Test: Aprilia Tuareg 660

Aprilia’s RS 660 / Tuono 660 duo zijn het afgelopen jaar van alle Europese merken geweest dé verkooptoppers geweest in de felbevochten middenklasse van 600-800cc, waar wereldwijd zo’n beetje alle fabrikanten hun pijlen op hebben gericht. Waar die middenklasse tot voor kort door 600/675 Supersport modellen werd gedomineerd heeft een mix van verzekeringspremies, snelheidscamera’s en nuchter verstand het accent voor dit soort motoren naar het circuit verplaatst (waar ze eigenlijk ook thuishoren) Je moet er wel steeds verder voor van huis gaan om dit nog met goed fatsoen te kunnen doen, maar 't is wel vet...en is naast de Naked roadster, die op straat de plek van die Supersport heeft ingenomen, nog een segment in de lift. Allroads zijn enorm gegroeid in populariteit en hoewel er altijd wel een markt zal zijn voor tweewiel Range Rovers als de BMW R 1250 GS, Ducati Multistrada V4 en Honda Africa Twin zit de echte groei in die 600-800cc middenklasse sector.

In navolging van Yamaha, dat met de Ténéré 700 een echte middenklasse zandhapper op de markt heeft gezet, heeft Aprilia nu de Tuareg 660 gelanceerd. Of beter gezegd, de Tuareg een nieuw leven ingeblazen, want in de jaren ’80 van de vorige eeuw is er al een Tuareg geweest die destijds naar de Noord-Afrikaanse nomadenstam uit de Sahara was vernoemd (en in 2002 door VW zou worden gejat). De motor zal komende week op de EICMA in Milaan aan het grote publiek worden getoond en zal direct daarna bij de dealers te aanschouwen zijn. De Tuareg 660 is leverbaar in drie verschillende kleuren, waarbij de Acid Gold en Voor wie denkt dat dit van VW is gejat, Aprilia had dit dus al in de jaren '80 van de vorige eeuwMartian Red versies bij ons in Nederland voor € 13.799 over de toonbank gaan, voor de meerkleuren Indaco Tagelmust versie (een Tagelmust schijnt een katoenen hoofddoek te zijn dat door de Toeareg werd gedragen, terwijl Indaco in hun taal Indigo is) € 14.499 moet worden neergelegd. 

Het zal voor velen – zeker de generatie van onder de 40 – een verrassing zijn als je ze vertelt dat Aprilia van oorsprong een offroad merk is geweest, in het lichte segment tot 600cc met Rotax aangedreven eencilinder motoren. Het was pas in 1986 dat de naam Aprilia voor het eerst op een Grand Prix wegracer verscheen, en toen alleen op de 250GP van Loris Reggiani met Rotax tandem-twin tweetakt motor. Nadat Loris de 1988 Grand Prix van San Marino won en de eerste van 294 Aprilia Grand Prix overwinningen een feit was verschoof echter geleidelijk het accent en groeide Aprilia uit tot het merk dat tegenwoordig Dat kan 'ie dus, met gemak... hadden wij ook wel gekund, maar ja... dat noodweer hèbekend staat om z’n scooters, straatfietsen en racesucces. De Enduro range van 50/125cc tweetakt en 350/600cc viertakt Tuareg eencilinders die in 1985 op de markt werd gezet hielp Aprilia een reputatie op te bouwen, waarbij de Rotax aangedreven 562cc eencilinder voor Aprilia eigenaar Ivano Baggio de verwezenlijking van droom was aan de Parijs-Dakar rally deel te nemen – in 1989 eindigde een fabrieks-Tuareg 600 de roemruchte rally op de 20^eplaats. In 1994 werd de Tuareg vervangen door de meer straat-georiënteerde Pegaso.

