Classic Test: Honda GL1000 Gold Wing

Het was verrassend moeilijk om een GL1000 te vinden met een originele K0-uitvoering om mee te rijden, want het model had tijd nodig om populair te worden, dus zijn de vroege versies relatief zeldzaam. Maar het was een verrassing om er een te vinden die vandaag de dag zijn kost verdient in SE Pennsylvania als een van de vloot van straatklassiekers, meestal twins, die te huur zijn bij Retro Tours www.retrotours.com voor ritten van maximaal zeven dagen door het noordoosten van de VS en de Atlantische kust, Retro Tours oprichter en eigenaar van de 1976 GL1000 Gold Wing Joel Samickonder leiding van Retro Tours-oprichter Joel Samick. We laten Joel uitleggen hoe hij aan de Gold Wing uit 1976 is gekomen, waarop ik samen met hem een aangename dag van 120 mijl in Pennsylvania heb doorgebracht.

“Mijn vriend Jeff Cordisco besloot dat een vroege Gold Wing misschien wel leuk zou zijn. Hij houdt van jagen en dit bracht hem naar Upstate New York, waar deze motor met slechts 8.000 mijl op de teller zich in een oud pakhuis had verstopt tussen wat tractoren en zo, achter een boot op een trailer met twee lekke banden! De motor had meer dan 30 jaar stilgestaan in een onverwarmde opslagplaats, dus het was een echte tijdcapsule. Het was al een uitdaging om hem in het daglicht te krijgen en hij was helemaal bedekt met wat wij 'Farkles' noemen, een acroniem voor Fancy Accessory Really Kool and Likely Expensive! Deze man was verslaafd geraakt aan het opsmukken van zijn Gold Wing, wat toen heel gewoon was - dus er zat een volledige Windjammer kuip op, een radio, zadeltassen, een topkoffer, valbeugels, een extra lichtbalk achterop, extra spiegels en allerlei andere dingen. Dit was in die tijd gebruikelijk, maar het is op een bepaalde manier ironisch, omdat Honda Echt helemaal niet slecht voor zo'n oud baasje, lekker rap de hoek omde GL1000 nooit als dressoir heeft bedoeld. Het was meer een antwoord op de Kawasaki Z1 - een soepelere, comfortabelere en geavanceerdere Superbike. Pas nadat Amerikaanse motorrijders hun Gold Wings hadden versierd met toertoebehoren en zo een lucratieve nieuwe markt voor toermotoren hadden gecreëerd, besloot Honda dat te volgen. Jeff gaf er 1000 dollar voor en nam hem mee naar huis.”

“Na het verwijderen van de accessoires kwam er een originele Gold Wing tevoorschijn, met een lage kilometerstand! Natuurlijk was er wel wat werk nodig om hem weer rijklaar te krijgen. De carburateurs waren verroest en niet meer te redden - hun aluminium behuizing was zelfs door en door verrot. De brandstoftank onder het zadel was zwaar bedekt met roest en gestolde brandstofresten. De hydrauliek was 100% verstopt en vastgelopen. De banden waren gebarsten tot op het karkas. Dit zou een zware wederopstanding worden. Jeff betaalde me een hoop geld om een aantal van deze dingen uit te zoeken en deed er zelf ook een heleboel aan. Toen de motor eenmaal liep, En die GL1000 Gold Wing is ook niet verkeerd. waren we het erover eens dat het verstandig zou zijn om de nokkenassen te vervangen, die al meer dan 30 jaar op één plek zaten! De koppen gingen eraf om de kleppen schoon te maken de koppakkingen te vervangen, die hard waren geworden, waardoor er koelvloeistof in de verbrandingskamers kon komen. De afdichting van de waterpomp lekte, dus er werd ook een nieuwe pomp geïnstalleerd. Nieuwe banden, binnenbanden en remmen werden toegevoegd aan de mix. Hij gaf zo'n tweeduizend dollar uit om hem op te knappen en uiteindelijk was de Honda weer klaar voor gebruik en zag er prachtig uit in kanariegeel.” 

