Test: Kawasaki ZX-6R 636

Dat hebben we voornamelijk, of nee, geheel te danken aan de Verenigde Staten. Want hoewel we hier in Europa neerkijken op alles wat geen maximaal vermogen heeft van meer dan de concurrentie, is de Supersportklasse in de VS nog een heel gezond levende klasse. Voor de volledigheid: dit is dus de 636, Niet de 1000. Voor het geval je dat niet zou zienZodanig dat Kawasaki het verantwoord vond om een nieuw vat geld aan te slaan voor de ontwikkeling van deze nieuwe brommer. Dat mag best eens gezegd worden. Denken dat we het hier in Europa voor het zeggen hebben, kom op zeg… 

Maar goed, wat we wél krijgen is het resultaat. Wij plukken weer de vruchten van andermans inspanning en we zijn er dankbaar voor. Want hier staat dus voor ons opnieuw een tot in de puntjes verzorgde, nieuwe ZX-6R. En oh ja, we zijn op Assen. En het is droog. En we hebben R11 banden. En bandenwarmers. En een nieuw pak. Wat wil je nog meer?

Voor de vorm –want als je dan tóch de enige bent op de baan, dan kun je kiezen ook- heeft Kawa Benelux gekozen voor pitbox 13, omdat het zo toepasselijk is. Opa legt uit: ooit, vroegâh, toen de wereld nog zwartwit was en Kawa wel groen als gras, maar nog niet de bekende kleur voerde, kwam het moment om aan de allereerste race deel te nemen. De eerste race voor het merk, welteverstaan. En omdat zelfs de eigen engineers, directie en zo’n beetje iedereen dit zag als het begin van een enórme faalactie. Dacht men dan maar vooraf het boetekleed aan te trekken en de machines te voorzien van een ongelukskleur. Zodat het tenminste niet aan hen kon liggen. Die ongelukskleur, in vooroorlogs Japan, is dus het groen waar de fabriek nu zo bekend mee geworden is. Waarom? Omdat ze die race wonnen, met overmacht. En dus is sindsdien het ongeluk voorgoed verbonden aan het merk, als teken van succes. Dan mag je ook best uit pitbox 13 starten. En ben ik –nu ik er over nadenk- ook een stuk beter af met m’n nieuwe pak.
Zeg je 'dikke achterbrug', dan zeg je Kawa... wat een unit! Die stickertjes zijn er zo vanaf als je wilt

Het verschil zit in de details. Uiteraard heeft Kawa ook een Performance editie klaargestoomd Een vorige keer dat ik een nieuw pak had, duurde dat tot de eerste bocht, op koude banden. Een dure les…

Maar anyway, het gaat over de brommer. Geen autoblipper dus, maar wat dan wél? Nou… eigenlijk gewoon ‘alles wat je verwachten kunt’, dus dat omhelst ABS, tractiecontrole, motormappings, en een slip/assistkoppeling. Meer is ’t niet, maar hoeft het ook niet te zijn. Weet je nog dat we vroeger helemaal niks hadden? Toen moest je nog zelf schakelen en zo. En onthouden in welke versnelling je stond, dus was een rondje circuit ‘hier eentje omhoog, dan twee omlaag, omhoog, shortshift, doortrekken, twee terug’ enzovoort. En dan moest je liefst ook nog je rempunten onthouden en verleggen en wat allemaal nog meer. Dus geen gezeur nu. Het dashboard geeft aan wat het aan moet geven, inclusief alle statusindicatie, dubbele tripmeter en een paar pretgetallen als buitentemperatuur en resterende actieradius. Geen TFT hippigheid, maar ook geen gemis.

Die mappings geeft je trouwens de keus uit twee standen: full power en iets minder. Sta ons toe dat we slechts de full power modus hebben geprobeerd, met alle 136 pk die het blok kan leveren. Want dat is natuurlijk dat ándere deel. Motorisch is er ook nog wel wat gepoetst. Sowieso heeft Kawasaki sinds de eerste keer dat Kijk 'm vliegen dan. Zou hij het naar z'n zin hebben of zo?er 36 cc ‘gesmokkeld’ werd, het voordeel van extra koppel en grunt in de lagere en middentoeren, ten opzichte van de concurrentie. Daar heb je op het circuit nog niet eens zo superveel aan,want hier is het janken wat de klok slaat. En met een rode lijn op een gestoord hoge 16.000 toeren is er heel wat te janken. Man, wat heb ik dát gemist. Maar goed, die 136 pk is ook evenveel als het oude model, óndanks het idee dat het nu een Euro4 keurmerk heeft. Dat is gewoon netjes. En goed, het is niet de tweehonderd plus waar we tegenwoordig aan “gewend” moeten zijn, twee dingen daarover: wie zegt dat dat went? Waar kun je dat ooit kwijt? Laatste keer dat ik met een Panigale V4 op ditzelfde circuit reed, heb ik meer tussen middengebied en maximum vertoefd dan dat ik ooit het gas vol open kon houden, met de toeren in het gebied dat dat vermogen écht geleverd werd. Met de ZX-6R Nog een kleine eh.... halve meter. Maar het voelt wel vet laag...dat wordt oefenen deze zomer.echter heb ik er echt aan kunnen hangen. Bovendien, dat is ook precies de bedoeling. Janken, werken voor je geld, jij zult het moeten doen, niet de machine. En dat zijn we een beetje vergeten, sinds de supersports zo’n snoekduik hebben gemaakt in de verkoopaantallen. Kom ik nog op terug. 

Wat de Kawa namelijk nog meer te bieden heeft, dit keer wél dankzij die extra midrange, is flexibiliteit. Je hoeft echt niet noodzakelijk overal in exact de juiste versnelling te rijden, maar je hebt de keus. Neem je een bocht of combinatie hoog in toeren rond piekvermogen, of pak je een versnelling hoger zodat je niet op een rare plek hoeft te schakelen? Die keus heb je, op de Kawa meer dan met de concurrenten. En je bent er niets langzamer op; de extra rust die dit geeft kan je zelfs sneller maken. Maar de keus is aan jou.