Voor 2022 maakt de Tuareg echter z’n comeback, als derde model van het nieuwe 660 twin platform, naast de eerder genoemde RS 660 en Tuono 660. De mogelijkheid om kennis te maken met Aprilia’s nieuwste Dual Purpose model stond op het normaal gesproken zonovergoten Sardinië gepland, maar bleek om twee redenen behoorlijk gecompliceerd te zijn. Zo was, nadat eerdere pogingen het event te organiseren waren geschrapt, Italia definitief failliet gegaan, wat de toegang tot het eiland aanzienlijk had beperkt. Het tweede punt was echter nog veel erger: de droogteperiode van ruim twee maanden kwam precies op onze rijdag op spectaculaire wijze tot een eind, met ongekende onweersbuien die het 37 kilometer offroad traject in een kolkende rivier had veranderd en de resterende 170 kilometer over het westelijke deel van het eiland beslist vochtig was. Uiteindelijke rit van 90 kilometer tussen de regenbuien door was slechts een voorproefje, niet echt een test – maar smaakte absoluut naar meer. Hier is waarom.   

Tekst: Alan Cathcart
Fotografie: Aprilia

Vertrouwenwekkende allrounder

Om te beginnen: de manier waarop Piaggio’s ontwerpteam onder leiding van Mirko Zocco – die recentelijk ook voor de Moto Guzzi V85-TT, de Aprilia Tuono V4 1100 en de RSV4 V4 1100 verantwoordelijk is geweest – zich erop heeft geconcentreerd om de Tuareg 660 uitnodigend en toegankelijk te maken voor rijders van alle lengtes, zowel zittend op het zadel bij asfalt als staand op de steunen wanneer de wegen onverhard zijn, waardoor dit een echt vertrouwenwekkende allrounder is.Je zou haast denken dat er een vloek rust op pers-intro's. Na een verregende Z650RS en dito NT1100 nu voor de afwisseling fikse onweersbuien Ondanks de enorme veerweg van 240 mm is het 860 mm hoge zadel veel vlakker dan veel andere avontuurlijke fietsen die geeneens claimen geschikt voor offroad te zijn. Het zadel is echter aan de voorkant bij de tank versmald, waardoor ik met mijn 1’80 meter lengte in staat was om voor het verkeerslicht beide voeten plat op de grond te zetten. Staand op de steppen tijdens de ingekorte offroad sessie viel het echt op hoe rank en lichtvoetig de Tuareg aanvoelt, en is. Het is werkelijk een twin die denkt als een eencilinder, maar dan met de voordelen op straat van de extra performance van een 660cc paralleltwin motor. 

Los van de basisconstructie van de motor is de Tuareg 660 in essentie een compleet nieuwe fiets vergeleken met de Tuono 660 en RS 660. De aanpassingen van de vermogensafgifte en de gearing hebben in een totaal andere rijervaring geresulteerd. De andere twee modellen zijn niet bepaald nietsnutten onderin, maar het extra koppel dat de Tuareg onderin tot z’n beschikking heeft geeft je een extra duwtje in de rug op het moment dat de licht te bedienen koppeling loslaat. Ondanks dat het blok in deze configuratie 15 pk minder levert dan de Tuono, voelt het blok krachtiger. Dat gevoel wordt nog eens versterkt door de rauwe klank uit de centrale luchtinlaat aan de voorkant van de tank, die de 48 mm inlaatkelken van verse lucht voorziet. Totaal niet wat je van een Adventure fiets zou verwachten en het mooie is dat het ook nog eens gewoon aan Euro 5 voldoet.  