“Blijkbaar verliest de prooi zijn aantrekkingskracht als de jacht voorbij is! Toen de Honda weer tot leven was gewekt, was Jeff klaar voor het volgende project. Dus na al dat werk gaf ik Jeff het geld terug dat hij me had betaald voor de reparaties, plus nog wat. Ik was van deze motor gaan houden en ondanks het feit dat het een viercilinder was terwijl bijna alle andere tweecilinders zijn, moest ik hem bij Retro Tours hebben. Variatie is de specerij van het leven! Rijden op deze motor is als het nemen van een ritje op een vliegend tapijt: hij definieert soepelheid. We balanceerden letterlijk een nikkelen munt op de rand van het carter en lieten de motor draaien. Het nikkel bewoog nooit. Met de Koni achtershocks is de vering comfortabel en capabel genoeg voor alles behalve de meest pittige straatritten. De drie schijfremmen zijn uitstekend voor hardware uit de 20e eeuw - meer dan opgewassen tegen de taak, behalve in de regen waar je voorzichtig moet zijn. De motor weegt 600 pound (272 kilo) rijklaar, maar voelt nooit zwaar aan. Mijn vrouw Lynn en ik hebben er een paar tochten mee gemaakt, één naar North Carolina om
Ronde koplamp, ronde knippers, ronde tellers, en het nodige chroom

Wel een tankmeter, maar de tank zelf zit onder het zadel. De 'tank' biedt veel opbergruimte 

Dat plus alle elektronica die toen al in de Gold Wing zat. En een kickstarter, voor als de accu plat was

De remmen waren in de regen zo slecht dat eigenaars een protestactie begonnen om Honda te dwingen dit aan te passen. De achtershocks werden veelal vervangen door Koni's

Het blok loopt en klinkt echt zijdezacht. Kun je een muntje op z'n kant op leggen zonder dat het omvalt

Zicht vanuit het zadel, dat behoorlijk comfortabel  is voor zowel rijder als passagier vrienden te bezoeken. Het was een behoorlijk lange snelwegreis omdat we maar weinig tijd hadden, dus we konden niet alle binnenwegen nemen waar we het liefst rijden. De GL1000 blinkt natuurlijk uit in dat soort dingen - om de hele dag 70 of 80 mijl per uur te rijden, volgeladen met bagage, het was geweldig. Het rijplezier is extreem: Honda kwaliteit heeft daar een handje van. Maar er is veel veranderd sinds deze originele Gold Wing, dus je moet op deze motor rijden om de kale, essentiële wortels van de moderne toermotorfiets te ontdekken.” Dus dat heb ik gedaan.

De enige viercilinder boxermotor waar ik eerder op had gereden was een Zündapp K800 uit 1938, en net als die was de motor van de GL1000 Gold Wing inderdaad volledig trillingsvrij. Het cliché van de magische tapijtrit is eigenlijk volledig van toepassing, want zelfs naar hedendaagse maatstaven rijdt hij soepel en moeiteloos efficiënt. Vijftig jaar geleden moet de Honda een motorfiets van een andere planeet hebben geleken in vergelijking met de Britse en Italiaanse paralleltwins die toen de markt van de grote motoren beheersten, vóór de komst van de Japanse viercilinders en de driecilinders van Laverda en BSA/Triumph. Duim op de startknop en de Flat-Four slaat meteen aan en draait stationair met een toerental van 1.200 toeren per minuut zonder trillingen. Ik wou dat ik een stuiver had gehad om op het carter te balanceren, maar tegenwoordig is alles digitaal!

