Test: Kawasaki ZZR1400

De geschiedenis van Kawasaki’s ZZR1400 gaat terug naar het jaar 1990, toen door de groenen de ZZR1100 werd gelanceerd: een zware toursport machine die de aspiraties van een supersnelle motorfiets combineerde met het comfort van een touringfiets. Strikt genomen gaat de geschiedenis nog verder terug, de ZZR1100 was op zijn beurt weer het logische vervolg op de in die tijd roemruchte ZX10, die weer een nazaat was van de GPZ1000RX. De ZZR1100 sloeg in zijn tijd in als een bom, ruim een half decennium had de motor de titel “snelste productie motorfiets ter wereld” stevig in handen. Daarna begon de wedloop in het ‘big-sportsbike’ segment en werd het estafettestokje overgenomen door Honda’s CBX1100 Blackbird, die op zijn beurt weer het onderspit moest delven aan de Suzuki GSX-R1300 Hayabusa. De pk wedloop was in volle gang en was het ultieme bewijs van ‘een zware is je ware’.

De ZZR1100 was in zijn tijd behoorlijk innovatief. Het was de eerste productiemotor ter wereld die beschikte over een RAM-Air inlaatsysteem, wat in de loop der jaren door alle fabrikanten werd overgenomen. Het systeem kende twee voordelen: de aangezogen lucht bleef koeler dan bij een conventioneel systeem, waarbij de lucht vanonder het zadel moest worden aangezogen, en bovendien zorgde de hogere inlaatdruk voor een betere vulling van de cilinders, wat op zijn beurt weer extra vermogen moest opleveren.  Dat het echt hard kon gaan weet ik nog als de dag van gisteren, toen ik rijdend op de Duitse Autobahn in de zuiging van een Ferrari F40 een snelheid op de teller van 315 km/u wist te noteren.  Opmerkelijk was zijn grote stabiliteit, ook bij dit soort snelheden, en zijn toch relatief gunstige brandstofverbruik.

Twaalf jaar maakte de ZZR1100 deel uit van het Kawasaki gamma, waarna de fiets opvolging kreeg in de ZZR1200. Hoewel de motor met zijn vermogen van 163 pk en 124 Nm koppel beduidend sterker was dan zijn voorganger, kon de fiets niet meer tippen aan de Hayabusa, die heer en meester in het big-supersports bike segment was geworden. Iets waar men zich bij Kawasaki ook bewust van was, getuige het feit dat de fiets al na vier jaar het veld moest ruimen voor de ZZR1400. Een motor die zó bijzonder was dat Kawasaki voor de lancering van de fiets had gekozen voor de Nardò Ring, een testcircuit in het zuiden van Italië waar de maximum snelheid van de fiets op de proef kon worden gesteld. Op de 12,6 km lange vierbaans ringweg kon de motor tot op zijn begrensde topsnelheid van 299 km/u worden gereden. Daarna veranderde de wereld snel, de wereldwijde kredietcrisis hakte er twee jaar later in en dat, gecombineerd met de uit de pan gerezen brandstofprijzen, had tot resultaat dat dit soort motoren in korte tijd sterk aan populariteit inboeten. En enerzijds niet vreemd, onze conclusie was destijds dat de ZZR1400 een lekkere sportieve machine was, maar dat de pret pas boven de 5.000 toeren begon. Wat in zesde versnelling een snelheid van bijna 200 km/u betekende. Toch bleef men bij Kawasaki geloven in dit concept en werd de motor voor modeljaar 2012 flink onderhanden genomen. Het segment van ‘big-supersports’ mag in populariteit hebben ingeboet, maar volgens Kawasaki nog steeds levend genoeg, getuige ook de manier waarop de fiets door Team Green in de persinformatie werd gepresenteerd.

Kawasaki's nieuwste vlaggenschip biedt een ideale mix van ultieme opwinding en praktisch gebruiksgemak. De ZZR1400 is niet alleen het snelst accelererende seriemodel ter wereld, maar ook een toermotor die dankzij zijn voortreffelijke handelbaarheid en evenwichtige prestaties minstens even goed thuis is op bijvoorbeeld bochtige bergwegen. Een motorfiets die dankzij zijn geavanceerde technologie en talloze comfortvoorzieningen even praktisch is als snel: vandaag een tripje met vrienden, morgen een boodschap in de stad en volgende week een recordtijd op de dragstrip. Kortom, de ZZR1400 is Kawasaki's topmodel, supersportief, maar ook een fantastische toermachine.