Onze testmotoren waren voorzien van Aprilia’s AQS up/down quickshifter die als optie leverbaar is en ervan uitgaand dat daar een acceptabel prijskaartje aan hangt – Piaggio kon ons niet vertellen hoeveel ‘ie zou gaan kosten – moet ik zeggen dat je daar zeker voor zou moeten gaan, Zou ook kunnen zijn dat er op Sardinië een vloek op Aprilia rust. Bij de Caponord 1200 Rally was het hier 6 zes jaar geleden exact hetzelfde weeromdat ‘ie zowel op straat als offroad goed werkt. Je moet weliswaar een duidelijke schakelbeweging maken om van versnelling te wisselen – zachtjes aaien zoals bij veel motoren met overgevoelige quickshifters is niet genoeg – maar hij doet z’n werk wel nagenoeg foutloos. In het begin was de neutraal moeilijk te vinden, maar eenmaal het blok op temperatuur was dat probleem was uit de wereld. 

De kortere eerste versnelling en beduidend kortere eindoverbrenging hebben ervoor gezorgd dat de fiets in de eerste twee versnellingen met speels gemak op het achterwiel te zetten is, maar hebben de 207 kilo rijklare fiets ook een echt potente acceleratie gegeven, met name de derde en vierde versnelling tijdens de snelle runs over de grotendeels (nog) droge kustwegen om de opkomende onweersbui te ontwijken (Wat ons niet lukte, niet bepaald). Je voelt duidelijk dat het koppel ergens bij 7.000 tpm z’n piek
Verfrissende neus en het scherm biedt goede protectie. Het TFT kleurendisplay is geweldig

Als je dan toch 54 wereldtitels hebt, dan wil je daar mee pronken ook, toch?

De verlichting is uniek, koplampunit is wel heel Aprilia-herkenbaar

Vlak zadel, zoals het hoort. Handkappen zijn in barre omstandigheden ook wel fijn weten we nuwel heeft bereikt, waardoor je het best rond dat toerental kunt opschakelen om op het vette deel van de koppelkromme te kunnen blijven surfen. Met een ‘ontspannen’ tempo van 130 km/u (er was geen verkeer, ahum…) achter Aprilia testrijder Goffreddo op het rechte stuk richting Pula leerde de digitale toerenteller in het TFT-kleurendisplay mij dat het blok op dat moment in hoogste versnelling 5.500 tpm draait, net iets meer dan de helft van de begrenzer. Met nul vibratie op dat moment of bij hogere toerentallen wanneer je in lagere versnellingen rijdt. De tandwielaangedreven balanswerk doet z’n werk uitstekend. 

Dat maakt dat die snelheid tijdens een normale rit op straat (daar waar het is toegestaan) een comfortabele snelheid is, waarbij de motor ondanks het brede stuur 100% stabiel is. Het meest verrassende was echter dat het grote windscherm niet in hoogte in te stellen is – de hendel boven het display bleek een montagesteun voor de navigatie te zijn. Dat neemt niet weg dat het scherm wel goede bescherming biedt, zo hebben de Sardijnse onweersbuien ons geleerd. “We wilden het gewicht en de complexiteit van een instelbaar windscherm besparen”, zegt Mirko Zocco, “dus hebben we veel tijd in de windtunnel doorgebracht om er zeker van te zijn dat het goed beschermt bij veel verschillende lengtes van motorrijders.”

Ook bij pittige onweersbuien

Bij lagere snelheden offroad – op de alternatieve route die niet blank had gestaan was het helaas onmogelijk om verder dan de eerste twee versnellingen te komen – vond ik de Tuareg zeer goed in balans en gemakkelijk te rijden en de relatief grote 260 mm achterrem is om offroad te bedienen precies goed afgesteld. Rijden in de Offroad rijmodus met het ABS op het achterwiel uitgeschakeld Blij dat die Pirelli bandjes 't zo goed doen op nat asfalt en in zeikende regen(voor kan ook worden uitgeschakeld), de tractiecontrole op standje 1 en de gasrespons op de vriendelijkste stand is in de offroad sectie dan ook kinderspel. De Tuareg 660 is een fiets die geschikt is voor een zeer breed spectrum aan motorrijders, ervaren offroad rotten (waar ik mij absoluut niet onder schaar) kunnen het maximale uit de offroad performance halen, maar tegelijkertijd is het een heerlijke vertrouwenwekkende fiets voor offroad beginners (zoals ik). Dit is een fiets waarmee je offroad avontuur kan beginnen, en naarmate je meer ervaren wordt zal je meer uit de motor kunnen halen. Waar je ook van profiteert is de toegankelijkheid van het elektronicapakket – Piaggio is op dat vlak altijd al toonaangevend geweest door gebruikersvriendelijke elektronica te ontwikkelen voor de Aprilia en Moto Guzzi modellen en de Tuareg 660 is hier een fijn voorbeeld van. 

