Test: Moto Morini Seiemmezzo SP

Tekst: Ed Smits
Fotografie: Anita van Rooijen

Stijlvol retro-sportief

Dat Moto Morini met de Seiemmezzo STR en Seiemmezzo SCR twee superleuke modellen in huis heeft zijn we sinds onze uitgebreide dubbeltest van afgelopen jaar wel overtuigd. Een oogstrelend Italiaans design, voorzien van premium onderdelen als volledig instelbare Kayaba vering, Brembo remmen met Bosch ABS, Pirelli banden en een TFT-kleurendisplay met Bluetooth connectiviteit, gecombineerd met een rijwielgedeelte dat superfijn stuurt. “Zowel de SCR als de STR is zeker niet het meest sportieve in het tweecilinder Naked middensegment, maar daar gaat het bij beide uitvoeringen ook niet om”, We hebben er lang op moeten wachten, maar daar is 'ie dan eindelijk... zomer 2024was afgelopen jaar onze eindconclusie. “Ben je op zoek naar iets echt sportiefs, loop dan deze modellen voorbij, maar wanneer je op zoek bent naar iets waarmee je je van de massa onderscheidt en je nog steeds wel ontspannen-sportief kunt rijden, dan is de Seiemmezzo echt wel een goede keus. Welke van de twee dan je voorkeur heeft is een kwestie van smaak.”

En om alvast met de deur in huis te vallen (teaser moment): met de lancering van de Seiemmezzo SP heeft Moto Morini dat keuzemoment er niet gemakkelijker op gemaakt. Net als de SCR en STR, waar deze SP van is afgeleid, is deze SP als fraai staaltje van Italiaans design een streling voor het oog en net als die andere twee uniek qua design – zeker geen dertien in een dozijn. Da’s enerzijds z’n ijzersterke troef, maar tegelijkertijd z’n zwakke plek. Want juist omdat de Seiemmezzo in geen enkel hokje past wordt ‘ie al snel over het hoofd gezien. Door media bij vergelijkingstesten en dus ook bij consumenten die zich op een middenklasse Naked aan het richten zijn. 

Jan Ykema, zaakhouder van Morini importeur Moto Mondo, noemt de Kawasaki Z650 als concurrent en wat motorblok betreft heeft ‘ie absoluut een punt, maar omdat die sportiever wordt ingeschaald wordt dat vergelijk nooit gemaakt. De Z650RS zou in dat opzicht een beter vergelijk zijn, hoewel dat dan weer een retroversie van de oer-Z650 is (een tweecilinder variant, dat dan weer wel) en de Seiemmezzo geenKomt dat mooi uit dat we precies nu de Seiemmezzo SP beschikbaar was. Da's nog een extra reden om nóg een rondje om te gaan... en nog... connectie met het verleden heeft. Vooruit, je zou kunnen zeggen dat de Seiemmezzo STR, waar deze SP van is afgeleid, qua ontwerp van de oorspronkelijke 3 ½ is afgeleid – en meer recent, de Milano – maar van een echte retro-replica is absoluut geen sprake. En dus wordt ‘ie al snel over het hoofd gezien. 

Strikt genomen is de Seiemmezzo SP een STR die van een SP-kit is voorzien, maar wat ons betreft is ‘ie uniek genoeg om als losstaand model te mogen worden gezien. Meest in het oog springend is de fraaie koplampkuip die de SP een veel sportievere – en niet onbelangrijk, retro-klassieke – uitstraling geeft. Beetje het idee wat Kawasaki met de Z900RS Café heeft gedaan. De sportieve uitstraling wordt nog eens geaccentueerd door de afdekkap van de duozit, waarvan het ‘kussentje’ van Morini-logo is voorzien, evenals de zeer fraaie onderkuip. Alle drie uiteraard gespoten in de kleuren van de fiets, Fire Red in ons geval. Daarnaast is ‘ie ook leverbaar in Starlight White en Smokey Anthracite,
Bijzonder stijlvol, de koplampkuip en het aangepaste kontje. Maar dat is Italianen wel toevertrouwd

Het display is super overzichtelijk, maar is wel karig qua (trip)info. Bediening is niet intuïtief, maar went wel

Hou 'm op toeren en het blok loopt fantastisch. Bescheiden noten, maar wel lekkere muziek

De onderkuip sluit mooi aan bij het blok. Zelfs de linkerzijde van de achterbrug is fraai mocht dit rood je niet aanspreken. Tot slot heeft de aan de achterbrug gemonteerde kentekenplaathouder het veld geruimd voor een – als je ’t ons vraagt – veel fraaier exemplaar dat onder het kontje is geschroefd en de Seiemmezzo absoluut een SPortievere uitstraling geeft. De aanpassing heeft trouwens veel meer omhanden dan je in eerste instantie zou vermoeden, omdat ook de bekabeling hiervoor moet worden omgelegd. Alleen dat al maakt het prijskaartje van slechts € 250,- die voor de complete kit op tafel moet worden gelegd als het koopje van de maand.

