware rit – Rijdt veel gemakkelijker, deze SP, maar ik vrees dat ik toch voor die CR zou gaanhoewel ik moeite heb met de wens van het nieuwe management om het merk naar het premium segment te verplaatsen. 

Klanten voor deze nog steeds prijzige producten staan overwegend aan de verkeerde kant van de 40 jaar en zullen ongetwijfeld een opwindende rit belangrijker vinden dan de retro-cool factor van de fiets. In dat geval zullen ze met deze twee nieuwe Commando modellen in hun nopjes zijn – ze zijn Retro op de juiste manier, een goed ontwikkelde succesvolle re-interpretatie van een klassiek design-icoon, dat zowel functioneel als modieus stijlvol is, maar daarbij ook volledig authentiek zijn. Het zijn de Commando 961 modellen zoals ze vanaf het begin hadden moeten zijn, en hopelijk nu verstoken van de grote en kleine probleempjes die te veel van de fietsen uit het Garner tijdperk hebben getroffen. Met hun verfijnde engineering, verbeterde bouwkwaliteit en veronderstelde betrouwbaarheid, verkregen door een enorme dosis investering door het nieuwe Norton, zijn deze twee nieuwe Nortons de iconische naam Commando absoluut waardig.