De benzine-injectie van de Tuareg was ook op het asfalt echt goed, waardoor je kunt genieten van de onwaarschijnlijke grip van de Pirelli Scorpion Rally SRT banden wanneer je met de dubbele 300 mm Brembo remschijven de Tuareg de bocht in remt, om vervolgens vol op het gas de bocht uit te knallen en te worden beloond met een haast ideale connectie tussen gashandvat en achterband. Geen enkel moment is de gasrespons gemeen, zelfs in eerste versnelling gaat de Tuareg mooi soepel de bocht uit. Ondanks de smalle maar wel offroad vriendelijke 21” voorband kon ik de bochtensnelheid veel hoger houden dan ik had verwacht, met dank aan de uitstekende feedback die de 43 mm
Dat geluid, da's wel supervet. Blok loopt ook fantastisch mooi en 80 pk is echt meer dan genoeg

Geen idee in hoeverre die dubbele schijven in de zandbak overkill zijn, maar op straat hadden we niks te klagen Kayaba upside down voorvork geeft. Diegenen die de set-up hebben gedaan wisten precies wat ze deden, want deze fiets hoort op asfalt eigenlijk niet zo goed te sturen als ‘ie nu doet. 

Ondanks de lange veerweg duikt de voorkant maar weinig in als de dubbele schijven hard aan het werk worden gezet, terwijl ook de achterkant onder volle acceleratie niet bezwijkt. Het brede stuur stelt je in staat om snel en gemakkelijk correcties te maken, hoewel de Tuareg in principe zeer intuïtief stuurt – de fiets volgt zonder morren de commando’s van zijn rijder op. Hard en snel een bochtige weg nemen is geen enkel probleem, het hoge en brede stuur zorgt ervoor dat met speels gemak van de ene naar de volgende bocht kan worden gestuurd. Nog even over die dubbele schijven: ik beschouw mezelf offroad niet ervaren genoeg om te kunnen zeggen of die twee remschijven in het zand overkill zijn, maar ik weet wel dat ze een sleutelrol spelen in de fun die je met de Tuareg hebt op straat. De Tuareg is trouwens standaard ook met cruise control uitgerust, terwijl opmerkelijk genoeg handvatverwarming ontbreekt – zelfs als accessoire. 

Conclusie

Waar de afwezigheid in Mirko Zocco’s styling van een snavel, dat een soort van visitekaartje is geworden voor elke motor met ook meer de minste Dual Purpose pretenties, je anders zou doen vermoeden, is de Aprilia Tuareg 660 een zeer doelgerichte Adventure fiets die zijn claim waarmaakt offroad net zo goed te zijn als onroad, en vice versa. Het prijskaartje vanaf € 13.799 plaatst ‘m weliswaar aan de bovenkant van het middenklasse Allroad segment, maar daar krijg je wel verdomd veel motor voor terug. 

De goed afgestelde vering met lange veerwegen, het niet alleen voor middenklasse begrippen uitgebreide elektronicapakket, het super koppelrijk en krachtig genoeg motorblok dat is verstoken van onnodige trillingen bij elk toerental, de goede stuureigenschappen en dito remmen plus de geclaimde actieradius van 450 kilometer van zijn 18-liter benzinetank hebben van de Tuareg 660 een zeer aantrekkelijk pakket gemaakt voor een breed scala aan klanten. 

Technische gegevens