In technisch opzicht is de Seiemmezzo SP identiek aan de STR, met eenzelfde stalen backbone buisframe, aan de voorkant voorzien van een volledig instelbare Kayaba 43 mm upside down voorvork (noem mij eens één concurrent die dat in deze klasse ook heeft) en an de achterkant een dubbelzijdige aluminium achterbrug, waar aan de rechterzijde een schuin geplaatste eveneens volledig instelbare Kayaba monoshock is gemonteerd. Opmerkelijk is dat Morini ervoor heeft gekozen voor een hoogst ongebruikelijke wielmaat van 18” voor, in combinatie met een 17” voorwiel. Naar het waarom kunnen we alleen maar gissen, 17” is bij straatfietsen al sinds jaar en dag de norm. De fraai vormgegeven aluminium gietwielen zijn voorzien van Pirelli Angel GT rubber in de maten 120/70 18” voor en 160/60 17” achter. Ook de remmen zijn in Italië ingekocht, en wel bij de firma Brembo in vorm van dubbele 298 mm schijven voor met 2-zuiger remklauwen en een enkele 255mm schijf achter met eveneens Brembo 2-zuiger remklauw. Voorzien van Bosch 9.1 MB ABS. 

Technisch identiek, maar toch...

Maar toch, ondanks dat er technisch geen verschillen zijn, voelt de SP anders aan wanneer ik mijn been over het zadel heb gegooid en vanuit de importeur in IJsselstein de A2 opdraai. Opmerkelijk hoe iets simpels als een koplampkuip je een totaal ander gevoel kan geven. Hoe klein het ook moge zijn, het houdt wel effectief de wind van m’n bovenlijf, waardoor snelwegtempo veel comfortabeler voelt. De 649cc paralleltwin, die Morini’s moederbedrijf Zhongneng Vehicle Group (dat het merk in 2018 van een zekere ondergang heeft gered) bij het eveneens Chinese CFMOTO heeft ingekocht, pakt van onderuit mooi op, maar voelt zich duidelijk meer in z’n element wanneer de motor op toeren wordt gehouden. Zelfs al heb je niks met historie, dan is dit toch een plaatje?Vanaf vierde versnelling vindt de Seiemmezzo het onder de 2.500 tpm niet leuk en geeft duidelijk aan hier niet van gediend te zijn, middels een bokkige motorloop. Naar snelheid vertaalt: onder de 50 km/u voelt de Seiemmezzo zich in vijfde of zesde versnelling niet in z’n element. Maar daar staat tegenover dat wanneer je de SP z’n naam eer aandoet en de motor dus lekker op z’n staart trapt en op toeren houdt, dat wordt beloond met een motor die lekker oppakt en best rake klappen uitdeelt. Verhoudingsgewijs dan welteverstaan, het is natuurlijk geen zwaargewicht. Zie het als een vlieggewicht bokser, de klappen mogen misschien minder hard zijn als die van een zwaargewicht, maar ook van die ‘lichtgewicht’ klappen kun je behoorlijk knock-out gaan. 

De paralleltwin voelt zich het best in z’n element wanneer je de digitale naald van het bijzonder fraai vormgegeven en overzichtelijke TFT-display ergens rond de 5-6.000 toeren per minuut houdt. Het meest bevonden we ons in het gebied tussen de 5.500 tpm en 8.000 tpm. Verder doortrekken dan dat cijfer kan wel, maar levert je weinig op omdat de piek in vermogen al bij 8.250 tpm wordt bereikt en het maximumkoppel bij 7.000 tpm wordt afgegeven. Echt spannend wordt het nooit, maar eerlijk gezegd stoort ons dat helemaal niet. De letters SP mogen dan voor Sport staan, maar d’r zit een enorm verschil tussen sportief en uitmelken. Een Supersport melk je uit, met een Café Racer rijd je sportief. Wel storend daarentegen is de versnellingsbak, die niet echt soepel schakelt. Tenminste, als je dat net zonder koppeling probeert te doen. Met de koppeling erbij schakelt de Seiemmezzo echter perfect, wat het des te jammer maakt dat Morini hier geen slip-assist koppeling heeft voorzien. Een slip-assist koppeling vraagt 30% minder kracht om te bedienen (en neem van ons aan, Volgens mij zijn ze hier een stuk vergeten te maaien. Niet dat ik daar last van heb, maar toch...dat verschil is enorm) en zorgt er daarnaast voor dat het achterwiel niet gaat stempelen wanneer je te vlot hebt teruggeschakeld. Buiten dat is er echt helemaal niets op de 649 paralleltwin af te dingen. Het blok loopt verder mooi trillingsvrij en uit de laaggeplaatste einddemper klinkt een bescheiden edoch geheel niet onaantrekkelijke sound en het is sterk genoeg om lekker relaxt-sportief te knallen. 

