Test: Moto Guzzi Griso 1100

Het was alsof de duvel ermee had gespeeld. Zelfs de dag dat de Griso werd opgehaald bij Moto Tricolore was het nog stralend mooi weer en leek er geen vuiltje aan de lucht, maar dat zou snel veranderen. Amper op weg met de Griso deed de motor zijn naam eer aan: de lucht werd grijs en nog voordat ik thuis was, kwam de regen met bakken uit de lucht vallen. Omstandigheden waarbij de Griso overduidelijk laat zien van Italiaanse komaf te zijn: de motor houdt niet van regen. Net als ondergetekende trouwens, zeker als hij op een met Metzeler Rennsports voorziene fiets zich door dat natte weer een weg moet banen. Een weg die daarbij griezelig glad aanvoelt: alsof alle vuil en olie in één keer uit het asfalt wordt gespoeld. Rustig aan is dus het credo om veilig thuis te komen, en dát lijkt de Griso bijzonder slecht uit te komen. De fiets voelt nerveus en het kantelmoment maakt dat hij erg de bocht in lijkt te vallen, ik voel me alles behalve op m´n gemak en ben blij als ik de motor thuis kan parkeren.

Hmmm... ik had me onze eerste kennismaking toch heel anders voorgesteld. Terwijl ik begin dit jaar tijdens de introductie van zijn kleine broer, de 850, juist heel erg lovend was geweest over deze fiets. En zo groot zou het verschil tussen de acht-en-half en de elfhonderd toch niet kunnen zijn. Ik kon me dan ook niet aan de indruk onttrekken dat de slechte weersomstandigheden debet waren aan onze eerste minder prettige kennismaking. Om dit bevestigd te krijgen was het slechts wachten op betere tijden, zodat de Griso zijn ware ik zou kunnen ontplooien. Dat zou niet meevallen: de periode dat wij de fiets ter beschikking hadden zou qua weersomstandigheden zo uit het script van Al Gore"s documentaire kunnen komen: regen...regen en nog eens regen. Slechts een enkele dag bleken de weergoden ons goed gezind, maar fotografie bij avondlicht maakt dat tijd je beperkende factor is, en zo verging het ons.

Ach, doen we die actiefoto's toch een andere keer....

Zoals we al stelden waren we bij de nagenoeg identieke 850 juist lovend over het rijgedrag, en datzelfde gevoel komt nu weer terug. Onvoorstelbaar hoe groot de invloed van jezelf als rijder is op het rijgevoel dat een motor je kan geven. Dat de verschillen met zijn kleine broer - de Griso850 - minimaal zijn is iets waar we al snel achter komen als we de motor aan een nadere studie onderwerpen. Qua rijwielgedeelte, afmeting en gewicht is de motor dan ook identiek aan die 850; het zijn de kleine details die in deze het verschil weten te maken. Meest in het oog springend is de oliekoeler, die zijdelings langs het motorblok is geplaatst en voor de broodnodige koeling moet zorgdragen. Moto Guzzi heeft met de Griso niet de weg der platgetreden paden bewandeld, en dat feit alleen al geeft aan er een inspirerende wind heeft gewaaid over het Comomeer sinds het merk weer beschikt over financiele armslag. Hetgeen zich trouwens ook heeft vertaald in verkoopcijfers: voor het eerst sinds jaren gingen er meer dan 10.000 motoren over de toonbank, en dat was de afgelopen jaren wel anders, maar dat even terzijde.