Test: Kawasaki Z500 SE

Met de lancering van de Z400 heeft Kawasaki haar Supernaked familie aan de onderkant stevig uitgebreid. De Z400 beschikt hetzelfde SUGOMI DNA als de rest van de Z-familie, een blok dat beduidend sterker en een rijwielgedeelte dat beter en lichter is dan de Z300, waardoor de fiets niet alleen de ideale motor voor wie net z’n A2 rijbewijs heeft gehaald, maar ook voor de ervaren motorrijder die wil downsizen. Dat schreven we in het voorjaar van 2019, nadat we met de Z400 over de waanzinnig vette kronkelige weg langs de kustlijn bij Tossa de Mar hadden geknald De perfectie benaderd. Voor de goede orde, we hebben het over de Zen met de A2-naked meer dan 200 kilometer hadden afgelegd. De nieuwe Z500 is van hetzelfde laken een pak – maar dan beter. Tot onze grote verbazing, want in alle eerlijkheid: we hadden niet gedacht dat het nóg beter kon.

Hoe Kawasaki ‘m dat heeft geflikt? Heel simpel: door ‘m exact hetzelfde te houden, maar dan met een grotere cilinderinhoud. Vooruit, niet helemaal, om de motor verder te perfectioneren heeft Kawasaki uiteraard hier en daar wat aanpassingen doorgevoerd. Maar het grootste verschil zit ‘m in het motorblok, waarvan Kawasaki de cilinderinhoud heeft vergroot van 399cc naar nu 451cc. Nu zijn meer cc’s altijd beter (zei er iemand: “there’s no substitute for cubic inches?”) – maar nu komt het: door alleen de slaglengte te verlengen (van 51,8 mm naar 58,6 mm) heeft Kawasaki twee vliegen in een klap geslagen. Enerzijds door het koppel een enorme boost geven in de toerenkelder en het middengebied, terwijl anderzijds de uitwendige afmetingen van het blok hetzelfde konden worden gehouden. 

Het eerste spreekt voor zich, het tweede had als enorme voordeel dat er geen structurele aanpassingen aan het frame hoefden te worden gedaan, maar daarover straks meer. Eerst nog even het blok verder bestuderen. Te beginnen met de krukas, die naast langere drijfstangen ook verzwaarde krukwangen heeft gekregen, wat in combinatie met de op de grotere cilinderinhoud geoptimaliseerde compressieverhouding in een veel sterker middengebied heeft geresulteerd. Meer dan dat wilde Kawasaki ook niet, wat topvermogen betreft zat Team Green al op de grens van wat toelaatbaar is voor het A2-rijbewijs. Hier een hele week en de term Benidorm Bastards krijgt een heel andere dimensieNaast begrenzing van het vermogen op 35 kW heeft A2 namelijk nog een tweede beperking: de verhouding tussen vermogen en gewicht mag maximaal 0,2 pk/kg zijn.

Waarmee we meteen zijn aangekomen bij z’n tweede ijzersterke troef: het gewicht. Kawasaki claimt een rijklaargewicht van 167 kilo – 168 kilo voor de door ons gereden SE-versie zoals ‘ie bij ons in de Benelux uitsluitend leverbaar is – en dat is niet alleen exact gelijk als z’n voorganger Z400, maar ook een serieuze en zeer indrukwekkende 23 kilo lichter dan z’n grootste concurrent, de CB500F. Het vakwerkbuisframe, ontwikkeld met behulp van dezelfde software specifiek voor de Ninja H2 was ontwikkeld, heeft Kawasaki zo van de Z400 over kunnen nemen omdat zoals gezegd de contouren van het blok hetzelfde zijn gebleven. Het rijwielgedeelte heeft een Supersport-kenmerkende lay-out van korte wielbasis en lange achterbrug, waarbij het eerste garant staat voor een enorme wendbaarheid en het tweede
Overduidelijk Sugomi, maar toch anders. Eindelijk ook een TFT op de A2-Z

De zithouding is iets aangepast, en dat iets is precies genoeg geweest. Helaas, geen Z-achterlicht

Hoe rijk de historie van de Z ook moge zijn: dit is de allereerste Z500. Helaas geen instelbaar koppelingshendel, maar de bediening is wel vederlicht  voor een betere tractie zorgt. De achterbrug scharniert trouwens in een spuitgiet aluminium Swingarm Mounting Plate, die aan de achterkant van het blok is geschroefd, wat de stabiliteit ten goede moet zijn gekomen. 

Dan het design. Hoewel nog steeds onmiskenbaar Z valt oog in oog met de nieuwe A2-Naked meteen op dat de SUGOMI stijlelementen behoorlijk zijn verfijnd, met een koplampunit die net effe wat agressiever oogt, met twee compacte ‘ogen’ voor het dimlicht en daartussen een enkele lamp voor het groot licht – hetzelfde ontwerp als de Z7 Hybrid. Kawasaki benadrukt dat ondanks z’n compactere vorm de lichtbundel van dimlicht juist breder is geworden en dat is wel zo lekker wanneer je in het donker rijdt. Net als z’n voorganger is zijn de koplamp en het achterlicht LED, en de SE-versie is bovendien van de fraaie platte LED-knipperlichten voorzien. Plaatsgenomen op de Z500 SE zie je meteen het grootste verschil met de standaard versie, die zoals gezegd bij ons in de Benelux niet zal worden gevoerd. Waar de gewone Z500 een nieuw LCD display heeft Kawasaki bij de SE versie het bekende 4,3” TFT-kleurendisplay met Bluetooth connectiviteit toegepast, waardoor nu dus ook het ‘kleintje’-Z aan de Kawasaki Rideology app kan worden gekoppeld en je dus vanaf de luie bank thuis de data van je motor kunt bestuderen.