Test: Royal Enfield Meteor 350

Het zal je misschien verbazen (en misschien ook weer niet), maar het gaat goed met Royal Enfield. Of beter gezegd, het gaat nu ook in Europa goed met Royal Enfield. In India, waar in 1955 een samenwerkingsverband met Madras Motors in de oprichting van Enfield India had geresulteerd, waar gaandeweg steeds meer van de productie naar toe werd verplaatst, is Royal Enfield vanaf dat moment altijd succesvol geweest. Hoewel dat succes decennialang voornamelijk op conto van de Bullet kon worden geschreven, Als de oprichting in 1901 als 1.0 en de verplaatsing naar India als 2.0 wordt gezien, dan is het terugbrengen van R&D naar het Verenigd Koninkrijk met onder andere dit als gevolg Royal Enfield 3.0. En dit is nog maar het begin’s werelds langstlopende productiemotorfiets. Om je een beeld te geven van hoe groot Royal Enfield is: het merk is in meer dan 50 landen wereldwijd actief en is wat wereldwijde verkoopaantallen betreft Harley-Davidson in 2015 gepasseerd. 

Het verkoopsucces heeft Enfield mede te danken aan de nieuwe wind die er deze eeuw bij Enfield is gaan waaien. De Classic 500 en Continental GT 535 eencilinder Café Racer waren daar eerste voorbeelden van, in 2015 gevolgd door de Himalayan, maar het werd pas écht interessant toen eind 2018 de nieuwe Twins werden gepresenteerd. De Continental 650 en Interceptor 650 waren superleuke Britse alternatieven voor de Moto Guzzi V7, de grondlegger van het retro-pur-sang concept. Ineens stond Royal Enfield ook buiten India in het spotlicht. 

Met dank trouwens aan Frankrijk en de Benelux, dat na India de grootste afzetmarkt is van Royal Enfield. Groter dus dan thuisland Groot Brittannië en de Verenigde Staten, maar ook Duitsland, Spanje en Italië, om maar eens een paar landen te noemen. Het Franse SIMA, importeur van Royal Enfield voor Frankrijk en de Benelux – met Moto Mondo als distributeur voor de Benelux markt – zag het marktaandeel van Royal Enfield in korte tijd van 1% naar 3% stijgen. Dat mag niet bepaald indrukwekkend klinken, tot je je realiseert dat bij de grootste merken dat aandeel rond de 15% ligt. Nu wordt dat cijfer bij ons in Nederland nog niet gehaald, maar groeide de verkoop in 2020 wel met bijna 30%. 

Tijdens de presentatie van de Meteor 350 in Café Rotterdam aan de Wilhelminakade verklapt Royal Enfield dat dit nog maar het begin is. “De komende zeven jaar zullen maar liefst 28 nieuwe modellen worden gepresenteerd”, aldus de joviale Fransman die voor de verkoop binnen de EU verantwoordelijk is. “De Meteor is het eerste model van een nieuw platform, wat de komende jaren met nog eens 4 nieuwe modellen zal worden uitgebreid. Het Twins platform wordt nog eens met enkele modellen uitgebreid en dan gaan we nog enkele nieuwe platformen lanceren met elk hun eigen modellen. Elk platform heeft z’n eigen frame en motorblok als uitgangspunt.” 

Tekst: Ed Smits
Fotografie: Pien Meppelink, Mariska Grob

Thunderbirds are go

Royal Enfield spreekt bij de Meteor 350 van een compleet nieuw model van een compleet nieuw platform en daar is strikt genomen geen speld tussen te krijgen, maar dat wil niet zeggen dat de Meteor geen voorgeschiedenis heeft. We schrijven het jaar 2002 als Royal Enfield de Thunderbird lanceert, een ‘lean burn’ Cruiser die wordt aangedreven door een 350cc eencilinder en is uitgerust met de eerste vijfversnellingsbak sinds de jaren ’60 van de vorige eeuw. Waarbij dat lean burn verwijst naar het verbranden van benzine met een Dat schermpje en die sissybar had voor mij niet gehoeven, maar die two-tone kleur is wel vetoverdaad aan lucht in een verbrandingsmotor. De lucht/brandstofverhouding die nodig is om benzine te stoichiometrisch te verbranden is 14,64:1., bij het lean burn blok lag die verhouding op 65:1. Dat heeft twee voordelen, enerzijds zorgt de overdaad aan lucht voor een enorme afname van de uitstoot van koolwaterstoffen en anderzijds kunnen hoge lucht-brandstofverhoudingen worden gebruikt om bijvoorbeeld smoorverliezen te reduceren. Mocht de Thunderbird je trouwens qua model wel bekend voorkomen, maar niet qua naam, dan is dat niet vreemd. In de exportmarkten is de Thunderbird onder de naam Rumbler op de markt gezet. 

