Zoeken

Test: Kawasaki Z900 vs Yamaha MT-09 SP

Vederlicht

28 mei 2021

Wat direct opvalt als je met de Yamaha wegrijdt, is dat het model uiterst gemakkelijk afdraait en vederlicht over rotondes is te sturen. Niet voor niets, want het nieuwe model is met 189 kg 4kg afgevallen ten opzichte van de oude MT, terwijl het zwaartepunt ook is verlaagd. De tank is met 14 kg volgetankt natuurlijk ook 3 kg lichter dan de 17-litertank van de Kawa. Desalniettemin is er nog meer veranderd: het gietaluminium Deltabox-frame heeft grotere hoofdbalken met dunnere wanden en de Stuurt als een scheermes, maar niet voordat Peter eerst aan de schroeven had gedraaid. Veervoorspanning op 0, wie verzint zoiets?stijfheidsbalans ervan is geoptimaliseerd. De vorkpoten zijn ingekort, het balhoofd is 30 mm verlaagd. De swingarm is stijver geworden, het scharnierpunt is nu tussen de schetsplaten van het frame geplaatst in plaats van er omheen. De wielen zijn “spin-forged” wat ze nog lichter maakt. Verder heft hij niet eens zo’n sportieve geometrie, met een balhoofdhoek van 25° en een naloop van 108 mm.

Instelbaar

Hoewel Ed er best een stevig tempo op nahoudt, heb ik het rijwielgedeelte van de MT-09 SP niet echt op foutjes kunnen betrappen, al moet je erbij zeggen dat je zo’n motorfiets op de secundaire wegen in Nederland ook niet echt meer kunt uitdagen. Daar moet ik wel aan toevoegen dat de motor niet vanaf het begin zo fijn stuurde: eerst was hij nogal onderstuurd en gaf veel reacties op oneffenheden in bochten en tijdens remmen/gasgeven in bochten. Nu heeft de Yamaha hoogwaardige, volledig instelbare KYB-voorvering met wrijvingsverlagende DLC-coating en een mooie, gemakkelijk te verstellen Öhlins achterschokdemper. Toch blijft die viercilinder wel verslavend, supersoepel onderin en bruut sterk boven de 10kDaarvan bleek de veervoorspanning op 0 te staan. Na het verhogen van de veervoorspanning achter werd de Yamaha mooi neutraal, maar deinde ze nog behoorlijk op verkeersdrempels. 

Het verhogen van de in- en uitgaande demping loste dat op, met een zeer prettig resultaat, al heb ik niet altijd perfect gevoel over het wegcontact aan de voorzijde. Ed merkt op dat de stuggere afstelling wel ten koste van het initiële lichtvoetige stuurkarakter is gegaan. Het is volgens hem alsof je moet kiezen tussen twee kwaden: “ofwel hij stuurt vederlicht en heeft vering als een fietspomp, ofwel de vering is goed gedempt en hij stuurt behoorlijk traag”, heerlijk hoe hij dat altijd zo gechargeerd weet te brengen. Verder is de motor best comfortabel geveerd, grote hobbels worden toch vrij hard doorgegeven, ondanks de vrij riante veerwegen van 130 mm voor en 122 mm achter. Minpuntjes zijn wat mij betreft de beperkte stuuruitslag, die keren op de weg wat lastig maakt, en de wat tamme radiale remmen. Nogmaals... Groen, of toch blauw?Zowel de Nissin rempomp als de vierzuigerremtangen voor zijn radiaal bevestigd. Ze grijpen echter niet heel hard aan en je moet best hard remmen voor een goede remkracht. Het lijkt een beetje of iemand ze heeft gewassen met shampoo met was, want deze ingrediënten moeten tot meer in staat zijn.

Sturen 

Na de overstap op de Kawa ondervind ik hetzelfde fenomeen: de verkeersdrempels fungeren als lanceerplatform, bij het uitveren vliegt de motor te ver uit de vering. Maar ook de Kawa is instelbaar: de achterschokdemper van het horizontal-back-link-systeem heeft een stelknop voor de uitgaande demping – waar de schroevendraaier uit het boordgereedschap net niet op past – en instelbare voorvering. De uitgaande demping kreeg er rondom een paar klikjes bij, waarna de Kawa zich heel lekker rustig gedraagt en alle kleinere oneffenheden perfect absorbeert. De grotere hobbels voel je wel goed, net als op de Yamaha, al is de veerweg achter met 140 mm nog iets rianter. Belangrijker is dat ik een perfect gevoel over het wegcontact heb en dus iets harder de bocht door durf dan met de Yamaha. Een bocht insturen gaat iets minder flitsend – of nerveus zo je wilt – dan bij de MT. Daar staat tegenover dat de Z900 beduidend gemakkelijker op straat te keren is. Waar de Z900 tijdens het maken van de rijbeelden zich in een vloeiende beweging liet keren was het bij de MT-09 zaak om ofwel een bredere strook asfalt te zoeken (zoals bijvoorbeeld een oprit of kruising), ofwel enkele keren heen en terug steken, maar dat even terzijde.

De Kawa voelt degelijk, neutraal en in balans. “Planted”, zeggen de Engelsen dan. Dat gevoel komt omdat het buizenframe, dat het motorblok als dragend deel gebruikt, in 2020 nog sterker is geworden, met name rond de swingarmas. De geometrie van de voorvork is bijna hetzelfde, het balhoofd staat 0,1° steiler. Met 212 kg is de Kawa wel een stuk zwaarder dan de Yamaha en dat voel je dus, maar wat mij betreft in positieve zin. De Kawa bewijst daarbij ook meteen dat radiale remmen niet per definitie beter remmen: de conventioneel bevestigde vierzuigertangen van de Kawa grijpen feller aan en hebben niet veel handkracht nodig voor een optimale remvertraging.