Het schakelen met één voet is soepeler en scherper dan elke andere motor met cardanaandrijving uit die tijd (d.w.z. BMW's of Guzzi's) die ik me kan herinneren en de lichte koppeling maakt het gebruik van de Wing in het verkeer onvermoeibaar. Hij pakt volgas of bij deellast soepel op vanaf 2.000 toeren en de koppelrijke respons zorgt voor meer dan acceptabele prestaties naar de maatstaven van vijftig jaar geleden. Het lijkt erop dat de Flat-Four veilig kan toeren tot 8.500 tpm, maar het heeft eerlijk gezegd geen zin om dat te doen - in plaats surf je gewoon op de koppelkromme die piekt bij 5.500 tpm en geniet je van die magische tapijtrit. Bij 100 km/u draait de Gold Wing slechts 3.700 tpm op En dan te bedenken dat Honda dit als antwoord op de Z1 had bedachtde duidelijk zichtbare rechter toerenteller met een temperatuurmeter onderin, 4.600 tpm bij 120 km/u. De Gold Wing voelt zich volledig onbelast bij dit soort snelheden en een korte sprint op de toerenteller tot 7.000 tpm onthulde totale stabiliteit bij 160 km/u, zonder daarbij al te veel wind te vangen vanwege het ontbreken van een scherm.

De zithouding is relatief ontspannen, hoewel ik het stuur uit de VS met zijn naar achteren getrokken handvatten iets te hoog vond voor mijn smaak. Het zorgt voor een rechte houding die niet vermoeiend was tijdens mijn 120-mijl lange dag, en het zadel was ook behoorlijk comfortabel. De dummy brandstoftank met zijn uitklapbare panelen aan de linker- en bovenkant waarin de elektronica, het luchtfilter, het koelvloeistofreservoir en de opbergruimte voor de kickstarter zijn ondergebracht voor het geval de accu plat is, is een van de vele innovatieve kenmerken van deze motorfiets. Zoals bijvoorbeeld de constante pieptoon wanneer je de richtingaanwijzers activeert totdat je ze uitschakelt. Waarom hebben we die vandaag de dag niet! Eigenaren in de VS dachten daar heel anders over, en dat is maar goed, anders had het Gold Wing verhaal wel eens heel anders kunnen zijn Plus de grote spiegels geven een goed zicht naar achteren en trillen niet in het minst.

Hoewel je hem vanwege zijn vrij lange wielbasis niet bepaald wendbaar zou noemen, vloog de Honda heel goed van links naar rechts door een reeks heuvelachtige bochten – dat lage zwaartepunt was hier zeker een factor. En waarschijnlijk dankzij de tegengesteld roterende dynamo vergat ik eerlijk gezegd dat ik op een motor reed met een in langsrichting geplaatste krukas - hoewel het goed is om te onthouden dat je een cardanaandrijving hebt, ook al gaat hij niet omhoog en omlaag zoals dergelijke Europese motorfietsen uit die tijd deden. De Bridgestone BT46 banden die Joel had gemonteerd gaven me genoeg grip om de slijtboutjes van de opklapbare voetsteunen over het asfalt te laten schuren, maar buiten dat was de grondspeling nooit een probleem.

Joel had meteen na aankoop van de motor Koni achtershocks gemonteerd en met nu 19.284 mijl op de teller werkten deze nog steeds goed, ondanks de beperkte veerweg over sommige van de minder dan ideaal geasfalteerde wegen in Pennsylvania die we tegenkwamen. De Showa voorvork werkte goed, maar voelde een beetje stijf aan - hij hield niet van opeenvolgende hobbels, alsof de uitgaande demping overdreven was. Jammer - ze zijn niet instelbaar. Vering is één ding dat met sprongen vooruit is gegaan in de afgelopen vijftig jaar sinds deze motorfiets werd gebouwd, en hetzelfde geldt voor de remmen, hoewel om eerlijk te zijn, deze waren oké in de droge omstandigheden waarin ik met de Honda reed, en vertraagden de GL goed vanaf hoge snelheid - vooral de grote schijf achter was effectief. Tja, wanneer je in Amerika bent…