Strikt genomen volgt de Meteor 350 dus de Thunderbird op, die in 2020 uit productie is genomen. Ontwikkeld onder de codenaam JD1 wordt de Meteor 350 aangedreven door een langeslag eencilinder met enkele bovenliggende nokkenas en twee kleppen die z’n cilinderinhoud van 349 cc uit een boring x slag van 72 x 85,8 mm haalt. Het blok heeft een compressieverhouding van 9,5:1 en dat lijkt in een wereld waar 13:1 (of zelfs nog hoger) gemeengoed lijkt te worden aan de lage kant, maar heeft als grote voordeel dat het blok ook bij slechte kwaliteit benzine nog steeds ontzettend goed presteert. De kleine eencilinder is goed voor een topvermogen van 15 kW, ofwel 20,1 pk bij 6.100 tpm en een koppel van 27 Nm bij 4.000 tpm en ook dat zijn geen cijfers waarmee je aan de toog van je lokale kroeg de blits mee zult maken, net als z’n geclaimde topsnelheid van 114 km/u, maar dat heeft bij Enfield ook totaal geen prioriteit gehad. De Meteor 350 is een motor die je koopt om wat je ermee wilt doen, niet om wat dat ‘ie kan, waar van het overgrote deel van wat je anno 2021 kopen kunt het tegenovergestelde kan worden gezegd. Een Streetfighter V4 (om maar eens een model te noemen) koop je niet om wat je ermee wilt doen, maar om wat ‘ie kan

Tegenover die niet zo sexy klinkende vermogenscijfers staat dat het blok dankzij z’n relatief eenvoudige techniek super onderhoudsvriendelijk is, een super zuinig brandstofverbruik heeft (Royal Enfield claimt een verbruik van 2,79 liter op 100 km en dat is op z’n boerenklompen Hollands 1 liter op 35,84 kilometer. Met een volle 15 liter tank kan dus in theorie 537 kilometer worden afgelegd, ofwel in een ruk van de Dam in Amsterdam naar de Eifeltoren in Parijs, om dan nog genoeg benzine over te hebben om naar Montmartre te rijden. Of het Louvre. Of Centre Georges Pompidou, om maar een paar bestemmingen te noemen die de moeite waard zijn. Alleen, welke two-tone? Dat blauw paste mooi bij m'n broek, maar dit kleurt toch beter bij m'n jackMet een beetje mazzel lukt het je zelfs om ze vanuit de Eifeltoren alle drie aan te doen en het mooie is ook nog eens dat je niet de woede van de milieumaffia op de hals haalt: het blok heeft een CO2 uitstoot van 67 g/km. En nog zoiets moois: je hoeft niet bang te zijn dat je in Parijs helemaal verloren raakt, net als de recent gereden Himalayan is ook de Meteor standaard van de aan Google Maps gekoppelde Royal Enfield TBT (Turn By Turn) navigatie voorzien. 

Nu zou dat ritje Amsterdam – Parijs voor de presentatie van de Meteor 350 echt supervet zijn geweest, maar begrijpelijkerwijs hield Enfield het een stuk dichter bij huis. Tenminste, voor het Nederlandse journaille dan, voor de Belgische en helemaal voor de Franse collega’s ligt Rotterdam toch echt in het buitenland. Vanuit Café Rotterdam aan de Wilhelminakade, waar vroeger de Holland Amerika lijn was, was ’s ochtends een trip dwars door de stad naar ss Rotterdam uitgezet, waarna ’s middags koers richting de windmolens van Kinderdijk werd gezet. 

