Test: Honda CB750 Hornet

Terwijl ik op de veerpont mijn handschoenen tegen het motorblok aanleg in de hoop in de tijd van de overtocht daar wat warmte in te krijgen kijkt een vrouw in een auto naast me het ritueel vragend aan. “Is het echt zo koud”, vraagt ze, “dat je je handschoenen tegen het blok aanlegt.” Ik loop naar haar toe en toon haar de witte vingers van mijn linkerhand. Zo koud is het dus. De weergave van buitentemperatuur mag in het TFT-kleurendisplay van de nieuwe Hornet uitblinken in afwezigheid, Geen straf om dit als woon/werk vervoersmiddel te hebbenmaar mijn onderkoelde vingers geven aan dat ’t ook deze Paaszondag weer f*cking koud is. Tuurlijk, Pasen is vroeg dit jaar en strikt genomen is het voorjaar nog maar net begonnen, maar ik kan me niet heugen wanneer ik voor het laatst zo laat in het jaar ondanks winterhandschoenen koude handen heb gehad. 

Hoewel, ergens ben ik wel blij dat het weer vandaag niet veel beter is dan de eerdere ritten die ik al met de Hornet heb gemaakt. Waar we op voorhand hadden verwacht (en gehoopt) dat de CB750 Hornet de Popeye-spinazie versie van de CB500 zou zijn had de fiets tijdens die eerdere ritten er niet zoveel zin in gehad en bleek juist dat sturen zeker niet z’n sterkste punt te zijn geweest. Alsof ‘ie wilde zeggen “mij nog veel te koud, kom maar terug als de zon hoog aan de hemel staat. In eerste instantie schreven we dat de Dunlop RoadSport 2 banden toe, maar tijdens de presentatie van de GSX-8S onder exact dezelfde weersomstandigheden hadden exact diezelfde RoadSport 2 banden wél lekker gestuurd. Dat moest dus nader worden onderzocht en mocht het nu wél heerlijk lenteweer zijn geweest, hadden we never nooit het exacte verschil gevoeld omdat de omstandigheden dan aanzienlijk beter zouden zijn geweest. 

Tekst: Ed Smits
Fotografie: Pien Meppelink