Test: BSA Gold Star

Nou, na de eerste persoon te zijn geweest buiten Classic Legends die met de nieuwe Gold Star heeft kunnen rijden, eind juni tijdens het Goodwood Festival of Speed op een nog nat en glibberig Hill-Climb parcours langs het landhuis van de Duke of Richmond, voor 100.000 man publiek, waren de condities beduidend beter toen een kleine maand later de motor op het Millbrook Test Centre aan de tand kon worden gevoeld. Na wederom te hebben geconstateerd hoe gemakkelijk het voor mij met m’n 1.80 mtr Of ik zin heb om naar het Engelse zand te gaan, vroeg ene Bertus me net. Snap er niks van, en wie is Bertus?lengte is om plaats te nemen op het pluche 780 mm hoge zadel, ontwaarde ik vervolgens een behoorlijk rechtop, edoch ontspannen en best ruime zithouding. De voetsteunen zijn best laag gemonteerd, maar tijdens mijn trip achter tweevoudig Isle of Man TT-winnaar Gary Johnson schuurde slechts eenmaal het slijtboutje aan de linkerzijde bij een serieuze hellingshoek over het asfalt. 

In de krappe, bochtige City Streets sectie van het testcenter merkte ik op hoe de soepele en lichte koppeling en onberispelijke injectie onderin van de 652cc eencilinder een gemakkelijk te rijden motor had gemaakt in wat op stedelijke omstandigheden leek. Ik zou zeggen dat dit een goede fiets is om mee te rijden in het dagelijks verkeer, met een comfortabele rechtop zithouding. Dankzij de licht te bedienen koppeling is het onwaarschijnlijk dat je linkerhand vermoeid raakt. Om de snellere secties kon ik vlot accelereren door slim gebruik te maken van de koppelkromme van het door Rotax ontworpen motorblok. Ondanks het best Nee, niet Engelse... Hengelse Zand. Heb ik weer... Maar goed, lijkt me ellerbarstend geinigpittige drooggewicht van 198 kilo (ter illustratie: de BMW Funduro woog slechts 173 kilo droog) was echter ook de rollende acceleratie in vijfde en hoogste versnelling goed. 

De BSA versie van de Rotax eencilinder klom super soepel door de versnellingen – alle vijf – zonder ook maar de geringste trilling, noch in het zadel, noch in de voetsteunen en noch in het stuur, tot het door mij gekozen schakelmoment bij 6.500 tpm op de snelle secties, precies het moment waar volgens opgave het maximum vermogen van 45,7 pk wordt vrijgegeven. BSA heeft het blok griezelig soepel gemaakt, maar wel nét genoeg vibraties erin gehouden om ‘m wat persoonlijkheid te geven, zodat je ‘m niet zult verwarren met een elektromotor. Met slechts 200 mijl op de klok had de eerste fiets die ik in Milbrook reed een soepele versnellingsbak – in tegenstelling tot de fiets die ik in Goodwood met slechts 3,1 mijl op de teller reed. Wat echter op de Gold Star ontbreekt is een schakelindicator, het blok is zo ontzettend soepel dat je uit het oog verliest in welke versnelling je zit wanneer je daar niet helemaal op concentreert. “Eerlijk gezegd hebben we daar nooit aan gedacht, maar je hebt gelijk”, zegt Ashish Joshi toen ik dit tegen hem zei. “Maar nu moeten we een plek zien te vinden om die te plaatsen…”

De keuze voor eindoverbrenging is precies goed, op de in Engeland toegestane maximumsnelheid van 70 mph, ofwel 112 km/u, draait het blok 4.500 tpm, wat nog best verwijderd is van de begrenzer die bij 7.200 tpm ingrijpt – 80 mph (130 km/u) wordt bij 5.000 tpm bereikt. Op zoek naar de waarheid achter Joshi’s topsnelheid claims op de Milbrook bankings, ontdekte ik dat zelfs met mijn niet onaanzienlijke massa op dit puur-natuur model, in hoogste versnelling de geclaimde snelheid van 103 mph (166 km/u) werd bereikt.
Geen goedkope Indiase Bybre, maar échte Brembo remmelarij. 

Hoe lang je 'm ook bekijkt, je raakt niet uitgekeken op deze BSA

Tot in het kleinste detail is over het design nagedacht

Valt hier nog iets aan toe te voegen?

Blok blinkt uit in souplesse. Zadel is lekker vlak en oogt super retroAfvinken die box. Tussen de 3.000 en 6.000 tpm zit je echter in de zoete zone van het blok, met een perfect mooi zacht gekabbel uit de peashooter uitlaat. Maar bovenal heeft het R&D team van BSA met de mapping van de injectie de spijker op z’n kop geslagen, zodat er niet de geringste snatch is wanneer je in een bocht het gas opendraait. De initiële gasrespons is zo heerlijk soepel dat ervaren motorrijders het zullen zien als een zeer goed ontwikkelde motor, terwijl nieuwkomers en A2-rijders het als een boost in vertrouwen zullen ervaren.

De handling van de Gold Star is van hetzelfde laken een pak, met een schijnbaar laag zwaartepunt ondanks de rechtopstaande cilinder van het blok, waardoor de BSA z’n schouders kon ophalen voor de geribbelde obstakels die aan de binnenkant van Milbrooks snelle vierde versnellingsbochten waren geplaatst om de vering te testen. De in India ontwikkelde (en geproduceerde) Gabriel vering voor en achter bracht dit tot kleine irritaties terug, en dan met name de retro-ogende niet instelbare voorvork, die over een zeer moderne respons beschikt. De ribbels nemen bij 70 mph had geen invloed op de lijn die ik met de Gold Star had uitgezet en hetzelfde gebeurde toen ik in derde versnelling een bocht met strakker asfalt nam, met een dip precies bij de apex. Nul beweging, nul instabiliteit, alleen het gevoel van de vering die eroverheen rijdt en daarbij de onregelmatigheden van het oppervlak absorbeert. Mooi – heel mooi. 

Tot mijn verrassing waren de remmen van de BSA ook echt uitmuntend. Ook, omdat in tegenstelling tot de Indiërs bij Enfield de Indiërs bij BSA niet voor het goedkope Indiase Bybre alternatief, maar voor de échte Brembo remmelarij zijn gegaan, voorzien van de juiste remblokken. De enkele 320 mm schijf met tweezuiger remklauw was dan ook in staat om de relatief zware Gold Star moeiteloos En iedereen maar denken dat Engeland vlak is, en dat 't hier altijd regentte vertragen, op een gecontroleerde manier die je in staat stelt om zelf de benodigde remdruk te bepalen. Wanneer je de achterrem er vervolgens nog bijneemt resulteert dat in een zeer forse vertraging – meer dan ik had verwacht. En ondanks de in de ogen van Joshi extreem naar voren gerichte gewichtsverhouding van 54/46% is de stabiliteit goed wanneer je de bocht inremt. 

De manier waarop de herboren Goldie stuurde was ook heerlijk, met het hoge en brede stuur dat met een uitstekende hefboomwerking je helpt om de BSA van het ene op het andere oor te leggen in een opeenvolging aan bochten. De motor verandert zeer gemakkelijk van richting, een bewijs dat de testrijders van BSA de geometrie zo effectief hebben ontwikkeld. Dat en het ronde profiel van de Pirelli banden, wiens rol zeker niet moet worden uitgevlakt.