Maar niet voordat eerst de Meteor 350 verder wordt uitgediept. Het zojuist besproken compleet nieuw ontwikkelde motorblok is in een eveneens nieuw ontwikkeld rijwielgedeelte gemonteerd dat volgens Enfield sterker, stijver en duurzamer is dan het frame van de Thunderbird en is ontworpen voor rechtuit stabiliteit, bochtenwerk en wendbaarheid. Spoiler alert: daar is geen woord van gelogen, maar daarover straks meer. Over het rijwielgedeelte zelf wordt door Enfield weinig uit de doeken gedaan, behalve dat de wielbasis met 1.400 mm lekker kort is gehouden en dat ‘ie voor 130 en achter 90 mm veerweg heeft, voor een enkele 300 mm schijf met tweezuiger remklauw en achter een 270 mm schijf met eenzuiger remklauw. Beide schijven zijn trouwens zwevend opgehangen. Het cruiseridee is terug te vinden in de gekozen wielmaten: 19 inch voor en 17 inch achter. 

Supernova

We beginnen de dag in de stad op de Supernova Blue, het meest complete basismodel dat naast een zeer fraaie two-tone kleurschema standaard van een windscherm en sissybar is voorzien. Het eerste dat me opvalt zodra ik mijn been over het zadel heb gezwaaid is dat de motor dankzij z’n lage zit van slechts 765 mm echt super toegankelijk is, maar dat de zit minder ‘cruiser’ is dan ik op voorhand had verwacht. Ja, je zit redelijk onderuit en dat werkt met name wanneer je op tempo drempels wilt nemen niet in je Kriskras door Rotterdam is voor de afwisseling best leuk, maar doe dit toch echt veel liever hoorvoordeel, buiten dat is de zit niet wezenlijk anders dan de gemiddelde no-nonsense naked. Het stuur zit precies waar je het verwachten mag en dat geldt ook voor de voetsteunen, hoewel ik het ook prima had gevonden als Enfield voor forward controlls was gegaan. Zeker omdat de 5-versnellingsbak hak/teen schakeling heeft. 

Een druk op de startknop is voldoende om de 349 cc eencilinder tot leven te brengen, om daarna voor m’n gevoel veel lager stationair te draaien dan de 1.050 tpm die Enfield zelf opgeeft. De ploffen uit de enkele chromen uitlaatpijp doen me denken aan Harley-Davidson en niet zozeer om dat potato-potato geluid, maar om de laagfrequente pulsen die me het idee geven dat het blok amper 500 tpm draait. Een draai aan het gas wat leven in de brouwerij maar doet dat op z’n elfendertigst, wat bij elke moderne motor de wenkbrauwen zou doen fronsen, maar zo niet bij deze Royal Enfield. Want… het is een Royal Enfield en als er één ding is waar Enfield heer en meester in is, dan is dat het irrelevant maken van de factor tijd.
Dat ruitje, da's dus een accessoire dat standaard op de Supernova zit

Werkt kinderlijk eenvoudig, die Tripper navigatie. Teller is mooie mix van retro en modern De Meteor is, net als elke andere Royal Enfield, geen fiets om de rit van A naar B in een recordtempo te doen, maar om tijdens die rit van A naar B maximaal te genieten van je rijplezier.

Vanuit het zadel heb je zicht op het dashboard dat uit twee ronde tellers bestaat. De grote teller links is een combinatie van analoge snelheidsmeter met daarin een digitaal display waaruit de brandstofmeter, versnellingsindicator, een klokje en 2 tripmeters af te lezen is, terwijl in de kleine teller rechts de Tripper navigatie is ondergebracht welke via Bluetooth met de Royal Enfield app te verbinden is, welke het opmerkelijk genoeg pas doet als je een account hebt aangemaakt. Eenmaal ingelogd kan via de op basis van Google Maps werkende routeplanner eenvoudig een eindbestemming worden geselecteerd en kunnen tussenpunten worden toegevoegd, waarna in het display de route-aanwijzingen worden getoond. Het systeem werkt echt super intuïtief, maar dat de app nog niet helemaal is uitontwikkeld blijkt uit het feit dat er al wel een knopje ‘mijn routes’ in zit, maar dat die nog niet is geactiveerd. 

Rijdend van het ene naar het andere verkeerslicht, dat hier in Rotterdam laat zien waarom dat in de volksmond een stoplicht wordt genoemd, worden enkele dingen me al snel duidelijk. Ten eerste dat de Meteor echt supergemakkelijk te rijden is, zich als een gladde
Sissybar oogt misschien niet cool (tenzij je sissybars cool vindt), maar maakt het vastzetten van een kistje bier wel gemakkelijk

Made in India, dan is Bybre een logische keus. Eencilinder is enorm soepel en klinkt geeneens verkeerd aal door het verkeer kan wurmen en met speels gemak in zelfs de krapste ruimtes te keren is. Zo gemakkelijk als de Meteor van richting te veranderen is, zo soepel is ook de versnellingsbak die ook zonder koppeling zowel op als terug te schakelen is. Waarbij het geeneens uitmaakt of je dat schakelen alleen met de teen of met hak-teen doet. 

