Test: Yamaha MT-09

Alles bij elkaar zijn het dus voornamelijk de details die het verschil maken. En omdat de MT in onze mening sowieso niet slecht was, kunnen we dat best begrijpen. Nog steeds is het de driecilinder die het ‘m doet, die maakt het verschil. En dat is nog steeds zo. Ook al is de klasse stevig veranderd en de diversiteit enorm gegroeid, dan nog blijft een driecilinder ‘anders’. Zeker anders dan een twin, ook anders dan een viercilinder. Begint haast als thuis aan te voelenEn van de Japanners is Yamaha nog steeds de enige. Je merkt het al direct bij wegrijden, hij pakt beter op dan een viercilinder – vanuit een lager toerental – en loopt verder door dan een twin. Dat verhaal kennen we natuurlijk al heel lang, maar het blijft elke keer weer een fijne bevestiging.

Het karakter sluit dan ook perfect aan bij de soort motor: naked, dus niet op haren en snaren als een supersport. En de brede powerband maakt dat nog wat beter. In de praktijk maakt het nog nauwelijks uit in welke versnelling je rijdt, je hebt altijd wel instant drive in je rechterpols. En wil je wat sportiever rijden, dan is daar ruimte voor. Die luiheid enerzijds en sportiviteit anderzijds hebben daar bovenop beide nog eens baat bij de quickshifter die gewoon perfect werkt. Slechts één collega vond het schakelen met quickshifter wat moeizaam gaan bij lage toeren, maar dat is precies waarom KTM met de 1290 Super Duke GT zo hamerde op hun oplossing van geleidelijk openende gaskleppen bij lage toeren: dat zit er nou eenmaal in. Hij had wel een punt, maar zelf had ik er nauwelijks last van. En dan nog… het zit er gewoon op en dat is op elke motor een pré. Jongens, kunnen we de redactie niet naar hier verplaatsen?Bijkomend voordeel is overigens de slip/assist koppeling, die het leven gewoon net even aangenamer maakt. Met de assistkoppeling is het hendel volgens zeggen zo’n twintig procent lichter te bedienen, wat best eens zou kunnen. Maar, procentje meer of minder, goed is het nu sowieso. En de slipfunctie werkt eveneens prima, dus geen gestuiter van de achterkant meer. Allemaal extra comfort.

Overeenkomstig met de XSR900 en 2016-versie is de mappingkeuze kinderspel en hebben ze honderd procent gelijk met de indeling. De standaardsetting is perfect in orde en doet precies wat je met je rechterpols doet. Hou je van scherp, dan kies je stand A en wil je juist nog net effe wat smeuïger, dan is er nog B. Hebben wij bijvoorbeeld ook gekozen voor de wheeliefoto’s, maar dat terzijde. Hetzelfde geldt voor de tractiecontrole: standje 1 staat je van geen kant in de weg en
Eerlijk gezegd vinden we 'm wel mooier en beter afgewerkt dan z'n voorganger

Fraai in het kwadraat, de banaanovrmige achterbrug. De quickshifter is niet perfect, maar goed mee te leven

Dankzij slipper-assist is de koppeling lichter te bedienen. De remmen zijn best bijterig. Ietsje te misschien? laat je doen wat je wilt, inclusief desgewenst meterslang de slijtage van je voorwiel binnen de perken houden. Wil je écht gek doen, dan is het nog steeds zaak het even uit te zetten, maar dat is ook kinderspel.

Onderweg over de kustweg van Mallorca (kan niet missen, als je er bent: doen!) doet de motor precies wat je er van vraagt. Geen verrassingen, gewoon gedwee ja en amen. Daarbij is wel goed te voelen dat de MT-09 lichtvoetiger is dan de 1290 Super Duke GT waarmee ik in het voorjaar dezelfde weg reed, het kost veel minder moeite de Yamaha elke haarspeld om te trekken dan destijds het oranje gevaarte. Sterker, het kost eigenlijk helemaal geen moeite. Als je zoekt, zou je kunnen zeggen dat de hoogte van het stuur misschien wat anders is dan je zou verwachten, maar Yamaha pareert dat vooraf door te stellen dat dat die paar procent ‘motard’ is die ze er in gestopt hebben. En daar hebben ze wel een punt mee, de MT is nou eenmaal net een paar procent meer in de hoogte dan je zou verwachten. Dat is een kenmerk van de hele serie en hebben we eerder ook al eens genoemd. Went snel en dan is de MT Je moet er maar opkomen, een oud vervallen operahuisgewoon relatief kort en hoog, wat dus ook betekent dat je je voeten goed kwijt kunt. Waarvan akte, want aan grondspeling is geen gebrek. Enige wat wel opvalt is dat als je meer dan maatje 43 hebt en je voeten graag met de tenen op de steps zet, je misschien met je hakken de duostepjes raakt. Maar als het er op aankomt heb je daar zo veel last niet van.

Qua wegligging is er nog maar weinig aan te merken op de MT. Geen idee wat er precies is veranderd aan de achterzijde, maar van enig zacht gevoel is nauwelijks nog sprake en dat was voorheen wel eens een struikelpuntje bij ons. Alleen de honderd plus kilo wegende collega vond dat het nog wel wat strakker kon, verder bleef commentaar uit. Ook de voorzijde is prima in orde, je voelt alles onder je zonder dat het oncomfortabel wordt. Een echte sportmotor is het niet en zal het ook nooit worden, maar zelfs op de stukken glad asfalt was precies te voelen hoever je kon gaan. En al was de motor afgesteld op eh.. ‘journalistengebruik’, het valt wel binnen de instelmogelijkheden.

Was de MT-10 nog iets zuinig met de remvertraging, diezelfde remmen op de MT-09 doen het meer dan prima. Ze hebben zelfs een flinke initiële bite die je nog zou kunnen verrassen als je alleen maar licht wilt bijremmen. Rem je door, dan is de doseerbaarheid prima in orde.