Oh, en nog even terugkomend op het TFT-display. Het 5” kleurenscherm heeft een matzwarte afwerking en is daardoor ook in zonlicht te allen tijde goed afleesbaar (geen reflecties van de zon in het scherm). Morini geeft je de keuze uit 2 lay-outs, hoewel dat onderscheid eigenlijk voor de STR en SCR is bedoeld. Een meer asfalt-georiënteerde look voor de STR (en dus ook de SP) en een meer offroad-georiënteerde look voor de SCR, maar dat nergens in een leien plaat is gegraveerd. Vind je de ‘SCR lay-out’ mooier, dan kies je toch die? Het display heeft verder Bluetooth connectiviteit en moet aan een speciale Morini-app te koppelen zijn, maar ons is dat niet gelukt.
Van welke kant je 'm ook bekijkt: hij is mooi

Aan premium spullen geen gebrek: Kayaba vering die voor en achter volledig instelbaar is

Remmelarij uit huize Brembo. Alleen dat kabeltje voor de ABS-sensor, had dat niet anders gekund? Hoewel in alle eerlijkheid: we hebben d’r ook niet echt moeite voor gedaan. Het display is verder super overzichtelijk en zeer goed afleesbaar, maar de informatievoorziening is wel behoorlijk beperkt. Twee tripmeters en een reservetripmeter en dan heb je ’t wel gehad, buiten de gebruikelijke snelheidsmeter, toerenteller, versnellingsindicator, benzinetank indicator en een klokje uiteraard. Dat plus een indicator van de bandenspanning, want opmerkelijk genoeg is dát wel voorzien. Dat neemt niet weg dat uitgebreidere (trip)info in het display wenselijk was geweest. Ook de bediening van het menu op het stuur gaat niet echt intuïtief, maar dat went wel. 

Dan het sturen. De route dwars door de Utrechtse Heuvelrug, de Betuwe en het land van Maas en Waal is een diversiteit aan wegen, variërend van lekker strak en breed tot redelijk smal en hobbelig, waar de Seiemmezzo zeker niet teleurstelt. De motor stuurt lekker scherp en precies (en niet onbelangrijk: heerlijk neutraal), en volgt intuïtief alle commando’s van zijn rijder op. Ook omgooien van het ene op het andere oor gaat met speels gemak. Dat wil zeggen: zolang je maar niet voor ‘stop-and-go’ besluit te gaan. Maar goed, zoals gezegd, ‘stop-and-go’ past ook helemaal niet bij het karakter van de Seiemmezzo, Je zal maar zo'n parkoers in je achtertuin hebben, da's toch supervet?gewoon het tempo erin houden en besluiten om zo min mogelijk te remmen. Wij doen dat laatste en worden daarvoor ook nog eens beloond met een supergoed verbruik van 1 op 26. Kijk, dat zijn nog eens leuke waardes. 

Het directe sturen heeft de Seiemmezzo mede te danken aan de sportieve setting van de Kayaba vering, die een heerlijke feedback geeft zodat je te allen tijde weet wat er onder je gebeurt en contact met het asfalt houdt. Keerzijde van die medaille is dat de tikken als gevolg van oneffenheden in het wegdek hard worden doorgegeven, maar wat ons betreft heeft dat nog altijd de voorkeur boven zachte vering die je geen enkele feedback geeft en wanneer je besluit te gaan knallen met zichzelf in de knoei komt. De remmen daarentegen zijn wat minder sportief. Op de vertraging is weliswaar niets af te dingen, maar hard remmen vraagt wel om veel handkracht en dat had van ons iets lichter mogen zijn. Maar goed, we zeiden het al: rij ‘m niet als een Supersport.  

Conclusie

Bij Moto Morini’s Seiemmezzo mag de STR versie wat populariteit betreft het afgelopen jaar het onderspit hebben gedolven tegenover de SCR, die bij de Morini dealer (van de Seiemmezzo modellen) het vaakst over de toonbank is gegaan,  maar dat met de komst van de Seiemmezzo SP Plaatje, toch?zou dat wel eens kunnen gaan veranderen. Nu vonden we, in tegenstelling tot die meute, de Seiemmezzo STR qua looks al supercool, vanwege de link met de historische 3 ½ uit de jaren ’60 van de vorige eeuw en de Milano van het Morini na de wederopstanding, maar met de SP-kit hebben de Italianen dat nog verder verfijnd. De spijker precies op z’n kop geslagen.  

Van alledrie de Seiemmezzo modellen heeft deze SP wat ons betreft dan ook absoluut de allercoolste looks, goede stuureigenschappen en een lekker zuinig blok dat onderin misschien ietwat nukkig is, maar wanneer je de digitale naald rond de 5.000 tpm houdt echt superlekker loopt. Om nog maar te zwijgen van z’n allersterkste troef: z’n messcherpe prijs van € 8.249, wat slechts € 250 euro meer is dan de Seiemmezzo STR, waar deze SP van is afgeleid. En het mooie is: de SP-kit is ook los leverbaar, voor wie ‘m al in bezit heeft en nu in verleiding is gebracht. 

Italiaans design, afwerking, goede stuureigenschappen, lekker zuinig, prijs

Onderin ietwat bokkig, koppeling gaat best zwaar, karige (trip)info in TFT-display

Technische gegevens