De zit is super relaxt en dankzij de lage zit zet ik beide voeten plat aan de grond, maar het meest ben ik misschien nog wel onder de indruk van de drieënhalf eencilinder, die veel potenter aanvoelt dan die 20 paarden op papier doen vermoeden. Tuurlijk, je trekt er niet de klinkers mee uit de straat, maar het blok is zó ontzettend soepel dat het me meer dan eens gebeurt dat ik in tweede of zelfs derde versnelling wegrijd. Terwijl ‘ie geeneens superkort is gegeard, in tweede versnelling tikt de snelheidsmeternaald net geen 80 km/u aan. Een klein stukje snelweg in het middagdeel leert me trouwens dat die geclaimde maximumsnelheid van 114 km/u aan de voorzichtige kant is, als de tellernaald het cijfer 120 passeert. Zeg nou eerlijk, had je dit van Royal Enfield gedacht?Met wat meer ruimte op m’n voorganger was dat vermoedelijk zelfs nog wat hoger geweest, dus ook op dat vlak valt er geen kritische noot te kraken.

Dat kan echter niet van de vering worden gezegd en dan met name de achterkant. De dubbele shocks hebben een beperkte veerweg van slechts 90 mm en zijn vermoedelijk om die reden behoorlijk stug, waardoor het nemen van drempels telkens weer een kwelling voor m’n onderrug is. Dat wil zeggen, wanneer je de toegestane maximumsnelheid ruimschoots aan het overschrijden bent. Nu is dat bij een gewone fiets wel op te vangen door op de steppen te gaan staan, maar als ik dat probeer blijken de steppen net iets te ver naar voren staan. Het lukt me weliswaar nog steeds, maar heb wel het gevoel daarbij als een aap aan het stuur te hangen. Ook de enkele remschijf voor geeft geen bijster goede indruk, maar dat lijkt een kwestie van nieuwigheid te zijn (wat trouwens niet gek is bij een maagdelijke kilometerstand van slechts 46 kilometer. Als in de namiddag de voorrem intensiever wordt gebruikt heb ik het idee dat die rem daar echt wel beter van wordt. 

Conclusie

Met de lancering van de Meteor 350 heeft Royal Enfield een volgende stap gezet in haar groeiplan, dat de komende 7 jaar maar liefst 28 nieuwe modellen zal omhelzen. "Ja, rijd effe voor die cruise langs. Je weet wel, voor de beeldspraak. Omdat 't een cruiser is"De Meteor 350 volgt naar 20 jaar de Thunderbird op, die in exportmarkten onder de naam Rumbler op de markt is gezet, maar is veel meer dan gewoon een opvolger van die cruiser-type motorfiets. 

Voorzien van een compleet nieuw ontwikkeld motorblok dat in een volledig nieuw frame is gemonteerd, is de Meteor 350 een supergemakkelijk te rijden lichtgewicht motor waar het Royal Enfield erfgoed vanaf spat en die je overal naartoe brengen zal. Spannende acceleraties en hoge topsnelheden zijn de Meteor vreemd, maar misschien is dat juist een pluspunt: je wordt er vanzelf een stuk relaxter van.

Mocht dat nog niet overtuigend genoeg voor je zijn, dan heeft Enfield nog een ijzersterke troef achter de hand. Je hebt namelijk al een Meteor vanaf slechts € 4.999,- (€ 4.499,- BE) en dat is inclusief 3 jaar fabrieksgarantie en 3 jaar pechhulpverlening indien je aan de garantievoorwaarden hebt voldaan. 

De goedkoopste versie heet Fireball en is leverbaar in de kleuren geel en rood, de matzwarte Stellar black heeft een sissybar en kost € 5.249,- (€ 4.699,- BE), terwijl de Supernova Blue en Brown voor het prijskaartje van € 5.399,- (€ 4.799,- BE) over de toonbank gaat. Voor wie 'm nog extra aan wil kleden heeft Royal Enfield een uitgebreid accessoirepakket samengesteld. Wees niet verbaast als volgend jaar blijkt dat deze Meteor als een komeet is ingeslagen...

Technische gegevens